Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Studentka21 7.9.2010 (22:14)

  Ten dzień wspominam do dzisiaj. Był najszczęśliwszym dniem jaki do tej pory przeżyłem. Zaczęło się od tego gdy zapisałem się do kółka sportowego, uwielbiałem grać w piłkę nożną. Po długotrwałych treningach przyszedł czasz na pierwszą rozgrywkę z nową drużyną. Gralismy wspaniale, szliśmy w zaparte ale jednak drużyna z Kielc była lepsza. Przegraliśmy.Lecz przegrana nie zniechęciała nas do dalszych ćwiczeń, i dalej robiliśmy to co do nas należało. Minęły niespełna dwa tygodnie i nasi treneży ponownie "ustawili" nas na kolejny mecz. Każdy myslał że teraz już wygramy bo mieliśmy super strategię i bojowe nastawienie. Trybuny pękały w szwach. Przeciwnicy z szyderczym uśmiechem prawili jakies niesmaczne komplementy ale nikogo nie wyprowadzało to z równowagi. Po pierwszej połowie myślę- na pewno wygramy! mieliśmy jeden punkt przewagi. Ale niestety ponownie klęska. Trener pocieszał nas jak mógł, tak na prawdę to nic się nie stało ale my zawsze marzyliśmy o wygranej z tym klubem. Byli na prawdę dobrzy i nie mieli równych w okolicy. Kiedy trener powiadomił nas o kolejnym meczu nikt nie chciał się na to zgodzic bo znowu obejdziemy sie smakiem wygranej. Jednak mimo to nie chcieliśmy robić mu przykrości i po raz ostatni postanowilismy wyjść na murawe boiska. Tym razem mecz był jeszcze gorszy niż wszystkie poprzednie. Lecz jeden z napastników sfaulował kolegę który musiał usiąść na ławece rezerwowych. Tamaten otrzymał czerwoną kartkę i również zszedł z boiska. Wtedy mecz zaczął nabierać tempa a czas grał na naszą korzyść... Przeciwnicy okazali się słabsi i bezradni bez kapitana a my moglismy podejść do kontrataku. W drugiej połowie meczu drużyna przeciwna miała nadal jeden punkt przewagi. Na zegarze ostatnie minuty, kolega miał szansę i podszedł do ataku. nareszcie gol! wyrównaliśmy wynik ale żeby wygrac trzeba było zdobyc jeszcze jedną bramkę. Rywale nie wiedzieli co się dzieje, trybuny zaczęły szaleć a sędzia przygotował gwizdek i w tedy faul! na nasze szczęśie ktoś z przeciwnej druży sfaulował naszego zawdonika co było skutkiem karnego. Grupa wybrała mnie do oddania ostatniego strzału. Bardzo się denerwowałem, serce wliło jak opętane nie wiedziałem co się stanie. Ale po gwizdku arbitera rozpędziłem się i kopnąłem piłkę prosto w kierunku brami. Zamknąłem oczy i odwróciłem głowę, nie chciałem wiedzieć co się stanie. Marzyłem jednynie o wygranej zespołu. Nagle rozległ się krzyk! poczułem na sobie ręce kolegów którzy podrzucali mnie z radości w górę. To mogło oznaczać tylko zwycięstwo! Przeciwnicy ze złością na twarzy zeszli do swojej szatni a my skakaliśmy z radości. Gdy byliśmy już w szatni nikt nie mógł uwierzyć że ich pokonaliśmy. Przez pierwsze piętnaście minut każdy patrzył na puchar jak wryty. Ale to nie był sen!. Do dzisiaj wspominam ten dzień i nigdy nie usunę go z pamięci, bo to jest mój najszczęśliwszy dzień w życiu!

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie