Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 1

  xmelciax13 1.6.2010 (20:34)

  Nike z Olimpii - marmurowy posąg Pajoniosa z Mende o wysokości 2,11 m, pochodzący z ok. 420 p.n.e. Wykonany na zamówienie Meseńczyków jako podziękowanie dla Zeusa za wygraną bitwę ze Spartą. Pajonios w sposób mistrzowski rozwiązał problem przedstawienia bogini sfruwającej z nieba. Na rzeźbie Nike z Olimpii oparto większość późniejszych prób przedstawiania aniołów w locie.
  
  Posąg został odkryty podczas wykopalisk w Olimpii w 1875. Obecnie znajduje się w muzeum w Olimpii.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  pintoe 4.6.2010 (18:23)

  Nike (gr. Νικη) - w mitologii greckiej bogini zwycięstwa, zdobiąca często pomniki upamiętniające słynne zwycięstwa odniesione w bitwach. Przedstawiano ją jako młodą kobietę ze skrzydłami i gałązką oliwną w dłoni. Jest opiekunką sportowców i wojowników.
  
  Należała do pierwszego, starszego od Olimpijczyków pokolenia bogów. Jest córką tytana Pallasa i bogini podziemnej rzeki Styks. Towarzyszyło jej w boju rodzeństwo: Zelos - współzawodnictwo, Kratos - siła i Bia - przemoc.
  
  Jej odpowiednikiem w mitologii rzymskiej jest Wiktoria.
  
  Postać Nike została przejęta w chrześcijaństwie. Wczesnym przykładem adaptacji jest mozaika w bazylice akwilejskiej (około 315r.), gdzie postać Nike stoi pomiędzy koszem chleba i kielichem, powiewa nad nimi wieńcem oraz palmą na znak, że dary eucharystyczne wyobrażają zbawcze zwycięstwo Chrystusa.[1]
  Najbardziej znane przedstawienia [edytuj]
  
  * Nike z Olimpii Pajoniosa z Mende
  * Nike z Samotraki
  * Nike z Delos
  * Warszawska Nike
  
  Nawiązania [edytuj]
  
  Posąg Nike znajduje się w paryskim Luwrze.
  
  Nike występuje w wielu utworach literackich, na przykład w liryku Zbigniewa Herberta pod tytułem Nike która się waha, gdzie sama jest świadkiem bitwy. Podmiot liryczny zorientowany narracyjnie opisuje jej - typowe dla ludzi, nietypowe dla bóstwa - wahanie, czy wyrazić swoje uczucia. Wiersz w formie pieśni wykonuje Przemysław Gintrowski na płycie Tren do wierszy Zbigniewa Her

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  dupla342 6.6.2010 (10:54)

  Posąg Zeusa był zaliczany przez starożytnych Greków do siedmiu cudów świata.
  Znajdował się w świątyni w Olimpii. Posąg ten wykonał Fidiasz z użyciem techniki chryzelefantyny po roku 430 p.n.e. Dotrwał jedynie do roku 426 n.e., a znany jest z rzymskiej kopii. Posąg Zeusa uległ zniszczeniu na skutek pożaru. Rzeźba przedstawiała siedzącego na tronie władcę ludzi i bogów o poważnym i dostojnym obliczu. Na głowie miał wieniec laurowy, z lewego ramienia zwieszał mu się złoty płaszcz, w prawej dłoni trzymał statuę bogini Nike, a lewą rękę wspierał na wykładanym szlachetnymi kamieniami berle. Berło było symbolem władzy Zeusa, a orzeł jego ulubionym i poświęconym mu ptakiem. Poręcze i nogi tronu były rzeźbione ukazując postaci bogiń i epizody walk. Szata i włosy Zeusa były ze złota, obnażone części ciała z kości słoniowej, tron z drewna cedrowego wykładanego hebanem i szlachetnymi kamieniami.
  
  Nike z Olimpii - marmurowy posąg Pajoniosa z Mende o wysokości 2,11 m, pochodzący z ok. 420 p.n.e. Wykonany na zamówienie Meseńczyków jako podziękowanie dla Zeusa za wygraną bitwę ze Spartą. Pajonios w sposób mistrzowski rozwiązał problem przedstawienia bogini sfruwającej z nieba. Na rzeźbie Nike z Olimpii oparto większość późniejszych prób przedstawiania aniołów w locie.
  Posąg został odkryty podczas wykopalisk w Olimpii w 1875. Obecnie znajduje się w muzeum w Olimpii.
  
  Dyskobol
  Najsłynniejsza chyba rzeźba Myrona z Eleutheraj przedstawiająca atletę. Powstała najprawdopodobniej we wczesnym okresie twórczości tego artysty. Sportowiec jest przedstawiony tuż przed wyrzuceniem dysku. Ramiona tworzą jak gdyby część okręgu, zaś głowa pochylona ku przodowi akcentuje oś symetrii ciała przebiegającą równolegle do lewej nogi zgiętej w kolanie, dotykającej dużym palcem ziemi. Ukazany jest zatem moment chwilowego spoczynku między dwoma ruchami. Obrotowość jest jednak pozorna i rzeźbę można oglądać tylko z jednego punktu.
  
  Atena Partenos
  Jest to posąg uznany za jedno z największych dzieł Fidiasza. Umieszczony był wewnątrz Partenonu. Miał 12 m wysokości wraz z bazą. Wykonany był ze złota i kości słoniowej (chryzelefantyna). Z kilku zachowanych kopii najważniejszą jest posąg z Warwakionu, ukazujący boginię ze wszystkimi atrybutami, a więc w hełmie ozdobionym pegazami i sfinksami, z prawą ręką podpartą kolumienką, dźwigającą na dłoni posąg Nike, lewą opuszczoną przytrzymującą tarczę. Najlepszą kopię głowy widać na Gemmie Aspazjosa (II w. n.e. ). Tarcza zachowała się do dzisiaj. Przedstawione są tam, pośród Greków walczących z Amazonkami, postaci Peryklesa i Fidiasza. Na bazie znajdował się płaskorzeźbiony fryz ukazujący scenę stworzenia Pandory. Temu wydarzeniu przygląda się 12 bogów. Rozmiary bazy (bok o długości 8 m) zaważyły na planie Partenonu. Jego nawa środkowa ma niespotykaną długość, a to w celu pomieszczenia posągu wraz z bazą.
  
  Doryforos
  Posąg wys. 2,12 m, przedstawiający stojącego mężczyznę, wykonany przez Polikleta ok. 440 r. p.n.e. Doryforos opierał ciężar ciała na prawej nodze; lewa pozostawiona w tyle dotykała ziemi zaledwie czubkami palców. Prawej nodze dźwigającej odpowiadała uniesiona lewa ręka, niosąca oszczep oparty na ramieniu. Podobnie, w myśl zasady przeciwieństw, opuszczona lewa ręka odpowiadała cofniętej lewej nodze. Ścisła zależność układu poszczególnych części ciała tworzy harmonijną całość. Twórca wprowadził tutaj w życie założenia, jakie wyłożył w swoim dziele teoretycznym. Posąg jest pełen życia; widać zupełnie nową koncepcję symetrii rytmicznej, będącą zaprzeczeniem wzorów archaicznego frontalizmu. Jednak w dalszym ciągu przeznaczony był do oglądania tylko en face. Wielki wpływ wywarł także na Fidiasza, który we fryzie partenońskim umieścił postać młodzieńca wzorowaną na tej rzeźbie. Niektórzy badacze uważali, że posąg ten przedstawia Achillesa. Jak w innych przypadkach rzeźby greckiej, tak i w tym przypadku wszelkie badania utrudnione są przez fakt, iż zachowała się ona jedynie w późniejszych kopiach. Uważa się także, że posąg cesarza Augusta stojący przy Prima Porta w Rzymie był wzorowany na Doryforosie. Dodano jedynie głowę cesarza i pancerz, co do reszty naśladując dzieło Polikleta.
  
  Apoksjomenos
  Jest to posąg dłuta Lizypa, przedstawiający nagiego, stojącego młodzieńca czyszczącego wyciągnięte do przodu prawe ramię trzymaną w lewej ręce skrobaczką. Ręka wysunięta do przodu nadaje kompozycji niespotykaną dotychczas śmiałość i swobodę postawy. Ponieważ ręce ukazane są podczas akcji, odpowiednie ukazanie torsu stało się o wiele bardziej skomplikowane. Gra mięśni wyrzeźbiona jest w zupełnej zgodzie z prawami anatomii. Głowa posągu jest nieduża z małymi oczami i ciężką dolną partią twarzy. Jest to charakterystyczna cecha dzieł Lizypa.
  Lizyp, Apoksjomenos, wys. 2,05 m, głowa. Watykan. Belweder.
  polecam się

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie