Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  maruda12 16.6.2010 (18:01)

  Sprawa honoru to jedna z najlepszych, o ile nie najlepsza książka, jaką kiedykolwiek czytałem. Od pierwszej strony wciągnęła mnie i nie pozwoliła odejść do samego końca. Stało się tak, gdyż pokazuje w sposób ciekawy, bezpośredni, a przede wszystkim obiektywny sposób dzieje Polski i Polaków podczas II wojny światowej. Autorzy, którzy początkowo uważali historię Dywizjonu 303 za hollywódzką przygodę, szybko zrozumieli, iż jest ona w rzeczywistości czymś więcej. Zafascynowani, ale też przerażeni tym, co miało miejsce ponad 50 lat temu, postanowili o napisać tę niesamowitą książkę. Autorzy zręcznie wciągają czytelnika, rozpoczynając "Sprawę honoru" od opisu pozbawionej honoru defilady aliantów po zakończeniu wojny, w której nie wzięli udziału Polacy. Następnie przenosimy się w czasie do przedwojennej Polski, gdzie poznajemy naszych przyszłych bohaterów. Kolejno, strona po stronie, autorzy opisują ich losy, a także wyjaśniają tło historyczne. Historia Dywizjonu 303 staje się tu pretekstem do przedstawienia całościowej roli Polaków w II wojnie światowej, a także opisania stosunku do Polski zarówno naszych ówczesnych wrogów, jak i przyjaciół. Cytują przy tym obficie, przez co książka zyskuje na wiarygodności. Polecam ją każdemu, kto pragnie dowiedzieć się, jak Polacy mężnie walczyli w obronie swoich ideałów, a także tym, którzy chcą zobaczyć, jak inni potrafili owe ideały zetrzeć w proch i poświęcić je dla przyziemnych, krótkowzrocznych celów... Na koniec pragnę podzielić się z Wami cytatem, z ostatnich stron "Sprawy honoru". Znaleźć w nim można niejako jej esencję, zapowiedź tego, co czeka czytelnika, który sięgnie po tę wspaniałą książkę: "Dwadzieścia lat po wojnie John Kent, dowódca jednej z eskadr Dywizjonu Kościuszkowskiego, napisał o polskich pilotach: "My, którzy mieliśmy zaszczyt z nimi latać i walczyć, nigdy tego nie zapomnimy. Wielka Brytania nie może zapomnieć, jak wiele zawdzięcza wierności, niezłomności ducha i poświęceniu polskich lotników". A jednak w Wielkiej Brytanii i gdzie indziej niewiele powiedziano oficjalnie o istotnej roli, jaką polska armia i polscy piloci odegrali w drugiej wojnie światowej, ani o wojennym losie narodu polskiego i jego cierpieniach po wojnie. O Polakach nie pamiętano nawet w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych przy okazji świętowania okrągłych rocznic związanych z wojną. W czerwcu 1984 roku, podczas obchodów czterdziestej rocznicy lądowania w Normandii, na tamtejszych plażach, przyozdobionych flagami Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Norwegii, Holandii i zastępu ich sojuszników wojennych, znów zabrakło flagi polskiej. Kiedy Brytyjczycy czcili w Bletchley Park legendarnych matematyków, którzy złamali kod Enigmy, ledwie napomknięto o polskich kryptologach, dzięki którym stało się to możliwe. Na wielu zlotach pamiętano o wyzwoleniu Paryża, a powstaniu w Warszawie nie wspomniał nikt. W roku 1993 na skałach Dover brytyjska królowa matka odsłoniła imponujący pomnik ku czci dywizjonów Królewskich Sił Powietrznych, które uczestniczyły w bitwie o Anglię. Na przyozdobionym godłami sześćdziesięciu jednostek lotniczych monumencie zabrakło jednak insygniów dywizjonów Poznańskiego i Kościuszkowskiego, choć ten ostatni zestrzelił najwięcej niemieckich samolotów w całym RAF-ie. "Financial Times" nazwał tę wpadkę "spektakularną gafą"."

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie