Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  majchel 2.9.2010 (20:01)

  Lista marzeń
  
  Nie mogłam dziś spać. Już o zmroku poprzedniego dnia ogarnął mnie niepokój. Byłam rozkojarzona, myśli zdawały się wylatywać, przelatywać przez moja głowę nie zostawiając żadnych śladów. Nie potrafiłam odpowiedzieć na proste pytania: co chcesz na kolację? Jakie masz plany na jutro? Wydawały mi się tak skomplikowane jak rozwiązanie fizycznej zagadki.
  Skupienie się na czymkolwiek było wręcz niemożliwe. Serce zatrzymało mi się gdzieś w okolicach przełyku i wcale nie chciało go opuścić. Gardło miałam ściśnięte, a spojrzenie nieuważne i mgliste.
  Gdy położyłam się do łóżka odrętwienie znikło, a na jego miejsce przyszedł niepokój. Co będzie, jeśli się nie dostanę? Kim wtedy zostanę? Czy zbliża się koniec początku mojej kariery szalonej dziennikarki? Pytania kłębiły się, tworząc wizję bezrobocia lub nudnego stanowiska sekretarki w biurze. Już jutro wszystko miało się wyjaśnić. Myślałam z niepokojem, a wyobraźnia podsuwała mi najgorszą wizję. Nie ma mnie na liście osób przyjętych do wymarzonego liceum. Jestem wyeliminowana, nie mam przyszłości, perspektyw. Moje marzenia legną w gruzach. Nękana tymi tragicznymi rozmyślaniami w końcu zasnęłam.
  Kiedy obudziłam się, słońce świeciło bajecznie. To będzie świetny dzień! - pomyślałam z radością i optymizmem. Byłam wolna jak ptak, przez chwilę czułam się tak cudownie! Jednak zmora poprzedniego dnia wróciła z podwojoną mocą. Już się nie niepokoiłam, teraz po prostu śmiertelnie się bałam. Nogi miałam jak z waty, dłonie były lodowate i trzęsły się jak galareta. Nie mogłam niczego utrzymać w rękach. Gardło zdawało się być ściśnięte niewidzialnym węzłem. Nie potrafiłam myśleć o niczym innym niż listy przyjęć. Z sercem głośno tłukącym się w piersiach, wysiadłam z zatłoczonego autobusu i powłócząc ciężkimi jak ołów nogami, podeszłam do drzwi szkoły. Kręciła się tu masa ludzi. Jedni skakali radośnie w górę jakby chcieli sięgnąć nieba i śmiali się zachwyceni sukcesem. Inni zalewali się gorzkimi łzami, zawodząc cicho lub szlochając spazmatycznie. Niepokój, który czułam wczoraj nic nie znaczył, w porównaniu z paniką ogarniająca całe moje drżące ciało. Emocje sięgnęły zenitu. Zbliżyłam się do listy. Po plecach spłynęła mi strużka potu, a ręce miałam wilgotne.Powoli podniosłam skupiony wzrok. Kamień spadł mi z serca. Poczułam skrzydła u ramion. Ogarnęła mnie euforia! A jednak marzenia się spełniają! Moje nazwisko widniało na samym szczycie listy szczęśliwców przyjętych do elitarnego liceum. Krzyknęłam z radości, a słowiki w mojej duszy zagrały wesoło. Z pewnością zapamiętam ten dzień do końca życia.
  opis przezyc- dostalam 5 w gimnazjum

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie