Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Konto usunięte 20.9.2010 (19:53)

  Przebieg powstania styczniowego: najważniejsze kwestie i wydarzenia – próba podsumowania
  
  1. Postanowienia manifestu Tymczasowego Rządu Narodowego. Pierwsze potyczki
  2. Władze powstańcze
  3. Taktyka wojny partyzanckiej. Główne obszary walk i potyczki
  4. Stanowisko mocarstw zachodnich wobec sprawy polskiej
  5. Tajne państwo powstańcze
  6. Sprawa chłopska w czasie powstania
  7. Walka o ciągłość powstania i dyktatura R. Traugutta
  8. Upadek i skutki powstania
  9. Udział ochotników spoza granic Królestwa Polskiego
  
  
  
  szukane słowa pomoc
  ilość stron - ocena - płeć dowolna mężczyzna kobieta
  szkoła podstawowa gimnazjum liceum studia szukaj w: Historia - XIX wiek
  
  
  
  
  Dodaj do notatnika
  Pobierz pracę
  Mini-ściąga do druku
  Dodaj komentarz
  
  
  Autor: Monika Pieczyńska
  Strony maszynopisu (a4): 6,4
  Strony rękopisu (a5): 15,9
  Ocena nauczyciela bdb
  Komentarz nauczyciela:
  temat wyczerpany,
  bogaty język
  Średnia ilość gwiazdek: 3,78
  Oceń pracę 123456
  pdst. gimn. liceum studia
  wybierz szkołę aby
  ograniczyć ilość wyników
  BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaEkologiaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXIX wiekXX wiekCiekawostkiAngielskiNiemieckiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaReligiaWOSTechnikaTechnika i technologia
  
  BiografieCharakterystykiGramatykaLekturyListyMotywyOpowiadaniaPrasówkiRecenzjeRozprawkiStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneWierszeCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiFrancuskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSTechnikaTechnika i technologia
  
  Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćBiografieMateriały do maturyMotywyPrace przekrojoweRecenzjeStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaChemia ogólnaChemia analitycznaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiWłoskiRosyjskiŁacinaFrancuskiHiszpańskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSPrzysposobienie obronneTechnika i technologia
  
  Antyk i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaChemia organicznaChemia ogólnaChemia analitycznaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaPrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiHiszpańskiInformatykaMatematykaEkologiaArchitekturaEkonomiaZarządzanieEuropeistykaAdministracjaDydaktykaEtykaLogistykaFilozofiaKulturoznawstwoPedagogikaPolitologiaPolitykaPrawoMaszynoznawstwoMateriałoznawstwoTeologiaSocjologiaPsychologiaMedycynaRehabilitacjaElektrotechnikaMarketingBudownictwoDziennikarstwoTechnika i technologia
  
  
  
  
  
  Ostatnio na forum
  
  
  * interpretacja wiersza
  * Rozprawka123
  * Kto mówi prawdę?
  * Interpretacja \"Dusza poety\" Żeleńskiego
  * pomocy!!!!
  * Prezentacja maturalna z języka polskiego.
  * Oceń kawał w skaloi 1 do 10 i dodaj swój.
  * Zadanie z j.polskiego.\"Noce i dnie\"Maria Dąbrowska POMOCY!!!!!!
  * funkcja kwadratowa zad 2
  * zadanie z funkcj kwadratowej
  
  
  
  Brykowisko
  
  
  Najświeższe galerie na Brykowisku
  
  
  
  
  
  Cukiereczek:) :*
  Nazwa: Takie tam:P
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Pysia_xd
  Nazwa: ta, co szuka wczorajszego dnia ;p
  
  
  
  
  Ostatnio dołączyli do brykujących
  
  
  
  
  
  Andrzej Mysiak
  Wiek: 25
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  aqq-aqq
  Wiek: 29
  
  
  
  
  
  Ostatnio dodali prace
  
  
  
  
  
  Pysia_xd
  Wiek: 15
  O sobie: : 1. Kocham sport, najbardziej kosza, którego trenuję 8 lat! 2. Lubię książki, szczególnie Harry\'ego, Jeżycjadę i wszelkie kryminały. Nie pogardzę też dziełami Doroty Terakowskiej. 3. Nieustannie słucham muzyki pewnego chłopca z gitarą, mianowicie Toma Dice\'a. itd...
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  petrus111
  Wiek: 27
  O sobie: : Więcej na stronie www.omp.lublin.pl
  
  
  
  
  
  Dołącz do nas
  
  
  Liceum » Historia » XIX wiek
  Przebieg powstania styczniowego: najważniejsze kwestie i wydarzenia – próba podsumowania
  
  1. Postanowienia manifestu Tymczasowego Rządu Narodowego. Pierwsze potyczki
  2. Władze powstańcze
  3. Taktyka wojny partyzanckiej. Główne obszary walk i potyczki
  4. Stanowisko mocarstw zachodnich wobec sprawy polskiej
  5. Tajne państwo powstańcze
  6. Sprawa chłopska w czasie powstania
  7. Walka o ciągłość powstania i dyktatura R. Traugutta
  8. Upadek i skutki powstania
  9. Udział ochotników spoza granic Królestwa Polskiego
  
  R E K L A M A czytaj dalej ↓
  
  ad. 1.
  
  Od połowy stycznia 1863 roku władze zaczęły wprowadzać w życie postanowienie A. Wielopolskiego o przymusowym poborze do wojska. Działanie rozpoczęto od Warszawy, młodzież jednak zbojkotował brankę, chroniąc się w Puszczy Kampinoskiej. Rozpoczęło się formowanie oddziałów.
  
  22 stycznia Centralny Komitet Narodowy (czerwonych) został przemianowany na Tymczasowy Rząd Narodowy. Opublikował manifest, który wzywał do pójścia śladem młodzież, buntu i wojny z carem. Istotne jest, że naród polski nie wypowiadał wojny narodowi rosyjskiemu, lecz carowi-ciemiężycielowi. Zgodnie z republikańską tradycją, żaden naród nie powinien bowiem ciemiężyć drugiego.
  
  W manifeście zawarto postanowienie zniesienia różnic stanowych oraz wezwanie do narodu rosyjskiego, by nie popierał cara. Obiecywano również rozwiązanie sprawy chłopskiej (por. Dekrety uwłaszczeniowe), dając chłopom ziemię na własność, gdy ją uprawiali oraz obiecując nadania z dóbr narodowych dla bezrolnych.
  
  Już pierwszej nocy doszło do prawie 30 potyczek (doliczono się 28-miu). O skali nierówności sił niech świadczy porównanie ilości wojska: powstańców wystąpiło około 6 tysięcy, słabo uzbrojonych 9mieli tylko około 600 strzelb). Armia rosyjska liczyła 100 tysięcy żołnierzy, skoncentrowanych w garnizonach. Pierwszej nocy zaatakowano 18 z nich. Niestety nie udało się zająć większego obszaru wobec przewagi wojsk. Rząd nie miał w tej sytuacji możliwości wprowadzenia w życie swoich postanowień.
  
  Sukcesem strategicznym było doprowadzenie do przegrupowania wojsk rosyjskich, które skoncentrowały siew trzech jednostkach, chroniąc najbardziej strategiczne punkty Królestwa. Zostawili tym samym powstańcom duże obszary, gdzie mogli dozbrajać oddziały i nękać jednostki rosyjskie atakami partyzanckimi
  
  ad.2
  
  Władze powstańcze miały organizować i wprowadzać swoje postanowienia na zdobytych terenach. Niestety, nie udało się na dłużej opanować żadnej większej miejscowości.
  
  W pierwszych dniach powstanie nie posiadało głównodowodzącego. Komisja w Warszawie zdecydowała o wyborze na dyktatora przebywającego w Paryżu L. Mierosławskiego i wysłała do niego emisariusza.
  
  W tym czasie faktycznym dowódcą był naczelnik Warszawy - Stefan Bobrowski. Planował on zajęcie Płocka i ujawnienie rządu, jednak to się nie powiodło. Dbał o wprowadzanie w życie dekretów uwłaszczeniowych.
  
  Mierosławski niechętnie przyjął misję dowodzenia powstańcami. Przybył jednak do Królestwa i ruszył na Kujawy. Został pokonany w dwóch potyczkach, co go ostatecznie zniechęciło. Wrócił do Paryża.
  
  W marcu dyktatorem został popierany przez białych M. Langiewicz. Objął to stanowisko 11 marca i ruszył ze Świętego Krzyża w stronę Krakowa. Po potyczkach pod Małogoszczą, Pieskową Skałą, po tygodniu dowodzenia, postanowił rozproszyć swoje oddziały, a sam uciekł przez granice z Austrią. Został tam zatrzymany.
  
  Po tym władzę przejęli biali, którzy w marcu przystąpili do powstania. Utworzyli Rząd Narodowy i przystąpili do organizacji administracji powstańczej (por. pkt 5)
  
  Powstańcy byli przygotowani organizacyjnie przed powstaniem, o ile działały przedstawicielstwa Centralnego Komitetu Narodowego. Obszar Królestwa podzielono na przypadające na przedstawicielstwa okręgi wojskowe. KCN tworzył zręby polskiego cywilnego rządu.
  
  ad.3
  
  Powstańcy przyjęli strategię wojny partyzanckiej, unikając stawania w otwartym polu z silniejszym przeciwnikiem.
  
  W Małopolsce dowodził wspomniany wyżej M. Langiewicz, który odnosił zwycięstwa (np. Pod Staszowem), ale wycofał się wobec przewagi wroga.
  
  W Płockiem walkami dowodził Z. Padlewski. Na Podlasiu i na Lubelszczyźnie oddziałami dowodził W. Lewandowski, zesłany po aresztowaniu na Syberię.
  
  Walki trwały również na Litwie i na Wołyniu. Ogółem stoczono około 1200 większych lub mniejszych bojów.
  
  Ostatnia większa potyczka w chylącym się ku upadkowi powstaniu odbywał się pod Opatowem 21 lutego 1864, kiedy wojska rosyjskie wyparły oddział gen. Heuke-Bosaka.
  
  Do 1865 roku broniły się oddziały na Podlasiu pod dowództwem ks. S. Brzóski.
  
  ad.4
  
  Początkowo władze angielskie i francuskie uznały powstanie za nieodpowiedzialne posunięcie, mogące zniszczyć naród polski.
  
  Zmieniły zdanie po zwrocie w sytuacji międzynarodowej: Rosja zawarła pakt z państwem Bismarcka mówiący o współpracy i wzajemnym poparciu w walce z powstaniem. To niebezpiecznie wzmocniło Prusy. W tej sytuacji Napoleon III zaproponował sojusz Austrii i zaborcy Polski znaleźli się w przeciwnych obozach.
  
  W tej sytuacji Polacy uruchomili dyplomację. Książę Czartoryski uzyskał od Napoleona III obietnicę pomocy, co spowodowało przystąpienia białych do walk. Przejęli władzę i oczekując na spełnienie zachodnich obietnic osłabili tylko powstanie.
  
  Państwa zachodnie jednak szybko zrezygnowały z ingerowania w sprawy rosyjskie, wysyłając jedynie noty dyplomatyczne do Moskwy. Rosja uznała jednak powstanie za swoją wewnętrzną sprawę i odmówiła przyznania autonomii Królestwu Polskiemu. To ucięło dyskusję, gdyż żadne z państwa nie chciało wypowiadać wojny Rosji.
  
  Napoleon III próbował spełnię obietnice, zapraszając mocarstwa na kongres jesienią 1863. Przywódcy mieli tam rozpatrzyć sytuację międzynarodową w okresie wzmocnienia Bismarcka. Jednak inne państwa nie chciały z kolei wzmocnienia Francji.
  
  Austria w tym czasie wprowadziła w Galicji stan wojenny, likwidując zalążki postania.
  
  Wdzięczność Polaków zyskał papież Pius IX, który poparł ich sprawę i apelowało o modlitwy w ich intencji.
  
  ad.5
  
  W maju 1863 roku utworzono Rząd Narodowy, w którym od początku dominowali biali. Ze względu na zachodnie obietnice biali prowadzili politykę ograniczania działań powstańczych. Uważali, że powinno być ono jedynie demonstracją chęci uzyskania niepodległości, ale do rozwiązania sprawy powinna przyczynić się dyplomacja. Dlatego też rząd nie dopuścił do pospolitego ruszenia. Jednocześnie hamował uwłaszczanie chłopów, co stało się poważnym błędem.
  
  Zasługą białych było zorganizowanie administracji tajnego państwa, w tej sprawie skoncentrowali swoją energię.
  
  Administracja objęła cały kraj. Rząd pracował w pięciu wydziałach: spraw wewnętrznych, spraw zagranicznych, wojny, skarbu i prasy. Udało się zorganizować siec poczty oraz poboru podatków. Wszystkie rozkazy opatrzone były odpowiednią pieczątką, rząd pozostawał tajny. Wszystko działało jednak bardzo sprawnie, za zasługą karności powstańców.
  
  ad.6
  
  Sprawa chłopska została poruszona już w manifeście z 22 I oraz wydanych wtedy dekretach uwłaszczeniowych (por.pkt.1). Nie były one jednak konsekwentnie wprowadzane w życie a w czasie rządu białych praktycznie zablokowane.
  
  Do realizacji dekretów wrócił ostatni dyktator powstania (por. Punkt kolejny), decydując się karać śmiercią dziedziców zmuszających chłopów do odrabiania pańszczyzny. Chciał tym samym stworzyć wielką armię ludową, by wspólnie walczyć o niepodległość pod hasłem "z ludem i przez lud".
  
  Plany te zablokował ukaz carski z 2 marca uwłaszczający chłopów w Królestwie Polskim. Wobec terroru i wcześniejszych złamanych obietnic ze strony ziemian, chłopi stracili zainteresowanie walką.
  
  ad.7
  
  W okresie dominacji Rządu Narodowego powstanie znacznie straciło na sile, rzeczywiście stając się zbrojną demonstracją. Do walki wkroczyły wtedy jednostki z terenów pozostałych zaborów: Austrii i Prus. W przeciwieństwie do powstańców, były to regularne jednostki, dowodzone przez oficerów. W kwietniu z terenu Wielkiego Księstwa Poznańskiego przybył gen. E. Tokaczewski, który walczył na Kujawach do 5 maja. Wtedy został pokonany pod Ignacewem. Gen. A. Jeziorański prowadził walki w województwie lubelskim. Włoski ochotnik, F. Nullo dowodził oddziałem tzw. Garybaldczyków, który został rozbity, a f. Nullo zginął w bitwie pod Krzykawką.
  
  Generał J.Wysocki wyruszył na Wołyń, tam jego oddział został rozbrojony a on internowany.
  
  Zasięg walk powiększył się o Ukraine i Litwę. Armia powstańcza liczyła wtedy około 30 tys. żołnierzy. W marcu powstały na Litwie tzw. Partie Mackiewicza, Kołyszki, Narbutta. Na Żmudzi walkami dowodziła Z. Sierakowski. Jego oddział, liczący klika tysięcy żołnierzy został rozbity w maju. Sierakowski został pojmany. Walki jednak trwały, pod dowództwem K. Kalinowskiego, który po aresztowaniu Gieysztora został komisarzem Rządu Narodowego na Litwie. Prowadził on również walki na terenie Białorusi. Został aresztowany i stracony.
  
  Na terenie Ukrainy dochodziła do wystąpień chłopów przeciw powstańcom. Na Żmudzi uchował się oddział pułkownika Różyckiego, jednak został rozbity.
  
  Wsparcia udzieliły oddziały gen. K. Heidenreicha - Kruka. Stosunkowa duża jednostka została rozbita pod Fajsławicami.
  
  W lecie Rosjanie, widząc, że wciąż są nękani przez partyzantów, rozpoczęli masowe aresztowania i terror ludności cywilnej. Namiestnikiem w Królestwie został F. Berg, który wsławił się okrucieństwem. Na Litwie z powstańcami zaczął rozprawiać się zwany "Wieszatielem" S. Murawjow. Ludności cierpiała wskutek konfiskat majątków, masowych aresztowań, egzekucji, niszczenia wsi.
  
  Z drugiej strony wzrosła liczba działań, które teraz były akcjami odwetowymi.
  
  W ciężkiej sytuacji dyktaturę objął Romuald Traugutt, który przybył z Kobrynia, majątku E. Orzeszkowej. Rząd Narodowy oddał władze w jego ręce. Traugutt postawił sobie cel przetrzymania zimy i podjęcia walk na wiosnę. Chciał w tym czasie wzmocnić swoją armię: dlatego przeprowadził reformę, dzieląc wojsko na regularne jednostki i surowo karając dezercje. Chciał pozyskać poparcie chłopów i stworzyć dużą armię z ich udziałem.
  
  Działania te jednak okazały się nieskuteczne, być może było już za późno, by uratować powstanie. Traugutt wytrwał rządząc z ukrycia do wiosny. Jednostki rosyjskie jednak rozbijały kolejne oddziały polskie (np. Pod Opatowem)
  
  "Gwoździem do trumny" powstania okazał się carski dekret uwłaszczeniowy. W kwietniu Traugutt został aresztowany w swojej kwaterze. Zginął w sierpniu na wzgórzu Cytadeli Warszawskiej.
  
  Powstanie dogasało do jesienie 1864. jeszcze w 1865 roku walczyły pojedyncze oddziały. Berg rozpoczął rusyfikację Królestwa Polskiego.
  
  ad.7
  
  Polski zryw znalazł poparcie wśród rewolucyjnie nastawionych kręgów w Rosji. Naród rosyjski wspierał powstańców żywnością i funduszami. Po polskiej stronie walczył ochotnik rosyjski - A. Potiebnia. Zginął w bitwie pod Pieskową Skała.
  
  Również inne narody miały swoich przedstawicieli: pamiętamy F. Nullo i jego "garybaldczyków", w szeregach powstańców walczyli również Węgrzy czy Francuzi Zjednoczyło ludzi wyznających poglądy rewolucyjne przeciw carowi. Z powstaniem solidaryzował się ruch robotniczy w Anglii, rewolucjoniści na Węgrzech.
  
  W czasie walk realizowali hasło "Za naszą i waszą wolność", rozumiejąc, że wolność Polski może zadecydować również o zmianie położenia innych uciemiężonych narodów.
  
  Bilans powstania:
  
  - śmierć około 30 tys. ochotników
  
  * całkowita likwidacja autonomii Królestwa. Zmiana nazwy na "Kraj Przywiślański"
  * konfiskata około 4 tysięcy majątków
  * represje (aresztowania, wywózki na Syberię)
  * emigracja popowstaniowa
  * proces rusyfikacji
  * rozwiązanie sprawy uwłaszczenia. Początek rozwoju gospodarczego tych ziem

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie