Treść zadania
Autor: molatka Dodano: 8.9.2010 (15:16)
Zasady pisowni litery "i" na końcu wyrazu i Funkcja litery"i" w wyrazie
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
Podobne zadania
wyjątki pisowni "Nie" Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: monika123 22.4.2010 (14:24) |
Zasady pisowni wielką literą. Proszę o pomoc. Z góry dziękuje. Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 2 rozwiązania | autor: mih0124 13.5.2010 (17:03) |
ZASADY PISOWNI!!!!!!!!! SZYBKO I PILNIE!!!!!!!!!!! Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: natalia2301 17.5.2010 (16:22) |
Wileoznaczność wyrazu pensja: 3 zdania. Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: zaneta1215 20.5.2010 (19:58) |
Zasady pisowni litery "i" na końcu wyrazu i Funkcja Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: molatka 8.9.2010 (15:16) |
Podobne materiały
Przydatność 85% Zasady pisowni małej i wielkiej litery
I Wielką literą piszemy: 1. Imiona własne, ludzi i zwierząt np.: Barbara, Adam Mickiewicz, Maks. 2. Przydomki, pseudonimy i przezwiska ludzi np.: Bolesław Chrobry, Sokole Oko, Huba 3. Nazwy świąt, dni, okresów świątecznych np.: Narodowe Święto Niepodległości, Wigilia, Boże Narodzenie 4. Przymiotniki odpowiadające na pytanie czyj? Utworzone od imion własnych np.: Styl...
Przydatność 60% Duże litery, znaki interpunkcyjne, zasady pisowni
Duże litery piszemy na początku zdania, przy nazwach własnych (czyli imionach, nazwach państw, miast). Znaki interpunkcyjne: a) kropka (.) Kropkę wstawiamy na końcu zdania, po skrótach (np., itp., itd.) b) przecinek (,) stawiamy przed wyrazami: który, że, aby, gdyż, ponieważ, bo, lecz, zatem, toteż, dlatego, więc, jednak, ale. zazwyczaj nie piszemy przecinka przed: bądź,...
Przydatność 60% Zasady pisowni i interpunkcji - wielkie i małe litery
WIELKIE I MAŁE LITERY Zasady użycia w tekstach wielkich i małych liter mają charakter konwencjonalny. Opierają się na czterech kryteriach: 1. składniowym, 2. znaczeniowym, 3. graficznym, 4. uczuciowym i grzecznościowym. UŻYCIE WIELKIEJ LITERY ZE WZGLĘDÓW SKŁADNIOWYCH Wielką literę stosuje się na początku każdego wypowiedzenia rozpoczynającego tekst oraz na...
Przydatność 65% Zasady pisowni 'rz' i 'ż'
Rz piszemy, gdy w wyrazach wymienia się na r. Np.: rowerzysta - rower, na komputerze - komputer, dworzec - dworca. Rz piszemy w zakończeniach wyrazów: • arz • erz • mierz • mistrz Np. : bramkarz, pisarz, harcerz, rycerz, ciśnieniomierz, Sandomierz, burmistrz, zegarmistrz. Rz piszemy po spółgłoskach: b, p, d, t, g, k, ch, j, w Np. :...
Przydatność 70% Zasady pisowni rz i ż
Zasady pisowni rz i ż "Rz" piszemy, gdy: - w wyrazach wymienia się na "r", - Rz piszemy w zakończeniach wyrazów: -arz, -erz (mierz mistrz) - Rz piszemy po spółgłoskach: b, p, d, t, g, k, ch, j, w, Wyjątki: wyrazy: bukszpan, gżegżółka, kształt, kszyk (nazwa ptaka),...
0 odpowiada - 0 ogląda - 1 rozwiązań
0 0
justynka1 8.9.2010 (15:27)
21] 7.5. Pisownia -ji, -i lub -ii w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku rzeczowników żeńskich zakończonych na -ja lub -ia
A. Rzeczowniki zakończone na -ja, występującym po s, z, c, mają w tych przypadkach zakończenie -ji, np.
Rosja — Rosji, misja — misji, edukacja — edukacji, konserwacja — konserwacji, poezja — poezji, restauracja — restauracji, stacja — stacji,
natomiast rzeczowniki zakończone na -ja, występującym po samogłoskach, mają zakończenie -i, np.
aleja — alei, epopeja — epopei.
B. Rzeczowniki zakończone na -ia mają zakończenie -ii lub -i. Wiąże się to z poczuciem rodzimości czy obcości wyrazu, a także z wymową postaci mianownika:
a) jeśli -ia występuje po spółgłoskach wargowych p, b, f, w, m, to bez względu na wymowę w wyrazach rodzimych i przyswojonych piszemy -i, natomiast w wyrazach obcych -ii, np.
Słupi, głębi, hrabi, murgrabi, skrobi, ziemi;
hemoterapii, daktyloskopii, ksenofobii, Kolumbii, filozofii, mafii, hagiografii, dystrofii, Jugosławii, szałwii, akademii, epidemii, anemii;
b) jeśli -ia występuje po t, d, r, l, k, g, ch (czyli w wyrazach zapożyczonych), to piszemy -ii, np.
apatii, empatii, kwestii, sympatii, Normandii, Holandii, hipochondrii, ewangelii, kalii, anomalii, autarkii, kosmologii, demagogii, hierarchii;
c) jeśli -ia występuje po n, to piszemy -ni w wyrazach, których zakończenie wymawiamy w mianowniku jako [-ńa], natomiast w tych wyrazach, których zakończenie wymawiamy jako [-ńja], piszemy -nii, np.
dyni, jaskini, pustyni, babuni, Chyloni, Ewuni, Gdyni, Oruni, bieżni, drewutni, palarni, łaźni, palmiarni, skoczni, uczelni, wartowni, zecerni;
aronii, dystonii, harmonii, ironii, linii, opinii, Danii, Kalifornii, Polihymnii.
UWAGA: W rzeczownikach obcego pochodzenia zakończonych na -ja oraz na -ia formy dopełniacza liczby mnogiej mają taką samą postać jak formy dopełniacza liczby pojedynczej, zarówno w mowie, jak i w pisowni, np.
tej teorii - tych teorii
tej procesji - tych procesji
tej misji - tych misji
tej lekcji - tych lekcji
tej komedii - tych komedii
tej akademii - tych akademii
tej epidemii - tych epidemii
tej mafii - tych mafii.
Dla uniknięcia możliwych niejednoznaczności wolno po spółgłoskach c, s, z, t, d, r użyć zakończenia -yj (lekcyj, procesyj, aluzyj, partyj, komedyj, teoryj), po wszystkich innych spółgłoskach — zakończenia -ij (akademij, epidemij, mafij). Zakończenie to jest już jednak dziś wyraźnie nacechowane stylistycznie jako archaiczne lub książkowe, a jego użycie bardzo ograniczone.
UWAGA: W przypadku rzeczowników używanych tylko w liczbie mnogiej potrzeba wspomnianego odróżniania nie zachodzi, toteż piszemy zawsze tych ferii, wakacji, bakalii, konwulsji.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie