Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Martyna111198 21.9.2010 (18:14)

  "O kapelanie" - fraszka ta zawiera krytykę obyczajów dworskich pozwalających tytułowemu kapelanowi zaniedbywać swoje obowiązki duszpasterskie. Królowa gani kaznodzieję, że zbyt długo sypia i z tego powodu nie odprawił porannego nabożeństwa, a ten się usprawiedliwia, że wcale nie spał jeszcze, gdyż, jak się później okazało, całą noc "pilnował dzbana", czyli uczestniczył w hulance i ucztowaniu. Na dodatek przyszedł przed oblicze królowej "w czerwonym ornacie", czyli pijany, z czerwoną twarzą.
  "O kaznodziei" - fraszka satyryczna, krytykująca niemoralność i obłudę ówczesnego kleru. Ksiądz wygłasza w swoich kazaniach piękne i szczytne idee, nakazuje wiernym żyć w zgodzie z moralnymi zasadami, podczas gdy sam ich nie przestrzega (np. naucza o szóstym przykazaniu, a sam ma w domu kucharkę). W końcu bohater przyznaje się do tego, że za żadne pieniądze nie wiódłby takiego życia, o jakim "naucza w kościele", a kazania takie wygłasza tylko dlatego, że mu za to dobrze płacą.
  "Na nabożną" - kpina z fałszywej pobożności. Podmiot liryczny zarzuca "nabożnej", że skoro twierdzi, iż nie grzeszy, to dlaczego tak często się spowiada.
  "Raki" - fraszka obyczajowa, w której już tytuł sugeruje, że należy ją czytać dwukrotnie. Czytana tradycyjnie jest pochwałą kobiecych zalet (nie mają one wad, pragną miłości, a nie złota, miłują z serca, nie zdradzają, nie kłamią itp.), a wspak - drwiną z kobiecych słabości. Utwór jest refleksją na temat kobiecej natury.
  "O żywocie ludzkim" - fraszka filozoficzna. Kochanowski zastanawia się nad życiem i miejscem człowieka w świecie. Zdaje on sobie sprawę z tego, że nawet jeśli będziemy bogaci i sławni, to i tak nie ominie nas przeznaczenie (jesteśmy jak lalki teatralne, którymi ono kieruje).
  "Do gór i lasów" - fraszka autobiograficzna. Rozpoczyna się apostrofą do tytułowych gór i lasów, co świadczy o silnej więzi łączącej poetę z przyrodą. Podmiot liryczny przedstawia migawkowa rekonstrukcję najważniejszych wydarzeń ze swojego życia: czas studiów i podróży, udział w wyprawie wojennej Zygmunta Augusta, pobyt na dworze. Zakończenie utworu przynosi pytanie o nieznaną przyszłość, która przynosi starość. Puenta fraszki zawiera optymistyczną epikurejską maksymę "carpe diem": "Dalej co będzie? Srebrne w głowie nici, / A ja z tym trzymam, kto co w czas uchwyci".
  "O doktorze Hiszpanie" - jest to fraszka napisana w formie dialogu i prezentuje zdarzenie z życia dworskiego. Tytułowy lekarz wyszedł wcześniej z karczmy, by udać się do swojego domu na spoczynek. Jednak towarzysze wspólnych zabaw idą po wieczerzy do niego, aby dalej ucztować. Wyważają drzwi ("doktor nie puścił, ale drzwi puściły") i nakłaniają doktora do uczestnictwa w dalszej pijatyce. W końcu wszyscy się spili. Rano lekarz zastanawiał się, jak się to stało, że szedł spać trzeźwy, a wstał pijany. Humor sytuacyjny miesza się tutaj z humorem słownym.
  "Do fraszek. Fraszki moje (coście mi dotąd zachowały)" - refleksja Kochanowskiego na temat własnej twórczości. Poeta zapowiada, że nie chce nikogo skrzywdzić. Główną zasadą jego fraszek jest krytykowanie wad i złych uczynków, a nie występowanie przeciwko konkretnym osobom ("Niechaj karta występkom, nie personom łaje!"). Nawet gdy Kochanowski kogoś chwali, to także z umiarem, gdyż nie chce być posądzany o chęć pochlebiania ludziom.
  
  
  :)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie