Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  slepegowzrok 17.9.2010 (23:15)

  Barok był epoką, w której podważano wiele wcześniejszych wartości(renesans). Przede wszystkim zaczęto zastanawiać się nad trwałością życia ludzkiego- mówiono w owych czasach o śmierci z równą fascynacją co w średniowieczu. Życie ludzkie, w porównaniu do wieczności, która również była problematyczna (w konfrontacji z doczesnością), było jedynie chwilą, ulotnym momentem, ułamkiem sekundy. Również, jak wspomniałam przed chwilą, zastanawiano się nad doczesnością i życiem ludzkim, które, według nurtu barokowego, powinno być prowadzone w taki sposób, aby prowadziło do życia wiecznego. Było jednak wiele zwątpienia w owych czasach- liczne powstania, bunty, zachwianie porządku i degradacja wartości sprawiły, że w oczach wielu ludzi podstawowe sprawy etyczne straciły znaczenie.Człowiek baroku był rozdarty wewnętrznie- między światem mentalnym a światem rzeczywistym. Ponadto, ruchy kontrreformacyjne zachwiały pewnością siebie i ludzie powrócili do wizji świata przed renesansowej.
  Oświecenie to epoka rozumu, nauki i poszerzania horyzontów. Człowiek oświecenia to racjonalista, który poszukuje odpowiedzi bez ograniczeń, skrępowań. Poglądy filozoficzne, takie jak empiryzm- poznawanie przez doświadczenie, czy sensualizm- poznawanie przez zmysły, były podłożem sentymentalizmu. Równie ciekawy w oświeceniu był sarmatyzm i jego przedstawiciele- Sarmaci. Ludzie Ci uznawani są obecnie za ograniczonych, grubiańskich i egoistycznych. Często podkreślano kontrast rozumu i uczucia- te dwa przymioty nie szły w parze. Miłość oświeceniowa, nie rzadko nieszczęśliwa, była częstym wątkiem w literaturze. Był to czas reformacji i zmian, ze względu chociażby na sytuację w Europie. Krytykowano otwarcie zachowania zarówno obywateli, jak i rządzących, poprzez wyśmianie, wyolbrzymienie, kontrast i kpinę (satyra).
  :)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie