Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  Justysia 7.6.2010 (17:42)

  1. polityka gospodarcza i skarbowa
  
  Pierwszym pilnym zadaniem, które musiał zrealizować Kazimierz Wielki, było wewnętrzne wzmocnienie Polski, poprzez usunięcie różnic, jakie wytworzyły się w poszczególnych częściach kraju w okresie rozbicia dzielnicowego. Przeprowadzono zatem poważne reformy w sferze gospodarczej. Wprowadzono jednakowe obciążenia pieniężne i wojskowe dla całej ludności. Odnosiło się to również do świadczeń na rzecz Kościoła. W myśl zasady "jednej monety w jednym Królestwie", król przeprowadził reformę monetarną, bijąc srebrny grosz, wzorowany na monecie czeskiej. Z kolei w celu ożywienia handlu, a przede wszystkim ułatwienia kontaktów między poszczególnymi dzielnicami, Kazimierz Wielki nadawał liczne przywileje miastom.
  
  2. reforma administracyjna
  
  Polityka centralizacyjna Kazimierza Wielkiego biegła w kierunku stworzenia nowego systemu zarządzania państwem. Została znacznie wzmocniona władza starostów królewskich, powoływanych przez króla dla poszczególnych ziem. W ich rękach znajdowała się bowiem administracja terytorialna. Rozbudowano centralne urzędy nadworne i koronne, na przykład podskarbiego, marszałka, podkanclerzego. Z kolei niektóre naczelne urzędy utworzono częściowo z byłych dzielnicowych urzędów królewskich. Przykładowo kanclerz krakowski stał się kanclerzem królestwa. W celu zintegrowania wszystkich ziem utworzono także radę królewską, stanowiącą organ doradczy o charakterze ogólnopolskim, zajmujący się całokształtem polityki państwowej.
  
  Do rady wchodzili głównie panowie małopolscy. Oni również zasiadali w urzędach centralnych, sprawując funkcje kanclerza, marszałka czy podskarbiego. Na ważne stanowiska państwowe Kazimierz Wielki powoływał ludzi nowych, którzy robili przy jego boku karierę. I tak funkcje kanclerskie sprawował najpierw Florian Mokrski, a po nim przyszły kronikarz, Jan z Czarnkowa, który przyjął tytuł podkanclerzego Królestwa. Najbliższymi współpracownikami króla byli także Jarosław Bogoria ze Skotnik oraz Janusz Suchywilk.
  
  3. kodyfikacja prawa i sądownictwo
  
  Bardzo ważną sprawą dla zjednoczonego państwa polskiego była unifikacja prawa we wszystkich dzielnicach. Jednak wobec dość dużych jeszcze różnic między Wielkopolską a Małopolską, zdecydowano się na spisanie i skodyfikowanie prawa oddzielnie dla każdej z tych dzielnic, które obejmowało normy prawa zwyczajowego i nowe przepisy. Pod koniec lat pięćdziesiątych XIV w. z inicjatywy arcybiskupa gnieźnieńskiego, Jarosława Bogorii ze Skotnik, twórcy synodalnego prawa kościoła polskiego, zostały opracowane w Piotrkowie, na polecenie Kazimierza Wielkiego, przepisy prawne dla Wielkopolski. Natomiast wkrótce potem wydany został w Wiślicy statut dla Małopolski.
  
  Przeobrażeniom uległo również sądownictwo. W 1356 r. powołany został do życia Sąd Najwyższy Prawa Niemieckiego na Zamku Krakowskim, w celu zapobiegania praktykom miast polskich odwoływania się w kwestiach wątpliwych do Magdeburga.
  
  4. Akademia Krakowska
  
  W 1364 r. Kazimierz Wielki ufundował uniwersytet w Krakowie. Składał się on z 11 katedr: 8 prawniczych, 2 medyczne i 1 sztuk wyzwolonych. Głównym zadaniem uczelni było dostarczenie wykwalifikowanych urzędników. Po śmierci Kazimierza uniwersytet krakowski podupadł. Jej rozkwit nastąpił dopiero za czasów Władysława Jagiełły.
  
  5. pojęcie Korony Królestwa Polskiego
  
  Około połowy XIV w., w miejsce dawnej nazwy Królestwa Polskiego, rozpowszechnił się termin Korony Królestwa Polskiego. Pojęcie to obejmowało nie tylko ziemie wchodzące wówczas w skład Królestwa, ale również te, które kiedyś do niego należały.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie