Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  maciek36510 21.4.2010 (19:32)

  3 rzesza
  
  Formalnie państwo niemieckie przyjęło nazwę III Rzeszy 15 marca 1933 (proklamacja w Poczdamie), niemniej nazwy tej używa się często do określenia Niemiec od objęcia przez Adolfa Hitlera funkcji kanclerza (30 stycznia 1933) do podpisania kapitulacji III Rzeszy (8 maja 1945). Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się w 1923 roku w książce Arthura Moellera van den Brucka pod takim samym tytułem. Wyrażała ona ideę obalenia republiki weimarskiej oraz wskrzeszenia zjednoczonej monarchii niemieckiej (I Rzeszą było Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, a II Rzeszą - Cesarstwo Niemieckie istniejące w latach 1871-1918). Termin III Rzesza, a także Tysiącletnia Rzesza był szeroko wykorzystywany przez propagandę narodowosocjalistyczną.
  
  
  Powstanie i ustrój Republiki Weimarskiej
  
  Okres republiki weimarskiej (1919-1933) zajmuje większą część niemieckiego okresu międzywojennego. Republika była od czasu rewolucji marcowej 1848 roku drugą i bardziej udaną próbą wprowadzenia w Niemczech liberalnej demokracji w stylu zachodnim. Istnienie republiki zakończyło się z chwilą przejęcia władzy przez NSDAP, które doprowadziło do powstania dyktatury totalitarnej. Już współcześnie ukute określenie nowego państwa jako "republiki bez republikanów" jest tylko częściowo prawdziwe, niemniej jednak wskazuje na istotny problem strukturalny: brak konstytucyjnego konsensu, który łączyłby całe polityczne spektrum od prawicy po lewicę.
  
  Większość partii przejęła swoją orientację ideologiczną od swych poprzedników z czasów Cesarstwa i reprezentowała interesy swojej klienteli – także w tych przypadkach, wyjąwszy SPD (Socjaldemokratyczną Partię Niemiec) i Partię Centrum, gdy nie było formalnej ciągłości między poprzednikami a ich spadkobiercami. Rozdrobnienie sił i grup interesów, takich jak ruchy związkowe czy katolickie, określane było negatywnie jako partykularyzm. Parlamentarny system rządów oraz proporcjonalna ordynacja wyborcza wymagały jednak zdolności do przejmowania odpowiedzialności i zawierania kompromisów. Partie tzw. koalicji weimarskiej (Socjaldemokratyczna Partia Niemiec, Niemiecka Partia Centrum i Niemiecka Partia Demokratyczna) utworzyły pierwszy rząd republiki podczas obrad zgromadzenia narodowego uchwalającego konstytucję, ale podczas pierwszych wyborów do Reichstagu w 1920 roku utraciły większość i już nigdy jej nie odzyskały. W ciągu 14 lat miało miejsce 20 zmian gabinetu, 11 gabinetów mniejszościowych było zależnych od prezydenta i rządziło za pomocą dekretów na podstawie artykułu 48, rozdział 2 konstytucji weimarskiej (tzw. dyktatura prezydencka). W Reichstagu zasiadało przeważnie 17 partii, a rzadko mniej niż 11.
  
  Młoda demokracja od samego początku musiała się zmagać z następującymi problemami:
  
  * administracja i wymiar sprawiedliwości rekrutowały się z urzędników Cesarstwa. Zrezygnowano z gruntownej demokratyzacji aparatu, jedynie największy kraj związkowy – Prusy – stanowił tutaj pewien wyjątek. Wielu sędziów orzekało kierując się kryteriami politycznymi. Prawicowi podsądni mogli liczyć na łagodniejsze wyroki niż ci o poglądach lewicowych, na co zwracał już uwagę współczesny statystyk Emil Julius Gumbel.
  
  * w pakcie Eberta-Groenera dowództwo sił zbrojnych podporządkowało się nowemu rządowi i zagwarantowało mu wsparcie przeciwko radykalnym lewicowym rewolucjonistom. Późniejsza Reichswehra pod dowództwem generała Hansa von Seeckta uwolniła się jednak od demokratycznej kontroli i egzystowała niezależnie jako "państwo w państwie".
  
  * I wojna światowa pozostawiła po sobie ekonomiczne i społeczne obciążenia, które tylko częściowo zostały złagodzone prowadzoną polityką socjalną. Szczególnie reparacje wojenne ustalone w traktacie wersalskim okazały się być obciążeniem psychologicznym i dostarczały amunicji nacjonalistycznym przeciwnikom republiki.
  
  
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie