Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  SeluS 15.6.2010 (12:07)

  ARKTYKA :
  Z Oceanem Arktycznym graniczą: duńska Grenlandia, północna Kanada oraz Alaska, Półwysep Skandynawski oraz Rosja. Znaczna część ludzi zamieszkujących te śnieżne tereny wciąż żyje w sposób tradycyjny, na wzór swoich przodków. Hodują renifery, urządzają polowania na walenie oraz foki, czy zajmują się połowem ryb.
  W obrębie Arktyki położona jest znaczna ilość wysp. Część z nich jest górzystych, a pozostałe, które są równinne, porośnięte są przez tundrę, nie ma na nich drzew. Krótkie lato charakterystyczne dla tej strefy klimatycznej stwarza wystarczające warunki termiczne potrzebne karłowatym roślinom kwiatowym do zakwitnięcia. Są one pokarmem dla reniferów. Oprócz wspomnianych reniferów można zaobserwować tu również zwierzęta takie jak lemingi czy nornice. Stanowią one doskonały pokarm dla licznych w tym rejonie ptaków (na przykład sowy) oraz pieśców. W Oceanie Arktycznym żyją także wieloryby, które żywią się licznym w tym oceanie planktonem. Oprócz tego w wodach Arktyki żyją dorsze i pstrągi. Stanowią one doskonały pokarm dla ssaków takich jak morsy czy foki. Te znowuż są łupem ale niedźwiedzi polarnych.
  Górskie wrzosowiska to typowa forma roślinności na deszczowych wyżynach. Dzięki deszczowi możliwy jest ich rozwój. Porastają one przede wszystkim zbocza wzgórz oraz pagórków. Ubogie podłoże nie stanowi dla nich przeszkody. Dominującymi w tej formie roślinności gatunkami są kolcolisty, borówki czarne, borówki bruszwice, maliny oraz oczywiście wrzosy. Niemniej jednak warunki tam panujące uniemożliwiają drzewom takim jak brzozy czy drzewom iglastym zadomowienie się. Oprócz tego można tam spotkać różne porosty oraz mchy (na przykład torfowe), a także rosiczkę (roślina owadożerna). Jej ofiarami z reguły bywają stosunkowo liczne muchówki, a także komary. Wrzosowiska te zamieszkują także pardwy. Są to niezwykle cenne oraz piękne ptaki łowne. Co więcej wrzosy, jako rośliny żywicielskie, umożliwiają rozwój ćmie pawicy grabówce. Z kolei owady owe są głównym pokarmem występujących tu pająków. Na terenie suchych wrzosowisk żyją także liczne jaszczurki oraz węże, które żywią się również owadami. Z kolei na terenie podmokłych wrzosowisk naturalnym wrogiem owadów są traszki oraz żaby. Żyją tam także ptaki z gatunku wodno-błotnych. Spotkać tu można również ważki oraz nieduże ptaki takie jak kobuzy, skowronki, lelki, jaskółki czy mniejsze odmiany sokołów. Jeśli chodzi o większe ssaki, to występują tu owce oraz jelenie, a także zające bielaki.Rzeki znajdujące się na terenie Arktyki to przede wszystkim chłodne potoki o wartkim strumieniu. Żyje w nich spora liczba ryb rzecznych. Najliczniejsze są bez wątpienia pstrągi potokowe oraz lipienie. Są to ryby przystosowane oraz przywykłe do przebywania w górskich potokach. Oprócz tego żyją tu jelce, brzany, miętusy oraz klenie. Jeśli chodzi o ptaki to tereny te zamieszkują przede wszystkim łabędzie oraz pluszcze. Występują tu również dość licznie zimorodki rybożerne. Można także zaobserwować pliszkę górską oraz jaskółkę biegówkę. Z ssaków warto wymienić wydry oraz niedźwiedzie.
  ANTARKTYDA :
  Antarktyda jest najzimniejszym, najbardziej zachmurzonym i najbardziej wietrznym kontynentem na kuli ziemskiej. Rozciąga się wokół bieguna południowego, a ze wszystkich stron opływają ją wody trzech oceanów - Spokojnego (morza: Rossa, Amundsena, Bellingshausena), Atlantyckiego (morza: Weddella i Łazariewa) i Indyjskiego (morza: Kosmonautów, Davisa, Mawsona i d'Urville'a). Niekiedy wody tych oceanów opływające obszar Antarktydy określa się łącznie, jako Ocean Antarktyczny, Ocean Lodowaty lub Ocean Południowy. Powierzchnia kontynentu wynosi około 14 mln km² i prawie w całości przykryta jest lądolodem. Średnia wysokość Antarktydy wynosi 2 040 m n.p.m., co sprawia, iż jest ona najwyżej wyniesionym kontynentem na Ziemi. Najwyższy szczyt - Mount Vinson - wznosi się 5 140 m n.p.m.Od lodu wolnych jest zaledwie niecałe 2% obszaru. Stanowią je wynoszące się ponad powierzchnię czapy lodowej górskie grzbiety i szczyty oraz niewielkie skrawki wybrzeży. Średnia grubość lodu wynosi 2 000 m, a miejscami dochodzi do ponad 4 000 m. Największą wysokość lądolód osiąga w centralnej części Antarktydy, gdzie sięga 4 300 m n.p.m. Stąd obniża się stopniowo w kierunku wybrzeży. Lądolód antarktyczny wraz z powierzchnią Antarktydy nazywany jest Antarktyką, która zajmuje około 52 mln km² powierzchni. Objętość lodu szacuje się na około 30 mln km³. Jest to największa rezerwa słodkiej wody na Ziemi (około 68%). Stanowi także ponad 90% zasobów lodu naszego globu. Według obliczeń sądzi się, iż gdyby lodowce Antarktydy stopniały poziom wód w Oceanie Światowym podniósłby się o 70 metrów, co doprowadziłoby do zalania wielu tysięcy kilometrów kwadratowych przybrzeżnych obszarów lądów.
  Antarktyda jest jedynym nie zamieszkałym na stałe przez człowieka kontynentem na kuli ziemskiej, sprawia to, iż jest obszarem tzw. anekumeny.
  Termin "Antarktyda" po raz pierwszy pojawił się w 1840 r., a użył go polarnik Ch. Wilkes. Pochodzi ono z języka greckiego, od słowa "Antarctos", co oznacza - ziemie leżące po przeciwległej stronie od ziem północnych ("Arctos").
  Świat roślinny Antarktydy jest bardzo ubogi i występuje jedynie na niewielkim nie pokrytym lodem obszarze w pobliżu wybrzeży (tzw. oazy ciepła). Tworzą go głównie mchy, porosty i glony, a także trzy gatunki traw (śmiałek antarktyczny, wiechlina roczna i wiechlina łąkowa) i jeden gatunek goździkowatych (kolobant). Pozostałe, przykryte lodem obszary stanowią tzw. pustynię lodową. Niekiedy spotkać można tu glony żyjące na lodzie i śniegu, tzw. kriofity.
  Fauna lądowa kontynentu także jest uboga. Mieszkają tu jedynie foki (4 endemiczne gatunki, m. in. lampart morski), pingwiny (6 gatunków) i kilkanaście gatunków ptaków morskich, między innymi: rybitwy, mewy i albatrosy. Z kolei bardzo bogata jest fauna morska. W przybrzeżnych wodach żyją walenie, między innymi: płetwal błękitny, finwal, sejwal, minke, humbak, wieloryb gładkoskóry, kaszalot, butelkonos i orka. Występuje tu także około 100 gatunków ryb, kalmary, i bogaty plankton. Populacja wielu gatunków wielorybów jest zagrożona wyginięciem, na skutek, prowadzonego od XIX wieku rabunkowego wielorybnictwa.
  Klimat Antarktydy jest najsurowszym klimatem na Ziemi. Panuje tu klimat polarny suchy. Najniższe temperatury powietrza, jakie zanotowano osiągnęły -86ºC, natomiast najcieplejsze sięgają około -25ºC. Jest to ponadto najbardziej zachmurzony kontynent świata - liczba dni bezchmurnych wynosi zaledwie 100 w ciągu roku. Wieją tu niezwykle silne wiatry i huragany, których prędkości osiągają niekiedy ponad 300 km na godzinę. Wieją one od środka kontynentu ku wybrzeżom. Jedynym pozostającym przez większą część roku bezchmurnym i bezwietrznym obszarem Antarktydy jest rejon bieguna południowego. Dzieje się tak za sprawą utrzymującego się tu stałego wyżu barycznego, wywołanego zimnym, a co za tam idzie ciężkim powietrzem. Opady na Antarktydzie są bardzo niskie i występują wyłącznie w postaci śniegu. Najwyższe wartości
  osiągają tylko w rejonie Półwyspu Antarktycznego i w wąskich strefach przybrzeżnych, gdzie sięgają 200 - 300 mm rocznie. Najniższymi sumami opadów cechuje się wnętrze kontynentu, gdzie opady wynoszą około 35 mm rocznie. Na Antarktydzie występuje zjawisko tzw. nocy i dnia polarnego, tzn. okresów, kiedy dzień i noc trwają dłużej niż 24 godziny.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie