Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  nogoodbuy 3.10.2010 (00:44)

  Cechy tragedii antycznej
  - akcja zamyka się w ciągu 12 h
  - wydarzenia odbywają się w jednym miejscu
  - występuje tylko jeden wątek
  - styl odpowiedni do tematyki- patetyczny i wzniosły
  
  Teatr wyłonił się z rozpowszechnionych w VIII w. p.n.e. obrzędów ku czci Dionizosa- boga wina i życiodajnych sił natury.Z tej okazji organizowano w Atenach strojne pochody. Święta te obchodzono jesienią ( Małe, tzw. Wiejskie Dionizje) i wiosną ( Wielkie, tzw. Miejskie Dionizje). Kult Dionizosa miał charakter biologiczny, wegetatywny. Łączył się wiosennym rozkwitem przyrody, pochwałą witalności i tajemniczych sił natury. Procesji towarzyszyła muzyka, taniec i śpiew. Dytyramb był pieśnią kultową ku czci Dionizosa. Wykonywał ją chór składający się z 50 osób. Na jego czele stał koryfeusz- przewodnik, który prowadził swoisty dialog z chórem. Treścią pieśni były mity dotyczące Dionizosa. Z czasem chór zaczął kogoś wyobrażać, naśladować- i tak zrodził się dramat. Później pieśni zaczęły opowiadać także o innych mitach.
  W czasach Ajschylosa wystawiano tetralogie (cztery sztuki). Trzy sztuki tworzyły trylogię tragiczną, a czwarta była dramatem satyrowym. Sofokles nie tworzył tetralogii. Każda jego tragedia stanowiła odrębną całość.
  W czasach Sofoklesa uroczystości teatralne trwały sześć dni. Trzy dni poświęcone były tragedii. W konkursie brało udział trzech tragików. Każdy z nich wypełniał tetralogią jeden dzień.
  Do teatru szli wszyscy- nawet kobiety i dzieci. Uboższym Ateńczykom wypłacano zasiłki, żeby mogli uczestniczyć w święcie.
  Wielki teatr Dionizosa, wykuty z kamienia na przełomie V i IV w.p.n.e., maił widownię 17 tysięcy osób
  Dekoracje w teatrze były skromne. Były to malowidła wykonane na płótnie lub na drewnianych tablicach.
  Rekwizytów używano rzadko. Pierwsze efekty specjalne pojawiły się za sprawą "boga z maszyny" zjawiającego się niespodziewanie i ingerującego w ziemskie sprawy. Widowisku towarzyszyła muzyka, flecistów i kitarzystów. Aktorami byli tylko mężczyźni: na koturnach, w maskach, z wysoko upietymi fryzurami, w jaskrawych strojach, które miały znaczenie symboliczne.
  Tragedia to "pieśń kozła"( tragos- kozioł, ode- pieśń)
  Pierwszy znany autor dramatyczny- Tespis podczas Wielkich Dionizji w 534 r. p.n.e. wprowadził na scenę aktora, jednego, ale występującego w wielu rolach, zmieniającego maskę i kostium. Akcja w tym przedstawieniu była raczej opowiadana niż grana. Rozkwit tragedii nastąpił w "złotym wieku", czyli w V w.p.n.e. za rządów Peryklesa za sprawą trzech wielkich tragików:
  - Ajschylos dodał drugiego aktora, ale w jego utworach nadal przeważały partie chóralne,
  - Sofokles dodał trzeciego aktora i ograniczył rolę chóru ( 15 osób), wzmocnił dramatyczność akcji, nasilił konflkt, wprowadził role kobiece,
  - Eurypides rozbudował motywy psychologiczne.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie