Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  porannakawa 9.6.2010 (22:01)

  "Wesele” jako dramat narodowy i symboliczny.
  
  „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego jest dramatem symboliczno- fantastyczno- realistycznym , spełniającym rolę dramatu narodowego i społecznego. W utworze autor zadaje społeczeństwu następujące pytania:
  4. Czy dorośliście do prawdziwego czynu wyzwolenia ojczyzny?
  5. Czy dorośliście do pogodzenia się i wspólnego działania? (chłopi i inteligencja)
  6. Czy dorośliście do wielkich postaci własnej legendy i historii?
  W utworze Wyspiańki dokonuje oceny warstw społecznych narodu polskiego i stwierdza, iż tragizm narodu tkwi w niemożliwości spełnienia skutecznego czynu, w niemocy i braku umiejętności wykorzystania szansy. Społeczeństwo nie dojrzało do takiego czynu. Jednak może przyszłość przyniesie wyzwolenie.
  Utwór powstał na podstawie obserwacji Wyspiańskiego podczas wesela Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczyk 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowa.
  Trwało ono trzy dni.
  W „Weselu” Wyspiańskiego występują postacie realistyczne, ukazujące i charakteryzujące społeczeństwo oraz postanie fantastyczne, ukazujące się gościom i symbolizujące ich leki, kompleksy i rozterki. Są one symbolami głębokich, nie zawsze uświadamianych sobie pokładów psychiki bohaterów.
  Na podstawie postępowania postaci utworu Wyspiański stwierdza, że szlachta jest bierna i niezdolna do czynu, przygnieciona przez rzeczywistość, słaba, nieufna wobec chłopów, choć na pozór ludomańska, wymowna, hałaśliwa, znudzona, dekadencka.
  Chłopi są : egoistyczni i myślący tylko o własnej zagrodzie, dumni ze swojego rodowodu, na swój sposób rozumni, chciwi, pazerni, energiczni, aktywni, z zazdrością patrzący na miejskich gości.
  Każda postać dramatu charakteryzuje klasę społeczną do jakiej należy.
  Pan Młody- łatwo poddaje się nastrojom, egzaltacji, poezji, prezentuje gadulstwo, ludomanię, pozór, a nie szczerość , ideałów.
  Poeta- mimo, że tęskni za potęgą głosi pesymizm i dekadentyzm i tym samym nie jest zdolny do czynu.
  Dziennikarz- sam nie jest pewny wartości swoich poglądów, a pogarda dla ludu i lojalność wobec zaborcy nie przyniosą efekty.
  Czepiec- prezentuje wartości ludu, jego energii i siły. Nie potrafi samodzielnie podjąć decyzji.
  Dziad- jest upostaciowaniem chłopskich obaw i niechęć, które nie dopuszczają do zgody.
  Jaśko- jest symbolem niedojrzałości chłopów do czynu, ich odwiecznego przywiązania do własności prywatnej – obarczony odpowiedzialnym zadaniem. Pragnie on błyszczeć przed innymi, schyla się po czapkę z piór i gubi złoty róg.
  Symbolami są także postacie fantastyczne. Są one symbolami wewnętrznych lęków i kompleksów weselników.
  Widmo- jest wspomnieniem romantycznej miłości do umarłego malarza de Laveaux, tak podobnej do mickiewiczowskiej sceny z ballady „Romantyczność” i do miłości Gustawa z IV części „Dziadów”.
  Stańczyk- jest sumieniem Dziennikarza i aluzją do ideologii stańczyków. Wręcza mu swój kaduceusz, odwołuje się do niepokojów Dziennikarza, czy jego postępowanie jest słuszne, do jego wątpliwości, czy nie zaciemnia on historii i nie przekreśla przyszłości , ucząc bierności i bezsensu działań wyzwoleńczych.
  Rycerz- przybywa do poety. Wskazuje i uosabia niejako siłę, moc i potęgę do której tęskni w głębi dusza poety.
  Hetman- Ujawnia wewnętrzną rozterką Pana Młodego i karze się zastanowić, czy w głębi jego duszy nie tkwi poczucie wyższości odrębności szlacheckiej warstwy społecznej, aślub jest tylko modą i pozorem.
  Upiór Szela- uosabia i przypomina odwieczny konflikt między panem, a chłopem, nienawiść do szlachty, która tkwi w duszy Dziada i wspomnienie krwawej rebelii pod wodzą Jakuba Szeli.
  Wernyhora- legendarny bohater ukraiński jest wieszczem przepowiadającym przyszłość .To sublimacja uczuć i pragnień Gospodarz, pragnącego zgody pomiędzy klasami społecznymi i wspólnego działania.
  Symboliką w utworze tworzą także przedmioty- symbole, czyli złoty róg, pawie pióra, podkowa i chochoł.
  Złoty róg- symbol wyzwolenia , sygnał wzywający do powstania, budzący wolą walki. Ma moc wyrwania ludzi z letargu. Zgubienie rogu przez Jaśka uniemożliwia powstańczy zryw.
  Pawie pióra- symbol własności prywatnej. Jaśko schyla się po czapkę z piór i gubi róg. Zaprzepaszcza szansą sprawy narodowej. Stawie on dobro własne przed narodowym.
  Podkowa- symbol szczęścia. Wernyhora gubi podkowę, a gospodyni chowa ją do kufra. Szczęście zostało odłożone na później. Jest to także motyw chciwości i poczucia własności.
  Chochoł- to krzak róży owinięty na zimę słomą. Jest pierwiastkiem złowrogim, deskrutywnym i usypiającym. Oznacza martwicę niemożność, brak życia, poezję grobową, czyli pogrzebaną sprawę narodową. To także czekanie na wiosnę, czyli nadzieja na przyszłość. Taniec chochoła to symbol niemożności ogólnej, bezwładu, marazmu stanu, który autor unaocznia narodowi i z którego pragnie go wyrwać."

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie