Treść zadania

Rozwiązania

• 

  1 0

  sonar 15.9.2010 (08:23)

  Lekcja, której nigdy nie zapomnę odbyła się w szóstej klasie szkoły podstawowej. Była to lekcja historii, która początkowo przebiegała tak jak każda.
  Nauczycielka sprawdziła obecność, sprawdziła pracę domową, odpytała trzy osoby z ostatnich lekcji i zaczęła tłumaczyć nową lekcję.
  Lubiłam historię i lubiłam tę nauczycielkę.
  Oprócz tego , że miała bardzo rozległą wiedzę historyczną to jeszcze przekazywała ją w tak przystępny sposób, że nikt nigdy nie uciekł z jej lekcji.
  Pani z historii miała też cudowny charakter - była miłą, sympatyczną i ciepłą osobą, nigdy nie podniosła na nas głosu i nigdy żadnego ze swoich uczniów nie potraktowała źle.
  Była ulubionym nauczycielem wszystkich uczniów w szkole. Zazdrościliśmy jej wychowankom , bo wychowawcą była kapitalnym. Potrafiła bronić swoich uczniów i robiła to zawsze gdy czuła , że uczeń został niesłusznie o coś posądzony.
  
  Pani z historii zaczęła tłumaczyć nową lekcję i w pewnym momencie dziwnie zbladła. Usiadła , co jej się rzadko zdarzało , ale nie przerwała lekcji.
  Nagle zamilkła. Siedzieliśmy cicho , czekając na dalszy ciąg ,
  Pani spojrzała na nas i lekko zduszonym głosem powiedziała :
  - To jest nasza ostatnia lekcja, po feriach będziecie mieć nowego nauczyciela historii.
  - Dlaczego ? - jednocześnie powiedzieliśmy wszyscy
  Pani chwilę milczała , ale odpowiedziała nam na to pytanie
  -Od kilku lat walczę z nowotworem i chyba zaczynam przegrywać . Ostatnio mam złe wyniki..
  Zamurowało nas....
  - Chcę , żebyście z moich lekcji wynieśli to ,że zawsze trzeba być dobrym człowiekiem , bronić swoich racji nie krzywdząc innych. Że trzeba tak postępować z ludźmi jak byście chcieli by oni z wami postępowali . Wyciągać wnioski ze swoich błędów i pomyłek i realizować swoje marzenia.
  W tym momencie zadzwonił dzwonek. Wstaliśmy i otoczyliśmy nasza historyczkę dużym kołem. Pani każdemu z nas podała rękę i pożegnała się jak z bardzo dobrym znajomym.
  A potem były ferie , które jakoś mniej mnie cieszyły a po nich powrót do szkoły i nowy nauczyciel.
  Nic złego o nim nie powiem , bo to byłoby kłamstwo. Jednak podświadomie porównywałam go z poprzednią nauczycielką.
  Nasza dawna nauczycielka historii nie wróciła już do pracy, nie pozwolił na to lekarz. Odwiedzamy ją często i sprawiamy jej tym wielką radość. Widzimy jak nadal dzielnie walczy z chorobą i jak bardzo chce żyć.
  Lekcja, której nam udzieliła przed feriami nadal trwa, bo patrząc na zmagania naszej historyczki dalej się uczymy. Tym razem , że nigdy nie należy się poddawać.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie