Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  olencja2009 24.9.2010 (15:43)

  Aha ty to chłopak, to napiszę w innej formie wymyśloną historię.
  
  Pewnego upalnego dnia postanowiłem wybrać się na chłodne lody włoskie. Jaki ten dzień był gorący, a więc przy budce z lodami była ogromna kolejka. Nagle jakiś wysoki chłopak wpchał się przedemnie.
  - Ej, Co robisz?! Uważaj trochę - krzyknęłem. Ale on nie zwracał na mnie uwagi.
  - Proszę oto lód. - Powiedziała pani Ania spokojnym głosem.
  - Dzięki, Pani Aniu.
  - Ale ten lód miał być dla mnie!!!
  Ale doszedłem do wniosku, że po co się kłócić, jak mam dostać psa. Ale i tak pewnie go nie dostanę od rodziców.Po chwili chłopiec zdjął zniszczoną czapkę i podał mi rękę.
  - Mam na imię Michał.
  - A wiesz co, możebyśmy pograli u ciebie w piłkę?
  - Nie, może lepiej nie... - odmówił Michał.
  Michał był dość wysokim chłopcem w moim wieku. Miał błękitne oczy, w których świeciły tysiące małych iskierek. Nos był lekko szpiczasty, a na czole odgarnia swoją czarną jak smoła grzywkę. Ale był bardzo zaniedbany. Spodnie tak zniczone i podziurawione, a koszulka była zbyt bardzo poniszczona i za mała. Trochę mnie to dziwiło ale najbardziej to, że nie chciał ze mną grać w piłkę nożną.
  Następnego dnia wybrałem się do nowego supermarketu. Szłem przy okazji wyrzucić śmieci.
  - Znowu jakiś chłopak siedzi i grzebie w koszu - pomyślałem sobie. Podeszłem do kosza.
  - Czekaj, taki sam kapelusz ma mój kolega Michał.
  Nagle jakiś chłopak ściągnął kapelusz i zobaczyłem, że to Michał. Zrozumiałem wtedy, że nie mogłem iść do jego domu, jeśli jego dom to śmietnik.
  - Michał, choć do mnie do małej chatki koło mojego domu. Tata mi ją zbudował, ale jak chcesz to dam ci jedzenie i jakieś ubrania.
  - Naprawdę? Super. Ale skąd wiesz, że to ja?
  - Po twoim kapeluszu. Ale teraz choć pokaże ci chatkę.
  Chatka była dość mała, ale dla jednej osoby jest więcej miejsca.
  - Dziękuje! - Krzyknął uszczęśliwony Michał.
  Domek był wyposażony w sofę, komodę, mały stolik i krzesła oraz telewizor. Chatka była przybita gwoździami do desek i do malutkich drzwi prowadziły schodki. Ciuchy kupiliśmy w najbliższym ciucholandzie. No i wydałem moje kieszonkowe. Przynajmiej ma świeże ubrania - pomyślałem.
  - Dziękuje nikt jeszcze dla mnie tego nie zrobił. A pozatym mam co dla ciebie.
  Otowrzyłem duże pudło z dziurami i zobaczyłem... psa. Z tego co dowiedziałem się od Michała pies jest ze schroniska, ale jest bardzo fajny.
  I w ten sposób zostaliśmy przyjaciółmi, a piesiek Maksiu cieszy się razem z nami.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie