Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  izka-2 24.9.2010 (18:10)

  Isaac Newton urodził się w dniu Bożego Narodzenia, 25 grudnia 1642 roku,na niewielkiej farmie w Woolsthorpe, w środkowo-wschodniej Anglii. W kraju tym nadal posługiwano się kalendarzem juliańskim, podczas gdy w wielu innych krajach Europy, które przyjęły reformę gregoriańską, był to już 4 stycznia1643 roku. Ojciec Newtona, noszący także imię Isaac, był biednym, nie piśmiennym rolnikiem. Zmarł trzy miesiące przed narodzeniem syna.
  
  Przyszły reformator fizyki był wcześniakiem i jako noworodek był maleńki- podobno mieścił się w litrowym garnku - i tak słabowity, że nie dawano mu szans na przeżycie. Miał jednak bardzo silny organizm i zmarł dopiero w 85 roku życia, ciesząc się na ogół dobrym zdrowiem.
  
  Wkrótce po urodzeniu Isaaca jego matka Hannah wyszła powtórnie za mąż za pastora Barnabę Smitha i zamieszkała z nim w pobliskiej wiosce. Wychowaniem Newtona zajęła się babka. Brak ojca i odejście matki wywarły wielki wpływ na charakter chłopca, który stał się podejrzliwy, nieufny i z furią reagował ilekroć wydawało mu się, że ktoś zamierza zabrać mu choć cząstkę jego osiągnięć.
  
  Uczył się najpierw w szkółce wiejskiej, a potem w szkole w Grantham, zbyt odległej od domu, by mógł odbywać codzienne podróże. Musiał więc zamieszkać na stancji u miejscowego aptekarza Clarka. Nie zachowało się jego imię,jak również imię jego pasierbicy, panny Storey (według innych biografów: Storer ), która była pierwszą i jedyną miłością młodego Isaaca. Zamiast uczestniczyć w zabawach z rówieśnikami, uwielbiał przebywać w jej towarzystwie i często wykonywał małe mebelki dla jej lalek. Młodzi w końcu zaręczyli się, kiedy jednak Isaac zaczął studia wyższe w Cambridge i pojawiła się dlań możliwość kariery uniwersyteckiej, zaręczyny zostały zerwane. Ówczesne surowe obyczaje w Cambridge nie przewidywały, aby wykładowcy uniwersyteccy mogli się żenić. Rozstanie nie spowodowało między młodymi przykrego rozdźwięku.Przeciwnie, Newton i panna Storey pozostali przyjaciółmi przez całe życie.Ona wkrótce wyszła za mąż za pana Vincenta. Newton korespondował z nią,odwiedzał oraz przekazywał różne podarki, nawet pieniądze.
  
  Największe osiągnięcia w fizyce i matematyce przypadają na okres, kiedy Newton był studentem, a potem profesorem w Trinity College w Cambridge.Wielkie zaszczyty spotkały go potem, gdy przeniósł się do Londynu, by kierować mennicą królewską, otrzymał szlachectwo i prezesurę Towarzystwa Królewskiego.
  
  Mało znany jest fakt, że Newton w czasach szkolnych pisywał wiersze. Jeden z nich zachował się i dowodzi talentu autora. Lubił także bardzo rysować.Ściany jego pokoju były pokryte rysunkami ludzi, zwierząt, statków, maszyn itp., wykonanych węglem. Jednak w późniejszym okresie nie przejawiał zainteresowania sztuką.
  
  Newton był średniego wzrostu. Z wiekiem robił się coraz tęższy, co było wynikiem siedzącego przeważnie trybu życia. Zaczął siwieć bardzo wcześnie,już kiedy miał trzydzieści lat, ale do śmierci zachował bujne włosy. Miał doskonały wzrok, jednak był raczej krótkowidzem. Do końca życia mógł bez okularów czytać najdrobniejszy druk przy świetle kominka, ale przyznawał się, że ma trudności, prowadząc obserwacje astronomiczne. Był mało rozmowny,w towarzystwie przeważnie milczał.
  
  W młodości lubił wino i piwo, a także - według niektórych przekazów - od czasu do czasu palił fajkę. W miarę upływu lat ograniczał się do niewielkiej ilości wina, tylko przy posiłkach. Jak każdy stary kawaler, z wiekiem zaczął wykazywać przesadną troskę o zdrowie i odżywiał się produktami, które miały mu je zapewnić. Na przykład na śniadanie spożywał tylko trochę chleba z masłem i popijał lekko osłodzony wywar ze skórki pomarańczy, co miało "rozcieńczać flegmę".
  
  Do posiłków nie przywiązywał jednak wielkiej wagi i w roztargnieniu o nich zapominał. Jego służący wspominał, że często znajdował po wielu godzinach nie naruszone półmiski z jedzeniem. Na zwracaną mu uwagę, że nie tknął posiłku, Newton w zamyśleniu odpowiadał: Ach, tak?, brał jeden czy dwa kęsy na stojąco, po czym wracał do pracy.
  
  O roztargnieniu Newtona jest wiele innych opowieści. Oto pewnego razu,wracając konno do domu z Grantham, chciał ulżyć zwierzęciu, zsiadł więcz niego, by wejść pieszo na strome wzniesienie. Zatopiony w rozmyślaniach nie zauważył jednak, że koń wysunął z uzdy łeb i pobiegł na pobliską łąkę;dopiero kiedy na szczycie odwrócił się, aby znów dosiąść wierzchowca, okazało się, że trzyma w ręku tylko pustą uzdę.
  
  Innym razem przyjaciel Newtona - William Stukeley zaszedł do jego domów Londynie. Akurat Newtona jeszcze nie było, ale stół był już nakryty przez służbę do obiadu. Czekając na gospodarza, Stukeley nałożył sobie odpowiednią porcję i zjadł, pozostawiając resztę w nakrytym półmisku. Kiedy pojawił się Newton, przywitał przyjaciela, a następnie zasiadł do stołu i podniósł pokrywę półmiska. Ależ jestem roztargniony - powiedział, zauważywszy resztki dania - myślałem, że jeszcze nie jadłem obiadu, a tymczasem widzę, że już to musiałem uczynić.
  
  Z lat przeżytych w Cambridge zachowały się relacje o tym, że Newton nie przywiązywał wagi do swego ubioru i często pokazywał się w stroju niedbałym,z potarganymi włosami, niedopiętymi guzikami i obluzowanymi częściami garderoby.Dopiero w Londynie zaczął zwracać uwagę na swój wygląd i zawsze nosił się bardzo starannie, jak nakazywały obyczaje i jego pozycja społeczna - dyrektora mennicy i prezesa Towarzystwa Królewskiego.
  
  Był domatorem i nie lubił podróżować. Kiedy jednak musiał używać powozu,to podczas jazdy miał zabawny zwyczaj rozpościerania szeroko rąk i wystawiania dłoni z obu stron przez okna; był to niecodzienny znak rozpoznawczy dla przechodniów.
  
  Na temat Newtona, podobnie jak innych wielkich ludzi, krąży wiele anegdo tz myślonych. Opowiada się na przykład, że to jego ulubiony pies - Diament,skacząc, przewrócił zapaloną świecę i wywołał pożar, w którym spłonęła spora część rękopisów Newtona. Według innej historyjki uczony wyciął udołu drzwi otwór, żeby ulubiona kotka mogła łatwo wchodzić i wychodzić z jego pokoju, a kiedy powiła kocięta - dorobił obok mniejszy otwór dla nich. Ma to świadczyć o wielkim roztargnieniu uczonego. Anegdoty te nie są prawdziwe z prostego powodu: Newton nie lubił psów i kotów i nigdy żadnego nie trzymał.
  
  ps. niewiem czy o to chodziło ..

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie