Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  Kubusiek 21.4.2010 (19:14)

  To rozwiązań powyżej :
  
  "geograficznych dokonali polscy podróżnicy?"
  A Kolumb i ci inni to polacy
  Benedykt Dybowski (1833-1930), Polak, był podróżnikiem, lekarzem i zoologiem, propagatorem ewolucjonizmu, profesorem uniwersytetu lwowskiego, członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Studiował w Dorpacie, Wrocławiu i Berlinie. Długi okres zmuszony przebywać na zesłaniu na Syberii, zajmując się działalnością naukową, przede wszystkim badaniami zoologicznymi. We współpracy z kilkorgiem pomocników przeprowadził badania na Bajkale, badając jego faunę. Pod wpływem tych badań napisał kilka prac w rożnych językach. Towarzysząc M. Przewalskiemu wyruszył w na badania do dorzecza Amuru, następnie do Mongolii na Kamczatkę. Potem wrócił na pewien okres w okolice dorzecza Amuru i Ussuri, aby przeprowadzić szeroko zakrojone badania.
  
  Aleksander Piotr Czekanowski (1833-1876), Polak, podróżnik. Studiował medycynę i geologie w Kijowie i Dorpacie. W czasie zesłania na Syberię, kolekcjonował okazy przyrodnicze oraz prowadził badania geologiczne. Po przesiedleniu do Irkucka prężnie działał w Syberyjskim Oddziale Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Badał tereny w górnym biegu Dolnej Tunguzki i zapisywał wyniki z wypraw przez Oleniok. Autor wielu publikacji, które nie są w pełni dostępne Polakom. Kolekcjonował skamieliny roślin i owadów.
  
  Jan Czerski (1845-1892), był geografem, geologiem i paleontologiem, badaczem Syberii, uczestnikiem powstania styczniowego 1863-1864, zesłanym na Syberię, do Omska i Irkucka. W latach 1871-1883 z polecenia Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego wyruszył na wyprawy geologiczne w Sajany Wschodnie, do doliny Irkut i nad rzekę Dolna Tunguzka. W okresie 1877-1881 pracował nad pierwszą mapą geologiczną wybrzeży jeziora Bajkał. Prekursor kierunku ewolucyjnego w dziedzinie geomorfologii. W latach 1886-1891 pracował w Petersburskiej Akademii Nauk. Zginął w czasie badań na terenach wzdłuż rzeki Kołymy. Od jego imienia nazwano pasma górskie w azjatyckiej części Rosji, pasma górskie koło Bajkału i miasto nad Kołymą.
  
  Stefan Szolc-Rogozinski (1861-1896), był polskim podróżnikiem, badaczem Kamerunu, organizatorem dwóch podroży do Afryki Zachodniej: w okresie 1882-1885 badacz Liberii, Senegalu, Ghany, Nigerii, Kamerunu oraz 1887-1890 wyspy Fernando Po. Pierwszą podróż, jaką odbył wraz z L. Janikowskim i K. Tomczakiem zaowocowała odkryciem jeziora Barombi-O-M'bu (Słoniowego) i źródeł rzeki Rio del Rey a także zbadaniem rzeki Mungo i kameruńskiego pasma górskiego. W druga podróż zabrał żonę i razem badali wyspę. W okresie 1892-1893 podróżnik po Egipcie. Założyciel warszawskiego Muzeum Etnograficznego (darował mu uzbierane eksponaty). Publikuje m.in. "Żeglugę wzdłuż brzegów Zachodniej Afryki na lugrze święta Lucja-Małgorzata 1882-1883" (1886).
  
  Henryk Arctowski (1871-1958), był geofizykiem, geografem, podróżnikiem i badaczem polarnym. W latach 1911-1919 kierował działem przyrodniczym w New York State Public Library (Nowy Jork). W okresie 1921-1939 był profesorem uniwersyteckim we Lwowie, a w 1939-1950 w Waszyngtonie. W latach 1897-1899 współorganizował i kierował naukową belgijską antarktyczną wyprawą naukową ze współudziałem A. Dobrowolskiego i R. Amundsena na statku "Belgica". Podczas rejsu prowadzili badanie z zakresu oceanografii, meteorologii, glacjologii i geologii. Prekursor hipotezy tzw. Antarktandow, dotyczącą łączności geologicznej Andów ze wzniesieniami na Ziemi Grahama oraz teorii falowego przemieszczania się cyklonów, sporządzał mapy batymetryczne na Morzu Antarktycznym. Kierownik stacji meteorologicznej Belgijskiego Królewskiego Obserwatorium w Uccle. W 1910 roku uczestnik francuskiej wyprawy na Spitsbergen i Lofoty. Pracował nad mapami i memoriałem w sprawie niepodległej Polski dla amerykańskiej delegacji, którą przedstawić miał na konferencji pokojowej, która odbywała się w Wersalu. Od 1935 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Wydał mnóstwo dzieł naukowych w liczbie ponad 400. Od jego imienia nazwano lodowiec i wzniesienie na Spitsbergenie, półwysep, szczyt i nunatak na Antarktydzie oraz polską stację naukową należącą do archipelagu Szetlandów Południowych.
  
  Antoni Bolesław Dobrowolski (1872-1954), był polskim podróżnikiem i geofizykiem. Nauki pobierał w Warszawie i w Belgii. Został zesłany na Kaukaz. Czasie przebywania w Belgii, mając 25 lat wyruszył w wyprawę na Antarktydę. Gdy lody unieruchomiły statek na rok na Morzu Bellinghausena, prowadził badania naukowe. Licząc 35 lat wrócił do ojczyzny. Był również stypendystą w Szwecji. Do roku 1939 wykładał pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, w czasach powojennych zaś na Uniwersytecie Warszawskim. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk i założycielem Towarzystwa Geofizyków (1929), dyrektorem Państwowego Instytutu Meteorologicznego (1924-1929)., inicjatorem utworzenia przez Polaków naukowej stacji polarnej na Wyspie Niedźwiedziej (1933). Opublikował m.in. "Dziennik wyprawy na Antarktyde", "Historie naturalna lodu". Na jego cześć nazwano wyspę Dobrowolskiego.
  
  Bronisław Malinowski (1884 - 1942). Etnolog, antropolog społeczny i socjolog. W 1914 roku prowadził badanie terenowe w Nowej Gwinei i na Wyspach Trobriandzkich, a których rezultaty przyniosły mu światową sławę. Był kierownikiem oddziału antropologii społecznej na uniwersytecie w Londynie, profesorem Yale University. Większość swych lat spędził na obczyźnie, nie tracąc jednak kontaktów z Ojczyzną. Twórca metody funkcjonalnej w naukach dotyczących badaniem kultury, polegała ona na wyjaśnieniu faktów antropologicznych poprzez ustalanie funkcji, które one pełnia w integralnym systemie kultury. Współpracownik Ignacego Witkiewicza, których połączyła prawdziwa przyjaźń i pasja fotografowania.
  
  Marek Kamiński - Polarnik (ur.24 III 1964 r.), Gdańszczanin, jest polarnikiem i podróżnikiem. Student filozofii i fizyki, był pierwszym podróżnikiem, który zdobył oba bieguny w przeciągu 365 dni. Interesuje się żeglarstwem, nurkowaniem, jazdą konno, filozofią oraz lekturą książek. Uczestnik wielu wypraw po najciemniejszych zakamarkach kuli ziemskiej:
  
  * 1990 - Spitsbergen * 1993 - przebycie Grenlandii, 600 km
  
  * 1995 - zdobycie Bieguna Północnego z wyspy Ward Hunt, 770 km
  
  * 1995 - samotne zdobycie Bieguna Południowego z wyspy Berkner, 1400 km
  
  * 1996 - próbuje samotnie trawers Antarktydy, 1450 km
  
  * 1998 - Andy, Boliwia * 1998/1999 - przepływa Atlantyk jachtem "Gemini"
  
  * 1999 - przechodzi Pustynię Gibsona, 700 km
  
  * 2000 - trawers Grenlandii - kompan Wojtek Ostrowski
  
  * 2000 - przepływa Atlantyk katamaranem "Polpharma - Warta"
  
  * 2000/2001 - wyprawia się do źródeł Amazonki
  
  * 2001 - zdobycie Bieguna Północnego, w czasie wyprawy komercyjnej
  
  Wanda Rutkiewicz (ur. 4 VII 1943 - 12 III 1992r.), First Lady w światowym himalaizmie, zdobyła 8 ośmiotysięczników, Jako pierwsza Polka weszła na Mount Everest (16 X 1978 r., o godz. 13.45). Ponieważ był to ten sam dzień, kiedy Papieżem został po raz pierwszy w historii Polak, musiała się z nim spotkać. Janowi Pawłowi II podarowała na pamiątkę srebrną płytkę z kamieniem z Mount Everest. Ostatni raz widziana była przez przewodnika wyprawy meksykańsko - polskiej, gdy szła sama bez tlenu, pożywienia i sprzętu namiotowego na Kangczendzongę na poziomie 8250 m n.p.m. Była podziwiana przez wszystkich, począwszy od małych wędrowców po wielkich himalaistów. Była odważna, nie bała się niebezpieczeństwu patrzeć prosto w oczy. W wywiadzie powiedziała "Nie żałuję żadnej chwili". Spędziła życie samotnie, jedynie na obcowaniu z górską przyroda i klimatem. W tym, co robiła w pełni realizowała siebie.
  
  
  
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie