Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  patka707 16.4.2010 (19:05)

  www.sciaga.pl

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 1

  zagulal 19.4.2010 (21:01)

  Wulkan (z łac. Vulcanus – imię rzymskiego boga ognia) – miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne (solfatary, mofety, fumarole) i materiał piroklastyczny[1]. Terminu tego również używa się jako określenie form terenu powstałych wskutek działalności wulkanu, choć bardziej poprawne są takie terminy jak: góra wulkaniczna, stożek wulkaniczny, kopuła wulkaniczna czy wulkan tarczowy.Rodzaje wulkanów [edytuj]
  
  Erupcja Stromboli w 1980 na wysokość 100 m. Kreskowane trajektorie powstały wskutek wyrzucania obracającej się nierównomiernie rozgrzanej materii.
  
  Aktywność wulkaniczna zmienia się wraz z czasem. Obserwowana aktywność wulkanów umożliwiła wprowadzenie ich podziału na wulkany:
  czynne – stale lub sporadycznie objawiające swoją działalność (np. Wezuwiusz, Etna, Stromboli),
  drzemiące – ich działalność zaobserwowano w czasach historycznych (np. Fudżi, Tambora),
  wygasłe – ich działalność nie została zaobserwowana w czasach historycznych (np. stożki wulkaniczne w Niemczech i Polsce).
  
  Szacuje się, że w ciągu ostatnich 10 tys. lat na kuli ziemskiej czynnych było 1500 wulkanów. W tym okresie miało miejsce około 7900 erupcji. Obecnie liczbę czynnych wulkanów szacuje się na około 800. Ponad połowa z nich znajduje się na obszarze lądowym. Ponadto można spotkać kilka tysięcy nieczynnych wulkanów na lądzie oraz kilkadziesiąt tysięcy pod wodą.
  
  Inny podział bierze pod uwagę miejsce, z którego wypływa magma. Wyróżnia się wówczas wulkany:
  stożkowe
  tarczowe
  linijne – magma wypływa z podłoża
  
  Wulkany różnią się dominującym rodzajem materiału, jaki się z nich wydobywa:
  lawowe (efuzywne) – wypływa tylko lawa, ich erupcja ma łagodny przebieg. Dzielą się na:
  tarczowe (hawajskie) – niskie i rozległe (lawa z nich wypływająca jest zasadowa, bazaltowa, o małej lepkości), osiągają szerokość nawet do 40 kilometrów;
  kopuły lawowe (bardzo gęsta, kwaśna, krzemionkowa lawa), które wyglądają jak pół sfery (kuli);
  stratowulkany (mieszane) – wyrzucają gęstą, lepką lawę andezytową; ponadto wyrzucane są też materiały piroklastyczne (bomby wulkaniczne, lapille i gazy wulkaniczne. należą do najbardziej eksplozywnych. Stratowulkany posiadają wysokie, strome stożki (kąt nachylenia ok. 30 stopni, np. Wezuwiusz, Cotopaxi, Popocatépetl);
  eksplozywne – wyrzucają tzw. materiał piroklastyczny, a także najgęstsze i najbardziej kwaśne lawy ryolitowe;
  maary;
  wulkany błotne – z których wydobywa się na powierzchnię błotnista mieszanina wody, Iłu, piasku itp. Proces ten związany jest z przejawami wygasającego już wulkanizmu – wydobywaniem się gorącej wody lub pary wodnej lub z zupełnie innymi zjawiskami geologicznymi niż wulkanizm.
  kaldera – krater powstały podczas zbyt gwałtownej erupcji wulkanu

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  dziurka222 20.4.2010 (19:17)

  Wulkan (z łac. Vulcanus – imię rzymskiego boga ognia) – miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne (solfatary, mofety, fumarole) i materiał piroklastyczny[1]. Terminu tego również używa się jako określenie form terenu powstałych wskutek działalności wulkanu, choć bardziej poprawne są takie terminy jak: góra wulkaniczna, stożek wulkaniczny, kopuła wulkaniczna czy wulkan tarczowy.Rodzaje wulkanów [edytuj]
  
  Erupcja Stromboli w 1980 na wysokość 100 m. Kreskowane trajektorie powstały wskutek wyrzucania obracającej się nierównomiernie rozgrzanej materii.
  
  Aktywność wulkaniczna zmienia się wraz z czasem. Obserwowana aktywność wulkanów umożliwiła wprowadzenie ich podziału na wulkany:
  czynne – stale lub sporadycznie objawiające swoją działalność (np. Wezuwiusz, Etna, Stromboli),
  drzemiące – ich działalność zaobserwowano w czasach historycznych (np. Fudżi, Tambora),
  wygasłe – ich działalność nie została zaobserwowana w czasach historycznych (np. stożki wulkaniczne w Niemczech i Polsce).
  
  Szacuje się, że w ciągu ostatnich 10 tys. lat na kuli ziemskiej czynnych było 1500 wulkanów. W tym okresie miało miejsce około 7900 erupcji. Obecnie liczbę czynnych wulkanów szacuje się na około 800. Ponad połowa z nich znajduje się na obszarze lądowym. Ponadto można spotkać kilka tysięcy nieczynnych wulkanów na lądzie oraz kilkadziesiąt tysięcy pod wodą.
  
  Inny podział bierze pod uwagę miejsce, z którego wypływa magma. Wyróżnia się wówczas wulkany:
  stożkowe
  tarczowe
  linijne – magma wypływa z podłoża
  
  Wulkany różnią się dominującym rodzajem materiału, jaki się z nich wydobywa:
  lawowe (efuzywne) – wypływa tylko lawa, ich erupcja ma łagodny przebieg. Dzielą się na:
  tarczowe (hawajskie) – niskie i rozległe (lawa z nich wypływająca jest zasadowa, bazaltowa, o małej lepkości), osiągają szerokość nawet do 40 kilometrów;
  kopuły lawowe (bardzo gęsta, kwaśna, krzemionkowa lawa), które wyglądają jak pół sfery (kuli);
  stratowulkany (mieszane) – wyrzucają gęstą, lepką lawę andezytową; ponadto wyrzucane są też materiały piroklastyczne (bomby wulkaniczne, lapille i gazy wulkaniczne. należą do najbardziej eksplozywnych. Stratowulkany posiadają wysokie, strome stożki (kąt nachylenia ok. 30 stopni, np. Wezuwiusz, Cotopaxi, Popocatépetl);
  eksplozywne – wyrzucają tzw. materiał piroklastyczny, a także najgęstsze i najbardziej kwaśne lawy ryolitowe;
  maary;
  wulkany błotne – z których wydobywa się na powierzchnię błotnista mieszanina wody, Iłu, piasku itp. Proces ten związany jest z przejawami wygasającego już wulkanizmu – wydobywaniem się gorącej wody lub pary wodnej lub z zupełnie innymi zjawiskami geologicznymi niż wulkanizm.
  kaldera – krater powstały podczas zbyt gwałtownej erupcji wulkanu
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  Sandra 21.4.2010 (21:50)

  WULKANY
  
  
  Wulkany powstały przed około czterema miliardami lat, kiedy skorupa ziemska zaczęła kształtować się i krzepnąć. Są to naturalne wentyle Ziemi, przez które wydobywa się z wnętrza planety energia cieplna powstająca w wyniku rozpadu pierwiastków radioaktywnych. Większość wulkanów znajduje się na styku płyt tektonicznych oraz wulkany usytuowane pośrodku płyt. W każdym przypadku powstają wulkany różnego typu, których erupcja przebiega mniej lub bardziej gwałtownie.
  
  Pochodzenie wulkanów:
  Nasza planeta przypomina wielki hutniczy piec. Jej jądro wydziela temperaturę 5000 C, powstałą w wyniku rozpadu pierwiastków promieniotwórczych zawartych w tworzących je skałach. Tak więc głęboko pod powierzchnią ziemi jest gorąco; co 30 metrów temperatura wzrasta średnio o 1 C. na poziomie płaszcza zewnętrznego, czyli na głębokości około 100 kilometrów, skały w wielu miejscach topią się, tworząc magmę. Zasadniczo to tam biorą swój początek wulkany, ale mogą także sięgać znacznie głębiej, na parę tysięcy kilometrów w głąb Ziemi.
  Magma, lżejsza i bardziej gorąca od otaczających ją skał, w naturalny sposób dąży do wydostania się na powierzchnię, wykorzystując do tego celu słabsze miejsca skorupy ziemskiej. Gromadzi się w zbiornikach, zwanych komorami magmowymi. W momencie, gdy ciśnienie gazów zawartych w magmie osiąga moment krytyczny, następuje pęknięcie skorupy ziemskiej, przez które gwałtownie wydobywają się gazy oraz skały-stopione i w postaci stałej. Tak właśnie dochodzi do wybuchu wulkanu.
  Wulkany występują głównie na obrzeżach płyt tektonicznych skorupy ziemskiej. Zewnętrzna sztywna powłoka ziemskiego globu, litosfera, w rzeczywistości składa się z płyt, bardzo wolno przemieszczających się za sprawą prądów konwekcyjnych, które powodują ruchy płaszcza ziemi. Gdy dwie płyty napierają na siebie jedna z nich wciska się pod drugą, unosząc jej krawędź. Krawędź zanurzającej się płyty w miarę pogrążania ogrzewa się i topi; jest to zjawisko subdukcji. Litosfera, która zanika w tej strefie, odbudowuje się. W powstałą szczelinę, zwaną ryftem lub rowem tektonicznym, wdziera się magma, która stygnąc, twardnieje. Dwie płyty tektoniczne mogą też ocierać się po prostu o siebie, nie powodując żadnej aktywności wulkanicznej.
  Około 5 procent wszystkich wulkanów znajduje się pośrodku płyt litosferycznych. Wulkany biorą swój początek na głębokości około 3000 km, na granicy jądra i płaszcza. Z tej głębokości przegrzana materia przebija się przez płaszcz, ulegając dekompresji, przez co przechodzi w stan ciekły. Tak powstaje aktywny wulkan.
  
  Rodzaje wulkanów:
  Wulkany najczęściej przypominają góry z poszarpaną koroną krateru w miejscu wierzchołka, ale miewają też kształty zaskakujące, takie jak kaldery, zapadliska czy kopuły.
  Każdy wulkan ma swoją historię, której momentami zwrotnymi są kolejne erupcje- jedna lub kilka- czyli gwałtowne wydostawanie się materiałów piroklastycznych lub lawy. Od rodzaju erupcji zależy kształt wulkanu. Forma najbardziej typową jest stożek, czyli wzniesienie o bardzo różnych rozmiarach- tego typu wulkany są najmniejsze- mają zaledwie kilka metrów wysokości mające z zasady dość strome zbocza o nachyleniu rzędu 30 stopni.
  Wulkany tarczowe: wulkany tego rodzaju mają kształty mniej zróżnicowane. Przypominają one leżąco płasko na ziemi połówkę piłki do rugby, a nachylenie ich zboczy wynosi od 2 do 10 stopni. Ten charakterystyczny wypukły kształt wulkanów tarczowych jest wynikiem ciśnienia płynnej lawy, która napierając z wnętrza wulkanu, rozpycha ściany krateru, a następnie swobodnie i stosunkowo spokojnie wylewa się na zewnątrz. Takie wulkany mogą osiągać znaczne wysokości za sprawą spiętrzających się dużych mas lepkiej lawy.
  Zapadliska i wyniesienia: wulkany różnią się też formą najwyższej partii, czyli szczytu. Wulkan najbardziej typowy ma krater; oznacza to, że jego otwór główny nie jest zasklepiony. Ruchy skorupy ziemskiej oraz magmy w komorze wulkanu powodują często rozwarcie krateru. Jego krawędź wyszczerbia się, a średnica powiększa. Jeśli w kraterze zachodzi zjawisko erupcyjne, można zaobserwować jego wypełnianie się. W zależności od stopnia aktywności wulkanu gardziel krateru może być wypełniona lawą zeskaloną lub lawą płynną.
  Diabelskie kotły- niezwykłe kaledry: kaledry to rozległe zagłębienia terenu w miejscu, gdzie niegdyś znajdował się krater wulkanu. Powstają one wówczas, gdy w trakcie szczególnie gwałtownej erupcji zasoby magmy zalegające w komorze magmowej szybko wydostają się na powierzchnię. Wtedy w centrum wulkanu tworzy się równina o średnicy kilku kilometrów, otoczona wysokimi urwistymi zboczami, oddzielającymi ją od okolicy. Wnętrze kalety może być bardzo róże.
  Wulkany są zmienne, wygląd danego wulkanu może poważnie ulegać zmianom na przykład lawowa kopuła może zostać zdmuchnięta przez kolejną erupcję, która jest w stanie skrócić wulkan „ o głowę”.
  Typy erupcji:
  Rozróżnia się cztery podstawowe typy erupcji. Rzadko występująca erupcja hawajska charakteryzuje się wypływem bardzo płynnej i bardzo gorącej lawy bazaltowej; w jej wyniku powstają wulkany tarczowe. Magma o dużej zawartości gazu wydobywa się podczas erupcji strombolskiej, charakteryzująca się następującymi na przemian fontannami materiału piroklastycznego i wycieków lawy; stożek wulkanu zbudowany jest z nakładających się warstw materiału piroklastycznego i zastygłej lawy- wulkany tego typu zwane są stratowulkanami. Podczas erupcji pliniuszowej, należącej do najgroźniejszych, bardzo lepka magma przebija się z trudem na powierzchnię, tworząc czop w kanale wulkanu. W chwili gdy ciśnienie gazów w kanale osiąga moment krytyczny, czop zostaje wypchnięty; w efekcie erupcji materiał piroklastyczny zaścieła okolice. Erupcji tej towarzyszy pióropusz popiołów, który przybiera kształt ogromnego grzyba. Powodem bardzo gwałtownych erupcji peleańskich jest również szczególnie lepka magma, która tworzy czop w górnej części kanału. Gdy czop zostaje wypchnięty przez ciśnienie gazów, z krateru zaczynają wydobywać się masy rozżarzonej płynnej lawy i gorących gazów, spływające po stokach wulkanu z prędkością setek kilometrów na godzinę.
  Inne są erupcje w środowisku wodnym; erupcje podmorskie na dużych głębokościach, gdzie ciśnienie wody uniemożliwia wydobywanie się, polegają na spokojnym wypływie lawy. Erupcje freatomagmatyczne zachodzą w wodach płytkich, gdzie kontakt lawy z wodą powoduje silne wybuchy. Erupcje freatyczne mają miejsce wówczas, gdy bliskość zbiornika lawy może spowodować gwałtowne wyparowanie wód podziemnych, co objawia się wyrzuceniem na powierzchnie ziemi pary wraz ze starym, twardym materiałem skalnym.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  przemo55 22.4.2010 (16:21)

  Wulkan (z łac. Vulcanus ? imię rzymskiego boga ognia) ? miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne(solfatary, mofety, fumarole) i materiał piroklastyczny. Terminu tego również używa się jako określenie form terenu powstałych wskutek działalności wulkanu, choć bardziej poprawne są takie terminy jak: góra wulkaniczna, stożek wulkaniczny, kopuła wulkaniczna czy wulkan tarczowy.
  Najwyższe wulkany na świecie:
  ? Ojos del Salado (Chilie, Argentyna) 6880 m n.p.m (wygasły)
  ? Llullaillaco (Chilie, Argentyna) 6723 m n.p.m
  ? Antafalla (Argentyna) 6450 m n.p.m
  ? Lascar (Chile) 5990 m n.p.m
  ? Cotopaxi (Ekwador) 5897 m n.p.m
  Orizaba (Meksyk) 5700 m n.p.m
  Wielkie erupcje wulkaniczne:
  ? Toba - 73.000 mniej więcej 4.000 lat temu
  ? Santorini (Thira) ? ok. 1450 r. p.n.e.
  ? Wezuwiusz ? 24 sierpnia 79 r.
  ? Huaynaputina (Peru) - 19 lutego 1600 r.
  ? Tambora - 11 kwietnia 1815 r.
  ? Krakatau ? 27 sierpnia 1883 r.
  ? Mount St. Helens ? 18 maja 1980 r.
  ? Pinatubo - czerwiec 1991 r.
  Powstawanie wulkanów: Występowanie wulkanów na Ziemi jest ściśle związane ze strefą młodej górotwórczości i z obszarami aktywnych trzęsień ziemi. Związek tych zjawisk tłumaczy teoria tektoniki płyt litosfery. W miejscach, gdzie jedna płyta litosfery zagłębia się pod drugą, wulkany powstają wzdłuż ich krawędzi ? na kontynencie oraz wzdłuż rowów oceanicznych, np. wybrzeże Pacyfiku, Europa Południowa, Japonia, Filipin. Wulkany powstają także w miejscach rozsuwania się płyt litosfery od siebie, czyli w grzbietach śródoceanicznych i w dolinach ryftowych, np. w Grzbiecie Śródtlantyckim, na Islandii, w Wielkich Rowach Afrykańskich. Unikalną w czasach historycznych okazją do obserwacji narodzin wulkanu było powstanie wulkanu Paricutn w Meksyku oraz wysepki Surtsey u brzegów Islandii.
  W Europie jest kilka działających wulkanów, głównie we Włoszech i na Islandii:
  Etna (Włochy) ? 3323 m n.p.m. 1980 Kwiecień 16, 2000 erupcja ,Beerenberg (Norwegia) ? 2277 m n.p.m. ,Amiata (Włochy) ? 1734 m n.p.m. ,Grimsvtn (Islandia) ? 1719 m n.p.m., Askja (Islandia) - 1510 m n.p.m, 1961 rok 26 luty 2000 erupcja, Hekla (Islandia) ? 1491 m n.p.m. 1991 28 luty 2000 erupcja ,Katla (Islandia) ? 1363 m n.p.m. ,Wezuwiusz (Włochy) ? 1277 m n.p.m. 1949 ,Stromboli (Włochy) ? 926 m n.p.m., Vulcano (Włochy) ? 500 m n.p.m. ,Santoryn (Grecja) ? 131 m n.p.m.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  Remik 22.4.2010 (18:17)

  http://pl.wikipedia.org/wiki/Wulkan

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie