Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  zsewqa1910 30.3.2010 (15:20)

  W pracowni Verrocchia Leonardo zapoznał się z zasadami perspektywy. Doskonale obrazuje to studium perspektywiczne do tła Pokłonu Trzech Króli. Pokazuje licznie linie pomocnicze, prowadzące z punktów położonych przy dolnej krawędzi obrazu do puntu zbieżnego. Im dalej od obserwatora znajdują się przedmioty, tym wydają się mniejsze. Jednak dzięki tej metodzie można uchwycić tylko przedmioty należące do architektury, ewentualnie elementy natury o kształtach zbieżnych z geometrycznymi. Przy prezentowaniu żywych istot nie stosował tak prostej konstrukcji. Jednakże malarz Piero della Francesca w dziele o teorii i praktyce perspektywy ukazał sposób traktowania ciała ludzkiego jako bryły geometrycznej. Po przestudiowaniu tej lektury Leonardo odszedł od zamiaru napisania podręcznika o perspektywie.
  
  Niektórzy malarze ułatwiali sobie prace przy konstruowaniu perspektywy, używając spektrografu, który został naszkicowany przez Leonarda. Rysownik spoglądał przez szklaną szybkę na odwzorowany obiekt i umieszczał jego kontury na szkle. Leonardo polecał także podobną pomoc przy wykonywaniu rysunków aktów. Jednakże perspektywa liniowa nie odegrała znaczącej roli w jego późniejszych dziełach. Uznał, iż ludzka percepcja jest określona przez dodatkowe czynniki tj.: światłość, wilgotność powietrza, wobec których nie ma możności odtworzenia ich za pomocą konstrukcji matematycznej. W jego dziełach coraz większą rolę odgrywały perspektywa barwna i powietrzna.
  
  W Traktacie o malarstwie Leonardo rozważał jak przedstawić rzeczy oddalone. Ukazywał przedmioty odległe jako przydymione i rozmyte. Leonardo określił to mianem perspektywy zanikania. Jest to widoczne zarówno w nastroju psychicznym, jak i efekcie wizualnym.
  
  Leonardo w latach 1490-91 pracował nad traktatem o światłocieniu (chiaroscuro). Zdefiniował różne rodzaje źródeł światła (np.: światło pochodne, światło odbite) i jego odmiany, m.in.: aria restretta - światło wpadające przez okno i lumo libero - światło rozproszone w plenerze. Padanie światła na przedmiot określił mianem perchussione (uderzenie), podkreślają jego dynamiczny charakter. Leonardo zaznacza przy tym, iż światło i cień to najpewniejsze środki do poznania kształtów wszelkich ciał. [1]
  
  Malarz od początku miał świadomość, iż przestrzenne rozmieszczenie przedmiotów można uzyskać dzięki odpowiedniemu rozłożeniu świateł i cieni. Modelowanie ciał przy użyciu ciemnych i jasnych punktów badał w swoich szkicach, a doprowadzał do perfekcji w malarstwie. Odkrył i w najdrobniejszych szczegółach opisał zjawisko umbra oraz penumbra.
  
  Artysta był także propagatorem techniki malarskiej zwanej sfumato. Leonardo stosował tą technikę, by pokazać powietrze znajdujące się między przedmiotami. Leonardo w zapiskach o malarstwie podkreśla, że światło i cień muszą przechodzić w siebie bez tworzenia granic. W dziele Święta Anna Samotrzeć w pełni zrealizował te zasady.
  
  W obrazach wprowadzał harmonię poprzez wewnętrzne uporządkowanie, oparte na zasadach symetrii, łagodnych przejściach światłocieni i "upoetycznieniu tła". Łączył różne kierunki malarstwa włoskiego Quattrocenta.
  
  Gdy zaczynał pracę w zawodzie malarza używał tempery, ale wkrótce zaczął stosować farby olejne, gdyż dawały one więcej możliwości modelowania i cieniowania linii. Farby olejne pozwalały na oddanie obrazu w wielu warstwach malarskich, umożliwiając osiągnięcie głębi kolorów i bogactwa tonów
  
  Farby, których używał, powstały z roślin, kory, ziemi i minerałów wymagających zmielenia i roztarcia na proszek, by otrzymać nadający się do użytku pigment. W swoich notatkach artysta wspomina o uczniach zajmujących się rozcieraniem farby przy użyciu tłuczka w moździerzu. By ułatwić tą czynność Leonardo skonstruował maszynę do ucierania farb, której wzorem była tłoczarka oliwy z Campo Zeppi. Związek między obróbką oliwek, a wytwarzaniem farb podkreśla fakt, iż da Vinci używał głównie farb olejnych. Leonardo eksperymentował z różnymi mieszkami, dodając np.: różne terpentyny, zmiażdżone nasiona gorczycy. Jako składniki podstawowe stosował zawsze olej z siemienia lnianego i orzecha włoskiego.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie