Treść zadania

Napisz notatkę prasową na podstawie tekstu "Obrona Grodna":

Któregoś dnia rano ...Nie! Nie któregoś dnia, tylko właśnie tego najpotworniejszego w dziejach Polski dnia 17 września 1939 r., chwytam przypadkowo przez radio Moskwę. Głos mówcy pełen pompy, nawołujący, narzucający. Nie rozumiem ani jednego słowa, ale słucham zahypnotyzowana, jak słucha się łoskotu skrzydeł niosących zagładę bombowców. A za chwilę mówią już o tym tętniące telefony, wpadający ludzie, radio ze wszystkich rozgłośni świata. Zdrada i gwałt!!
Nie ma dowództwa, nie ma armii, nie ma administracji (starosta Walicki, prezydent miasta Fołtyn i wielu innych odjechało na Litwę jeszcze przed gen. Olszyną), ale jest dwóch wrogów, jest broniąca się jeszcze Warszawa i jest Grodno - cząstka wolnej Polski - którego Polacy nie dadzą darmo. Słowo: - Bronić się - nie z ust głoszone, lecz tętniące w piersiach jednoczy całą polską ludność.
Przez pięć grodzieńskich dni bojowych wszystko będzie się działo samorzutnie ale jednomyślnie Mężczyżni, kobiety, dzieci, cywile i pozostałe w mieście grupki żołnierzy i oficerów - wszyscy razem! Nie ma czasu na sen i odpoczynek. Nie ma w sercu miejsca na strach, na skargę, na zwątpienie - jest tylko wspólna wola: - Bronić się!
Na czele obrony miasta staje stary jego wiceprezydent, Roman Sawicki. Pierwszym naszym odruchem jest kopanie bunkrów i zapór przeciwczołgowych. Na zew megafonu zbierają się tysiączne rzesze ludzi z łopatami. Kopiemy rowy i robimy zapory na wszystkich możliwych drogach, wiodących do miasta. Nie mamy przecież wywiadu, - nie wiemy z jakiej strony i który z dwu wrogów na nas uderzy. Kopiemy także bunkry w mieście, wznosimy barykady na ulicach, balami zastawiamy oba mosty.
Nasza szkoła i internat znajdują się koło koszar 81 pułku, a koszary stoją na przyczółku mostu na Niemnie. W koszarach pełno przygodnych żołnierzy, którzy wybrali walkę nad powrót do domów. Są podoficerowie, są oficerowie. Są i cywile, którzy dopiero dziś przywdziali mundury. Jakiś major dowodzi wszystkimi tam zebranymi. Jest zaopatrzenie, są karabiny ręczne i maszynowe, przed koszarami stoi działko przeciwlotnicze, w podwórzu kuchnia polowa, przy niej szkolny woźny, który włożył mundur wojskowy i śpiewa bez przerwy piosenki wojskowe, żartuje, dowcipkuje. Jest humor, porządek, dyscyplina i zapał.
Sąsiedni budynek szkolny, internat, kościółek, podwórze i ogród również fortyfikują się. Żołnierze na rozkaz młodego podchorążego taszczą na dziedziniec szkolny cekaemy, pełne skrzynki nabojów, karabiny i wiele innego sprzętu. Chłopcy ze Szkoły Ogrodniczej przywdziewała mundury, zbroją się w karabiny, robią nasypy, rowy strzeleckie. Komenderuje nimi podchorąży. My - liczne kobiety — biegamy za prowiantem, przygotowujemy lekarstwa, bandaże, nosze, i butelki z benzyną - tę improwizowaną broń przeciwczołgową.
Dnia 20 września o świcie wjeżdża na most olbrzymi czołg, przerywa bez trudu nasze zapory, za nim drugi, trzeci, czwarty. Czerwone chorągiewki trzepoczą na nich.
Żołnierz polski na przyczółku mostowym wali z. działka przeciwlotniczego, przepuścił jednak trzy pierwsze czołgi, trafia w czwarty. Drugi i trzeci toczą się dalej. Czołg pierwszy już jest na ulicy Mostowej i strzela prosto w koszary. Celnie rzucona przez żołnierza butelka z benzyną wystarcza. Czołg pali się.
Strzały działka przeciwlotniczego były sygnałem bitewnym. Ochotnicy stają na wybranych przez siebie posterunkach, wiele małych oddziałów posuwa się poza granice miasta, żeby powstrzymać napór piechoty nieprzyjacielskiej Wojska sowieckie pokazują się na wszystkich szosach wiodących do Grodna.
Nie jest to walka wyrozumowana politycznie, militarnie i strategicznie i kierowana przez przygotowanych na nią i odpowiedzialnych za jej skutki ludzi. To ogólny zryw patriotyczny, zryw szaleńców kierowanych miłością wolności, chęcią ofiary, a często i rozpaczą. Każdy jest odpowiedzialny tylko za siebie. Oficerowie są jeszcze odpowiedzialni za swój oddział, za swoich kilkunastu ludzi, którzy — tak jak oni — są zdecydowani zginąć albo w ostatniej chwili rozproszyć się
W godzinę po zwycięskiej walce z czołgami nieprzyjacielskimi w Grodno biją armaty. Pod osłoną ich strzałów do miasta wdziera się nowa fala czołgów, za nimi przeliczna piechota sowiecka. I znowu dwa czołgi palą się na ulicach Dominikańskiej i Brygidzkiej, tym razem trafione butelkami przez uczniów gimnazjalnych. Ginie przy tym 16-letni Budzanowski, syn posła ziemi Grodzieńskiej.
Jeszcze godzina i Grodno jest otoczone ze wszystkich stron. Z zajętych wcześniej przez bolszewików Lidy, Wołkowyska, Wilna i innych dowództwo sowieckie ściąga liczne pułki pancerne i piechoty dla ujarzmienia niepokornego miasta.

Błagam,Pomóżcie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1