Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mistrunio13 10.10.2010 (14:35)

  Radom
  Pierwsze wzmianki o osadzie założonej przez plemiona słowiańskie datowane są na przełom VIII i IX wieku naszej ery. Pierwszy zapis znajdujemy w bulli papieża Hadriana IV z roku 1155. Osada została założona na sztucznym nasypie w dolinie rzeki Mlecznej na wschód od obecnego centrum tzw. Piotrówka. Nazwa pochodzi od kościoła pod wezwaniem Świętego Piotra wzniesionego na przełomie XI/XII wieku. W X wieku osada zamienia się w gród warowny a w XI wieku staje się dość istotną osadą targową. Na początku wieku XII powstaje kasztelania radomska. Osada nazwana Starym Miastem posiadała na początku prawo polskie, a od II połowy XIII w. średzkie. Kolejnym etapem w historii miasta było wyznaczenie przez Kazimierza Wielkiego około roku 1340 lokalizacji pod Nowe Miasto a następnie w roku 1364 na prawie magdeburskim nadano prawa miejskie. Miasto Kazimierzowskie otoczone było murami obronnymi o długości przekraczającej 1km, posiadało zamek obronny oraz fosę umocnioną palami. Mniej więcej w tym okresie rozpoczęto budowę kościoła pod wezwaniem Świętego Jana Chrzciciela - fara. Rozwija się na dużą skalę garncarstwo i sukiennictwo. Miasto jest często odwiedzane przez królów.
  
  Częstym gościem na zamku był król Władysław Jagiełło który obdarzył miasto szeregiem przywilejów. W 1401 roku podjęta została tutaj deklaracja o zjednoczeniu Polski i Litwy, zwana unią radomsko - wileńską będąca podwalinami zwycięstwa grunwaldzkiego. Tu również posłowie czescy ofiarowali koronę czeską starszemu synowi króla Kazimierza Jagiellończyka - Władysławowi. Jego młodszy syn, obecny patron Radomia, królewicz Kazimierz w latach 1481 - 1483 zarządzał stąd w imieniu ojca Polską. Zasługą Kazimierza Jagiellończyka było to, że kupcy pędzący z Rusi bydło musieli od 1450 roku podróżować drogą Lublin - Radom, co stanowiło główną przyczynę późniejszego rozwoju przemysłu garbarskiego w Radomiu.
  
  W roku 1489 Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Jan von Treffen złożył w Radomiu hołd królowi polskiemu. W roku 1505 Sejm uchwalił tutaj konstytucję "Nihil Novi", znacznie ograniczającą władzę królewską oraz Statuty Łaskiego. W 1682 roku do Radomia zostali sprowadzeni ojcowie pijarzy, którzy w następnym stuleciu, dzięki fundacji Marcina Wąsowicza, wznieśli kolegium Pijarów, szkołę i kościół - dzisiejszą siedzibę Muzeum Okręgowego. W roku 1767 zawiązano konfederację radomską oddającą Rzeczypospolitą w ręce carycy Katarzyny II.
  
  W drugiej połowie XV wieku rozpoczęto z fundacji Dominika Kazanowskiego, starosty radomskiego , budowę zespołu klasztornego ojców Bernardynów.
  
  Od XV wieku miasto stanowi ważny ośrodek handlowo - rzemieślniczy oraz miejsce zjazdów szlachty.
  
  Po trzecim rozbiorze Polski, Radom znalazł się w granicach zaboru austriackiego i został siedzibą cyrkułu, a następnie po wcieleniu miasta do Wielkiego Księstwa Warszawskiego utworzono w nim prefekturę. W roku 1816 miasto zostało stolicą województwa sandomierskiego. Od roku 1837 Radom stał się stolicą Guberni Sandomierskiej. W roku 1885 przeprowadzono przez Radom linię kolejową, co znacznie przyspieszyło rozbudowę miasta zwłaszcza w pobliżu dworca, którego budynek do dzisiaj zachował pierwotny kształt, mimo niedawnej modernizacji i dostosowaniu do wymogów współczesności.
  
  W latach 1905-1907 Radom stanowił ważne centrum ruchu rewolucyjnego, liczne strajki i demonstracje. W okresie międzywojennym działali tutaj M. Kasprzak i A. Zawadzki.
  
  
  
  Po odzyskaniu niepodległości w roku 1918 miasto przeżywa swój rozkwit. Włączenie do COP-u (Centralny Okręg Przemysłowy) skutkuje powstaniem nowoczesnej fabryki broni zwanej Państwową Wytwórnią Broni dla pracowników tejże fabryki wybudwano osiedle Planty. Również wtedy powstały zakłady telefonów, współpracujące ze szwedzkim "Ericssonem", fabryki drzewne oraz wytwórnia papierosów Polskiego Monopolu Tytoniowego.
  
  W okresie II wojny światowej Radom był siedzibą gubernatora dystryktu radomskiego Generalnej Guberni. W wyniku masowych egzekucji, w tym 11 publicznych w których zginęło około 1300 osób, rozstrzelano lub powieszono przeszło 16.000 osób w tym dużą część ludności żydowskiej. W Radomiu i okolicach znajdowały się cztery obozy pracy przymusowej oraz cztery obozy jenieckie. W obozach na Firleju i Wincentowie w okresie od 4.IV.1940 do 13.I.1945 okupanci wymordowali ponad 12.000 osób. W latach 1941-1942 szefem policji był generał SS K. Oberg. W Radomiu i okolicach ożywioną działalność prowadził ruch oporu, który przeprowadził szereg akcji odwetowych. W 1943 oddziały Gwardii Ludowej przeprowadziły udane zamach na niemieckie kino Apollo oraz Deutsches Haus. W 1943 oddziały Armii Krajowej zlikwidowały wysokiego urzędnika hitlerowskiego O. Traubusza. W odpowiedzi na egzekucję 60 Polaków z dnia 20.IV.1944 oddziały AK uprowadziły dwóch wysoko postawionych urzędników hitlerowskich Bergera i Jordana. W latach 1943-1944 więziona była M. Fornalska. W okolicach Radomia miały miejsce liczne akcje dywersji kolejowej przeprowadzane przez AL. i GL oraz walki zbrojne oddziałów AL. i AK. W ciężkich walkach o wyzwolenie Radomia życie oddało 2500 żołnierzy radzieckich. Miasto zostało wyzwolone 16.I.1945. Miasto nie zostało poważnie zniszczone przez działania wojenne mimo zaminowania go przez wycofujące się oddziały niemieckie Na terenie ziemi radomskiej znajduje się wiele miejsc upamiętnienia martyrologii narodu polskiego. Lata powojenne to rozbudowa przemysłu, przyrost liczby mieszkańców i powstawanie osiedli mieszkaniowych, takich jak "XV - Lecia PRL", "Ustronie", "Gołębiów". W historii miasta znamienną kartę stanowi wystąpienie robotników w 1976 roku. Zajścia zakończyły się krwawymi represjami ze strony ówczesnych władz. Wiele osób było przetrzymywanych w więzieniach. Cześć poległym uczestnikom tych zdarzeń oddał Papież Jan Paweł II podczas swej wizyty w Radomiu w 1991 roku, modląc się przy pomniku Protestu Robotniczego.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie