Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  Sandra 15.4.2010 (20:50)

  Neil Perry jest wspaniałym synem. Właśnie takim, jak wymarzył sobie jego ojciec. Świetnie się uczy, jest dumą college'u Pinkerton. Dla rodziców Neila jest oczywiste, jaką drogą powinien pójść. Ma skończyć medycynę, zostać lekarzem. Jeżeli nie radzi sobie z chemią, zawsze może skończyć kursy wakacyjne. Jeżeli zastępstwo w redakcji szkolnej gazetki zajmuje mu za dużo czasu - musi z tego zrezygnować. Neil posłusznie stosuje się do nakazów swojego surowego ojca. Po prostu nigdy nie przyszło mu do głowy, że mógłby postąpić inaczej. Chociaż w głębi duszy czuje, że nie jest powołany do leczenia ludzi. Jego marzenie nabiera kształtu, kiedy spotyka na swej drodze Johna Keatinga, nauczyciela angielskiego. Keating otwiera mu oczy na prawdę, że sam odpowiada za siebie. Musi chwytać życie, wydać barbarzyński okrzyk nad dachami świata i napisać własny, tak, własny wiersz. Nie taki, jaki dyktuje mu ojciec. Musi być sobą. Musi przełamać ograniczenia, konwenanse, wyrwać się ze skostniałego schematu obowiązku i nakazu. Objawieniem dla Neila staje się realizacja przedstawienia, "Snu nocy letniej" Szekspira, w którym dostaje rolę Puka. Teraz wie już na pewno - chce zostać aktorem.
  
  Neil jest tyleż upojony co przerażony tym odkryciem. Za długo był grzecznym synem, by łatwo mógł pogodzić się z taką zmianą. Ale jego marzenie jest zbyt silne, by pozwolić mu się cofnąć. Dla niego posuwa się nawet do oszustwa, podrabiając zgodę ojca na udział syna w przedstawieniu. Głęboko wierzy, że jeśli odniesie sukces, rodzina będzie się cieszyć wraz z nim i wszystko, co było, przestanie być istotne. Przecież go kochają, rozumuje. Muszą pragnąć, by był szczęśliwy.
  Jednak Neil zapomina o jednym - że jego obraz szczęścia nie musi pokrywać się z tym, który ma jego ojciec. Całym światem chłopaka, całym jego życiem staje się to przedstawienie. Jest jak krzyk wolności, jak haust świeżego powietrza. Daje z siebie wszystko. Wreszcie wie, że idzie właściwą drogą, czuje, że odnalazł siebie, że wie teraz, kim naprawdę jest.
  Ale to marzenie zostaje mu odebrane. Brutalnie, jednym gestem. Ojciec nie chce słuchać żadnych wyjaśnień. Jest rozczarowany, oburzony. Natychmiast zabiera syna ze szkoły i energicznie zabiera się od nowa za organizację jego przyszłości wedle własnej wizji. Niestety nie widzi, że pozbawiony swojego marzenia Neil kompletnie się wypala. Stanął nad skrajem przepaści, zakosztował już innej części siebie, prawdziwej części. Nie chce zawrócić, i nie ma drogi wyjścia. Desperacja Neila zamyka się w jego wnętrzu. Jego cicha skarga, zwrócona do matki "byłem naprawdę dobry..." to już nie krzyk rozpaczy, to nie żal, bunt ani pretensja. To decyzja. I rezygnacja. Stojąc w otwartym oknie powoli wciąga do płuc mroźne powietrze. Zakłada na głowę koronę Puka, która w istocie stała się jego koroną cierniową. Przykłada broń do skroni. I strzela.
  Koniec marzenia Neila staje się także końcem marzeń jego ojca, który nagle traci wszystko. Nie dopuszcza do siebie poczucia winy. Uciekając od niego usiłuje znaleźć i ukarać winnych, potrzebuje kozła ofiarnego dla pomszczenia przerażającej pustki, która pojawiła się nagle w jego życiu. Nie rozumie, nie chce rozumieć, co mogło kierować jego synem. Zawsze chciał tylko jego dobra.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie