Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  DJ94 2.10.2010 (18:34)

  18 stycznia 1894 roku został ochrzczony w kościele Wniebowzięcia NMP w Zduńskiej Woli. Z powodu ciężkiej sytuacji finansowej, rodzina Kolbów przeniosła się wkrótce do Łodzi. W 1897r. przeprowadzili się do Pabianic. Tam rodzice Kolbego znaleźli pracę – ojciec pracował w fabryce, matka prowadziła sklep, potem była położną.
  
  W 1906r. w kościele św. Mateusza w Pabianicach, według jego relacji, Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała go, którą chce, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość, po czym wziął obydwie[1].
  Życie zakonne [edytuj]
  
  W 1907r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, w 1910r. rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914r. przyjmując imię Maria. W 1912r. rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie Gregorianum w 1915r., a z teologii w 1919r. na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką – w 1915r. w urzędzie patentowym złożył szkic "Eteroplanu", aparatu umożliwiającego podróż w kosmos – był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej. 28 kwietnia 1918r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1919r. wrócił do Polski i podjął wykłady.
  Działalność wydawnicza [edytuj]
  
  Przebywając w Rzymie założył wraz z kolegami w 1917 stowarzyszenie osób świeckich Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae), zajmujących się apostolstwem pod znakiem Maryi. Aby realizować cele stowarzyszenia i utrzymywać kontakt z jego członkami od stycznia 1922 wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tego roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo. Miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika (w 1938 osiągnął nakład miliona egzemplarzy).
  
  W 1927 założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów, na gruncie podarowanym przez księcia Druckiego-Lubeckiego. Wydawał tam pisma "Rycerz Niepokalanej", a od 1935 popularny "Mały Dziennik". Oba pisma poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne.
  Działalność misyjna [edytuj]
  
  W latach 1931–1935 prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika "Rycerza Niepokalanej", a wkrótce założył także Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył także w Chinach i w Indiach. W 1936 powrócił do Polski, aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie – we wrześniu 1939 było tam ok. 700 zakonników i kandydatów.
  
  W Japonii Maksymilian Kolbe spotkał się z tzw. małą radiofonią, czyli stacjami nadawczymi małej mocy zainstalowanymi w wielu punktach kraju. Po powrocie do Polski postanowił uruchomić tego typu stację właśnie w Niepokalanowie. Zgodnie z obowiązującym w przedwojennej Polsce prawem nie istniała taka możliwość. Nie tracąc nadziei zapisał się do PZK i został krótkofalowcem o znaku SP3RN (jak Radio Niepokalanów). Stacja nadawała na przełomie lat 1937/1938, pokrywając swoim zasięgiem praktycznie obszar całego kraju.
  II wojna światowa i okupacja niemiecka [edytuj]
  
  W czasie okupacji hitlerowskiej działalność klasztoru została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników Niemcy aresztowali 19 września 1939. Po wyjściu na wolność zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie aresztowany 17 lutego 1941, przesłuchiwany i więziony na Pawiaku. 28 maja 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia, Franciszka Gajowniczka, który trzy lata później, 25 października 1944 został zwolniony z obozu. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny – fenolu.
  Beatyfikacja i kanonizacja [edytuj]
  
  Maksymilian Kolbe został beatyfikowany 17 października 1971 r. przez papieża Pawła VI, a kanonizowany przez papieża Jana Pawła II 10 października 1982 r. Proces ten wzbudził pewne kontrowersje ze względu na przedwojenną publicystykę Kolbego. 10 października 1998 r. Stolica Apostolska uznała świętego za patrona miasta Zduńska Wola, a 10 października 2004 r. także patrona Pabianic. 28 maja 2006 r. w celi św. Maksymiliana Kolbego, w obozie Auschwitz modlił się papież Benedykt XVI.
  
  22 maja 1999 Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła św. Maksymiliana Marię Kolbego Patronem Honorowych Dawców Krwi w Polsce (dekret podpisał Prefekt Kongregacji kardynał Georgius A. Medina Estevez). Jego imieniem nazwano kościoły m.in. w Białymstoku, Częstochowie, Olkuszu, Gnieźnie, Kielcach, Oświęcimiu, Bydgoszczy, Płońsku, Strzebielinie, Lubinie i Zatomiu Starym. W Chrzanowie przy kościele M. B. Ostrobramskiej, na początku lat 70. XX w. powstał pierwszy w Polsce pomnik Kolbego.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie