Państwo Kościelne, państwo ze stolicą w Rzymie, istniejące w latach 756-1870 w centralnej części Półwyspu Apenińskiego. Powstało po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego (Rzym starożytny) i opanowaniu większości Półwyspu przez barbarzyńców.
Faktycznymi władcami Rzymu i środkowej Italii stali się papieże, skupiający w swym ręku władzę kościelną i świecką. Niepokojeni przez barbarzyńców, szukali pomocy u władców frankijskich: o pomoc przeciwko Longobardom zwrócił się papież Stefan II do króla Pepina Małego, który w kolejnych wyprawach 754 i 756 pokonał Longobardów, a odebrany barbarzyńcom egzarchat raweński i Pentapolis przekazał we władanie papieżowi, mimo sprzeciwów cesarzy bizantyjskich. Ziemie te dały początek Państwu Kościelnemu, którego władcami byli kolejni biskupi Rzymu.
1049 przyłączono księstwo Benewentu. Istnienie Państwa Kościelnego było mocno zagrożone w okresie tzw. niewoli awiniońskiej papieży (1309-1377). W Rzymie pod nieobecność papieży rywalizowały ze sobą możnowładcze rody Colonnów i Orsinich. Na pozostałym obszarze powstawały republiki miejskie i tyranie.
W XV-XVI w. papieże usunęli swoich lenników i przejęli władzę absolutną w całym państwie. Na ten okres przypadło apogeum rozwoju Państwa Kościelnego. Jednakże już w XVIII w. nieudolnie administrowane i osłabione militarnie Państwo Kościelne stało się obiektem najazdów obcych wojsk.
W czasie wojny o sukcesję hiszpańską (1701-1714) wojska cesarskie zmusiły do kapitulacji dwudziestotysięczną armię papieską. 1809 Napoleon przyłączył Państwo Kościelne do Francji. Władzę papieską przywrócił kongres wiedeński (1815). 1860 zajęte (z wyjątkiem Rzymu) przez wojska piemonckie. 1867 walki o Rzym toczył G. Garibaldi, pokonany przez wojska francuskie.
Wykorzystując upadek II cesarstwa we Francji, w 1870 król Włoch Wiktor Emanuel II zajął Rzym, ostatecznie włączając Państwo Kościelne do państwa włoskiego. Likwidacja Państwa Kościelnego była przyczyną napiętych stosunków pomiędzy Stolicą Apostolską i rządami Włoch do czasu podpisania traktatów laterańskich (1929).
lub
zarejestruj nowe konto.
0 0
Betania 16.6.2010 (19:51)
Państwo Kościelne, państwo ze stolicą w Rzymie, istniejące w latach 756-1870 w centralnej części Półwyspu Apenińskiego. Powstało po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego (Rzym starożytny) i opanowaniu większości Półwyspu przez barbarzyńców.
Faktycznymi władcami Rzymu i środkowej Italii stali się papieże, skupiający w swym ręku władzę kościelną i świecką. Niepokojeni przez barbarzyńców, szukali pomocy u władców frankijskich: o pomoc przeciwko Longobardom zwrócił się papież Stefan II do króla Pepina Małego, który w kolejnych wyprawach 754 i 756 pokonał Longobardów, a odebrany barbarzyńcom egzarchat raweński i Pentapolis przekazał we władanie papieżowi, mimo sprzeciwów cesarzy bizantyjskich. Ziemie te dały początek Państwu Kościelnemu, którego władcami byli kolejni biskupi Rzymu.
1049 przyłączono księstwo Benewentu. Istnienie Państwa Kościelnego było mocno zagrożone w okresie tzw. niewoli awiniońskiej papieży (1309-1377). W Rzymie pod nieobecność papieży rywalizowały ze sobą możnowładcze rody Colonnów i Orsinich. Na pozostałym obszarze powstawały republiki miejskie i tyranie.
W XV-XVI w. papieże usunęli swoich lenników i przejęli władzę absolutną w całym państwie. Na ten okres przypadło apogeum rozwoju Państwa Kościelnego. Jednakże już w XVIII w. nieudolnie administrowane i osłabione militarnie Państwo Kościelne stało się obiektem najazdów obcych wojsk.
W czasie wojny o sukcesję hiszpańską (1701-1714) wojska cesarskie zmusiły do kapitulacji dwudziestotysięczną armię papieską. 1809 Napoleon przyłączył Państwo Kościelne do Francji. Władzę papieską przywrócił kongres wiedeński (1815). 1860 zajęte (z wyjątkiem Rzymu) przez wojska piemonckie. 1867 walki o Rzym toczył G. Garibaldi, pokonany przez wojska francuskie.
Wykorzystując upadek II cesarstwa we Francji, w 1870 król Włoch Wiktor Emanuel II zajął Rzym, ostatecznie włączając Państwo Kościelne do państwa włoskiego. Likwidacja Państwa Kościelnego była przyczyną napiętych stosunków pomiędzy Stolicą Apostolską i rządami Włoch do czasu podpisania traktatów laterańskich (1929).
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie