Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  nika77 5.9.2010 (11:51)

  Utwór ten należy do gatunku literatury sytuacyjnej. W tym
  wierszu puentą jest porównanie pięknej dziewczyny z narzędziami zniewalającymi
  człowieka.Dworski komplement podkreślający urodę dziewczyny.To typowy barokowy oparty na hiperboli koncept. Analizie i opisowi poddaje poszczególne elementy jej ciała. Staje
  się ona elementem niezwykle cudownych i niesamowitych zjawisk.Hipnotyzują one i omamiają nas.uroda kobiety postrzegana jest wielostronnie, w perspektywie blasku,kolory,kształtu. Cały utwór stanowi także analizie
  doznań zmysłowych. Jest to bardzo ważny i charakterystyczny
  element epoki barokowej , która wierzyła że poznanie jest możliwe
  poprzez zmysły.
  
  
  LUB
  
  
  Epoka literacka: barok
  rodzaj literacki: liryka
  gatunek liryki: liryka sytuacyjna (poetycki żart)
  
  Temat wiersza: niezwykła uroda adresatki
  
  Podmiot liryczny wymienia atuty swojej wybranki- tajemniczej panny: oczy są podobne do słońca, usta do rumianego koralu, piersi mają doskonały kształt. W ostatnim wersie przyznaje, że kobiece oczy, usta i piersi pozbawiły go wolnej woli i rozumu.
  Konstrukcja wiersza polega na wyliczeniu zalet ukochanej. Podmiot liryczny zachwyca blask oczu, kolor ust, kształt piersi. Jednocześnie pojawiają się zaprzeczenia, których funkcja polega na podkreśleniu wymienionej zalety. I tak oczy nie są oczami, lecz słońcami, usta nie są ustami, ale koralami, zaś piersi mają kształt nieba. W puencie występuje nagromadzenie wyliczonych wcześniej elementów ciała kobiety oraz opis tego jak działają one na mężczyznę.
  
  Wiersz jest zbudowany z ośmiu wersów 13-zgłoskowych. Poeta zastosował rymy parzyste, np. jaśnie-gaśnie.
  
  Środki artystyczne:
  •przerzutnia: "ale słońca jaśnie/świecące"- przyciągnięcie uwagi czytelnika, uniezwyklenie wypowiedzi poetyckiej
  •wyliczenie: "oczy, usta, piersi, rozum, zmysł i wolą"- trzy pierwsze rzeczowniki odnoszą się do wdzięków kobiety, trzy kolejne to "własność" zakochanego mężczyzny.
  •przenośnia:"oczy(...) w których blasku każdy rozum gaśnie"- podkreślenie wrażenia, jakie wywiera na podmiocie lirycznym uroda kobiety
  
  
  LUB
  
  
  Wiersz jest dworskim komplementem podkreślającym urodę dziewczyny. To typowo barokowy, oparty na hiperboli koncept. Oczy, usta, piersi zestawione są ze zjawiskami przyrody.Mamy do czynienia z kompozycją łańcuchową i puentą, aby podkreślić oczy dziewczyny. Uroda kobiety przestrzegana jest wielostronnie, w perspektywie blasku, koloru i kształtu.
  
  LUB
  
  
  Autor wiersza porównuje piękną dziewczynę do rzeczy które w jakimś stopniu są w stanie zniewolić człowieka.
  Podmiot liryczny analizuje i opisuje poszczególne części jej ciała.
  Owa dziewczyna staje się dla niego elementem pożądania .Morsztyn opisując je ukazuje jej ciało jako hipnotyzujące go.uroda opisywanej tu dziewczyny poddawana jest analizie na trzech płaszczyznach:blask,kolor i kształt.
  podmiot liryczny przezywa swego rodzaju doznania umysłowe które go zniewalają . Właśnie charakterystycznym elementem baroku jest wiara w poznanie drugiego człowieka przez zmysły .
  
  
  LUB
  
  
  Szczególnym "informatorwm artysty" w miłosnych poszukiwaniach stawał się zmysł wzroku. Metafora kolorystyczna wielokrotnie służyła Morsztynowi do opisu piękna ciała kobiecego. Wiersze poety, wpisujące się w dworski nurt kultury barokowej, to wyrafinowane komplementy. W liryku "O swej pannie" sensualistyczne, wzrokowe wrażenia wywołują długi ciąg poetyckich skojarzeń, oddających gradację odcieni bieli, gradację, która służyć ma podkreśleniu urody kobiecej.
  W wierszu "Do tejże" sensualizm pozwala na zestawienie urody kobiety ze zjawiskami przyrody.
  Niestety, tylko tyle mam napisane w książce od polskiego...

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie