Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  ewelinka930 6.6.2010 (22:46)

  Marcin Borowicz to główny bohater powieści Stefana Żeromskiego pt. "Syzyfowe prace". Jedyne dziecko państwa Heleny i Walentego Borowiczów, zubożałej patriotycznej rodziny szlacheckiej, mającej w posiadaniu wieś Gawronki.
  W wieku 8 lat chłopiec został oddany do szkoły elementarnej w Owczarach, prowadzonej przez pana Wiechowskiego. Marcinek był przerażony, przytłaczała go tęsknota za domem i brak znajomości języka rosyjskiego. W ciągu 2 miesięcy uczynił jednak znaczne postępy tak, że po roku nauki zdał pomyślnie egzaminy do klasy wstępnej gimnazjum w Klerykowie.
  Podczas nauki w gimnazjum mieszkał na stancji u pani Przepiórkowskiej - dawnej znajomej pani Borowiczowej. Także tutaj Marcinek nie znalazł bratniej duszy. "Jego okropne trwogi wyrastające szczególnie na glebie arytmetyki nikogo nie interesowały". Na dodatek w lecie stracił matkę, którą bardzo kochał. Okoliczności te uświadomiły mu, że może liczyć tylko na siebie, gdyż ojciec pilnując gospodarki, poświęcał mu coraz mniej uwagi. Jego charakter kształtowały wydarzenia i ich skutki w większości związane ze szkołą. Tak było ze współczuciem okazanym Gumowiczowi, obawą i strachem przed wyrzuceniem z gimnazjum za strzelanie z pistoletu. Jednak i podczas pobytu w domu rozwijał się, pogłębiał swoją wiedzę o przyrodzie, którą tak bardzo lubił obserwować.
  Ważnym momentem w życiu Marcina było pójście do teatru na sztukę rosyjską, co dało początek "przyjaźni" z inspektorem Zabielskim. Przyjaźń ta doprowadziła do tego, że chłopak zaczął interesować się Rosją, a tym samym ulegać rusyfikacji. Działalność w kółku literackim całkowicie przesłoniła mu prawdziwy obraz Polski, która stała się dla niego krajem: słabym, nieważnym i skandalicznym. Na lekcji historii wyrzekł się nawet polskości, religii i sprzeniewierzył patriotyczne ideały, które wpojono mu w domu.
  Najważniejszym i przełomowym momentem w jego życiu była lekcja języka polskiego, na której Bernard Zygier recytował "Redutę Ordona" Adama Mickiewicza. Wtedy też w Marcinie obudziła się świadomość narodowa. Zrozumiał, że to właśnie Polska jest jego prawdziwą ojczyzną, ją ma kochać i być jej wiernym. Razem z kolegami u Gontali czytał dzieła poskich poetów i rozważał ich treść "Ta swoista i oryginalna kultura wciągnęła ich do głębi". Dzięki temu Marcin dojrzał moralnie, stał się silnym, odważnym Polakiem - wielkim patriotą. Stawił czoła profesorowi Majewskiemu, a obrzucając go błotem wyraził swoją nienawiść do polityki zaborcy, próby unicestwienia jego polskości. Marcin dojrzał również uczuciowo. Wrażliwy i delikatny zakochuje się w Annie Stogowskiej - "Birucie". Jest już zupełnie gotowy do podjęcia samodzielnego życia.
  Marcin Borowicz to postać dynamiczna. Przeżywał on swoistą rewolucję. Początkowo jest obojętny rusyfikacji, zaczyna nawet jej ulegać, by później obudzić ukryty głęboko w sercu patriotyzm. Obiera on właściwą drogę życiową.
  Podziwiam jego postawę i sądzę, że on jest to świetny dowódm na to, że Polska nie zginie, póki będą żyli Polacy.
  
  Andrzej Radek jest jednym z bohaterów powieści Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”. Andrzej pochodził z biednej rodziny, ze wsi Pajęczyn Dolny. Miał ciężkie dzieciństwo, które spędził na pasaniu świń i gęsi. Jędrek bardzo często parodiował dla zabawy nauczyciela Antoniego Paluszkiewicza zwanego „Kawką”. Pewnego dnia były student zabrał chłopca do swojego domu i pokazał mu książkę z ilustracjami zwierząt. Od tego momentu życie Andrzeja zmieniło się diametralnie. Dzięki materialnej pomocy nauczyciela chłopiec skończył gimnazjum w Pyżowicach, a następnie wybrał się do Klerykowa w celu kontynuowania nauki. W czasie wędrówki do miasteczka spotkał szlachcica, który w zamian za korepetycje dla swojego syna dał Jędrkowi dach nad głową i wyżywienie. Jako korepetytor Andrzej spisywał się znakomicie, lecz ta praca powodowała, że uczył się do późnych godzin nocnych. W szkole, w Klerykowie, koledzy z klasy wyśmiewali jego chłopskie pochodzenie. Z tego właśnie powodu Jędrek wdał się w bójkę z Tymkiewiczem. Za ten czyn miał być wydalony ze szkoły, lecz dzięki pomocy Marcina Borowicza został i kontynuował naukę.
  
  Andrzej ubierał się w stary fartuch przefarbowany na granatowo, który służył mu jako mundurek. Nosił stare buty na obcasach i poplamioną czapkę. Jego ubranie jak i pochodzenie były często tematem kpin kolegów.
  
  Jędrek był bardzo zdeterminowany w dążeniu do uzyskania wykształcenia i odmianie swojego losu. Był bardzo pracowity i inteligentny. Najważniejszą cechą jego charakteru był upór w samotnym dążeniu do celu, co świadczyło o jego dojrzałości.
  
  Moim zdaniem Andrzej Radek jest postacią pozytywną i godną naśladowania. Również w dzisiejszych czasach jest wielu młodych ludzi, którzy jak Jędrek chciałoby zdobyć wykształcenie, lecz z powodów materialnych jest to bardzo utrudnione. Współczesna młodzież potrzebuje wzorca do naśladowania, który dałby im przykład jak dzięki sile charakteru, uporowi i pracowitości można zrealizować swoje marzenia
  
  Wystarczy troszkę poszukać i już jest ;)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie