Treść zadania
Autor: monia127 Dodano: 18.4.2010 (15:06)
Napisz recenzje do dowolnej sztuki teatralnej.
(uczymy się z podręczników jutro pójdę w świat)
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
-
Vanessa 18.4.2010 (18:35)
Recenzja sztuki teatralnej Chłopcy z Placu Broni
Przedmiotem mojej wypowiedzi jest spektakl teatralny zatytułowany Chłopcy z Placu Broni, którego premiera odbyła się ....(napisz sobie kiedy chcesz) w ...(twoja miejscowośc)Teatrze Lalek.
Sztukę reżyserował Marek Ciunel, głównymi i jedynymi aktorami byli: Marcin Młynarczyk, Tomasz Czapkarski i Mateusz Mikosza.
Spektakl dość nietypowy a przy tym zabawny (skierowany zarówno do młodzieży i dorosłych) opowiada o trzech mężczyznach, kolegach z dzieciństwa, którzy spotykają się w każde piątkowe popołudnie. Podczas jednego z takich spotkań dochodzi do nieporozumień wywołanych wypracowaniem córki jednego z mężczyzn. Tytuł wypracowania brzmi: Honor i odwaga w powieści Ferenca Molarna Chłopcy z Placu Broni. Mężczyźni postanawiają odegrać w mieszkaniu najważniejsze sceny z utworu i dzięki temu odkrywają wiele prawd osobie.
Sztuka wydała mi się z początku nudna, a nawet miałam wrażenie, że marnuję czas. Dopiero w kolejnych scenach zainteresowałam się losami bohaterów i dobrze się bawiłam. Uważam, że pomysł na przedstawienie jest bardzo ciekawy, tzn. główne wątki powieści odtworzone w małym mieszkaniu. Zachwycające były pomysły użycia codziennych sprzętów, np. wanna jako łódka, zamiast góry drewnianych bali – zwykła ławka. Rewelacyjna była też gra świateł i tu należą się gratulacje Małgorzacie Gontarczyk. Światło zachwyciło mnie jeszcze z kilku powodów. Po pierwsze podczas odgrywania przez mężczyzn scen z książki, każda postać miała własny kolor. Tak więc szlachetni bohaterowie oświetleni byli jasnym kolorem: na błękitno Nereczek, a nikczemni – ciemnym, np. zdrajca Gereb – na czerwono. Po drugie podczas otwierania drzwi (które trzeba było sobie wyobrazić, tu pomocne było też skrzypienie zawiasów) zapalało się żółte światło „z ulicy”.
Warto wspomnieć o komizmie słownym i sytuacyjnym w wielu scenach. Aktorzy grali z pasją i po prostu byli świetni (nie zapomnieli żadnej kwestii w dwugodzinnym spektaklu). Na koniec pragnę pogratulować reżyserowi pomysłu na scenariusz oraz udanej inscenizacji. Warto było przypomnieć sobie dzieciństwo i zastanowić się nad sobą.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie
Podobne zadania
recenzja książki ,,Zmierzch'' Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa | 2 rozwiązania | autor: Olka16 12.4.2010 (17:32) |
recenzja Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa | 1 rozwiązanie | autor: przemus56 13.4.2010 (15:38) |
recenzja Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa | 1 rozwiązanie | autor: thomiszon 25.4.2010 (11:55) |
Recenzja Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa | 1 rozwiązanie | autor: mika48 27.4.2010 (16:14) |
recenzja Przedmiot: Język polski / Szkoła podstawowa | 1 rozwiązanie | autor: nusssiaczek 3.5.2010 (15:30) |
Podobne materiały
Przydatność 60% Recenzja
Cela” była nominowana do Nagrody NIKE w 2003 r. oraz do nagrody Grand Prix w konkursie Podporiusz tego samego roku. Jej autorka- Anna Sobolewska jest krytykiem i historykiem literatury. Książka poświęcona jest upośledzonej Celi -córce autorki. Sobolewska opowiada o życiu dziewczynki. Mówi o problemach , które spotykają Cele i jej rodzinę związanych z chorobą Downa, a...
Przydatność 65% Recenzja
Cezary Masztalerz Rec., Marta Glegoła, Rozumienie natury ludzkiej w ujęciu Platona Recenzowana praca składa się z trzech rozdziałów: Rozważania nad terminem natura, Natura jako świat zmysłowy, Dusza jako zasada ruchu. Zawiera również wstęp i zakończenie oraz bibliografię i spis treści. W rozdziale pierwszym autor dokonuje wstępnego określenia znaczenia terminu natura,...
Przydatność 80% "Amadeusz" - recenzja
„Amadeusz” to świetny film, który przedstawia wstrząsający dramat człowieka, a jednocześnie barwny obraz epoki. To również wspaniały hołd złożony twórczości Mozarta. Akcja filmu rozgrywa się w XVIII wieku. Antonio Salieri (F. Murray Abraham) opowiada historię swego życia duchownemu, który przybył aby go wyspowiadać. Salieri mówi, że niegdyś był cenionym kompozytorem...
Przydatność 80% Recenzja Pianisty
Dnia 17 września 2002 roku obejrzałem w kinie „Helios” film w reżyserii Romana Polańskiego pt. ”Pianista”. Jest to film biograficzno-historyczny gdyż odnajdujemy w nim zarówno historię życia Władysława Szpilmana jak również historię Warszawy i sytuację Żydów w latach 1939-1945. W tworzeniu tego filmu brała udział Wielka Brytania, Francja jak...
Przydatność 80% Pianista recenzja
Dnia 17 września 2002 roku obejrzałem w kinie „Helios” film w reżyserii Romana Polańskiego pt. ”Pianista”. Jest to film biograficzno-historyczny gdyż odnajdujemy w nim zarówno historię życia Władysława Szpilmana jak również historię Warszawy i sytuację Żydów w latach 1939-1945. W tworzeniu tego filmu brała udział Wielka Brytania, Francja jak...
0 odpowiada - 0 ogląda - 2 rozwiązań
0 0
mala53 18.4.2010 (15:09)
Recenzja filmu „Zemsta”
Reżyserem "Zemsty" jest Andrzej Wajda, laureat Oskara z 2000 roku. Do nakręcenia filmu, zainspirowała Wajdę sztuka Aleksandra Fredry, będąca bodajże jedną z najbardziej znanych i lubianych komedii w polskiej literaturze. Reżyser dokonał adaptacji filmowej utworu z wielką dokładnością i w zgodzie z całością dzieła. Nie wprowadził żadnych większych zmian. Innowację stanowią zabiegi dokonane przez scenarzystów: Jana Prochyrę i Macieja Karpińskiego, którzy za tło dla akcji filmu obrali zimowy krajobraz. W role postaci z komedii Aleksandra Fredry: Rejenta Milczka, Cześnika Raptusiewicza, Dyndalskiego, Klary, pieczeniarza Papkina i innych, wcielili się najznakomitsi aktorzy polskiej sceny teatralnej i filmowej m.in.: Janusz Gajos, Daniel Olbrychski, Andrzej Seweryn, Katarzyna Figura, Rafał Królikowski, znany polski reżyser i aktor - Roman Polański. W roli Klary, mogliśmy zobaczyć młodą Agatę Buzek.
Recenzja filmu Stowarzyszenie Umarłych Poetów
W 1989 roku wszedł na ekrany kin polskich film "Stowarzyszenie Umarłych Poetów". Tu od razu muszę wyjaśnić, że tytuł jest mylący. To nie horror ani thriller! Nie jest to również film akcji, a mimo to oglądałem go z zapartym tchem od początku do końca. Dlaczego? Ponieważ opowiada o rzeczach bliskich każdemu nastolatkowi: o szkole i nauczycielach, relacjach między rodzicami i dziećmi, przyjaźni, pierwszej miłości, pasjach i marzeniach.
Akcja filmu rozgrywa się w 1959r., w USA. Do znakomitej szkoły średniej, Akademii Weltona, przybywa nowy nauczyciel literatury angielskie, John Keating. Zainspirowana jego niezwykłymi pomysłami i nieprzeciętną osobowością grupa uczniów zawiązuje Stowarzyszenie Umarłych Poetów. Spotykają sie potajemnie w grocie położonej w pobliżu szkoły, gdzie spędzają czas na czytaniu poezji i rozmowach. Tu czują się wolni i swobodni. Czytane wiersze utwierdzają ich w przekonaniu, że człowiek ma prawo być wolnym - żyć w zgodzie z samym sobą. Chłopcy odnajdują swoje własne pragnienia i cele, wyzwalają sie od tych narzuconych przez rodziców i szkołe. Niestety, w przypadku jednego z nich, Neila Perry'ego, doprowadzi to do tragicznego finału. Winą za śmierć ucznia zostanie obarczony prof. Keating, który będzie musiał odejść ze szkoły. Ale zostawi trwały ślad w duszach swych wychowanków.
Znakomicie skonstruowana fabuła trzyma widzów w napięciu. Reżyser, Peterb Weir, doskonale poprowadził młodych aktorów wcielających się w role uczniów. Każdy z ich jest indywidualnością, a widz ma szansę obserwować rozwój tych indywidualności na ekranie. Młodzi ludzie grają wspaniale. Sa godnymi partnerami dla odtwórcy głównej roli, Robina Williamsa (Jon Keating). Nastrojowa muzyka i piękne, romantyczne zdięcia powodują, że film ogląda się nie tylko z zainteresowaniem, ale i z przyjemnością. Ja obejrzałem go niedawno, a kasecie video, i zachwyciłem sie nim. Polecam serdecznie wszystkim: nastolatkom, rodzicom i nauczycielom. To bardzo mądry i dobry film.
,, Pamiętnik narkomanki '' z piosenkami Edwarda Stachury.
Przedstawienie teatralne, przedstawienie z udziałem 2 aktorów.
reżyser: Grzegorz Matysiak
Scenografia: Bożena Kostrzewska
Kostiumy: Klara Kostrzewska
Obsada: Patrycja Zywert, Krzysztof Chudzicki.
Głowna bohaterką przedtawienia jest Baśka, zwyczajna dziewczyna, której zycie wypełniają plany, marzenie, do momentu, kiedy zaczyna ćpać. Spektakl jest opowieścia o dramatycznej walce z uzależnieniem, o życiu w cieniu śmierci, ale także o odwadze, sile i nadzieji. Prawdziwe i bardzo osobiste a momentami wrecz drastyczne wyznania dziewczyny przeplatane sa pięknymi, poetyckimi piosenkami Edwarda Stachury.
Obejrzenie tego spektaklu uświadamia nam, że nie warto brac narkotyków. Sztuka ta jesz przestroga dla innych.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie