Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  bozkoz 1.6.2010 (10:07)

  Dzieje Apostolskie stanowią w Nowym Testamencie przejście od Ewangelii do Listów. Księga ta opisuje „dzieje” dwóch apostołów- Piotra i Pawła. Autor (św. Łukasz) czerpie materiał do opisywanych wydarzeń od naocznych świadków, których znał osobiście.
  Powstanie Dziejów Apostolskich datuje się na rok 63, prawdopodobnie w Rzymie. Prezentują one najwcześniejsze dzieje Kościoła.
  
  
  
  Jezus po swojej męce dawał apostołom dowody tego, że żyje: ukazywał się przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. Mówił im, że wkrótce zostaną ochrzczeni nie wodą, ale Duchem Świętym. Po tej obietnicy uniósł się w ich obecności i obłok zabrał im Go sprzed oczu.
  Powrócili do Jeruzalem z góry zwanej Oliwną, weszli do Sali, gdzie z Maryją i Jego uczniami trwali na modlitwie. Wtedy Piotr w obecności braci powiedział, że trzeba, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli Jezusowi od chrztu, aż do dnia, kiedy został wzięty do nieba stał się wraz z nimi(apostołami) świadkiem Jego zmartwychwstania. Wtedy to Maciej został dołączony do grona jedenastu apostołów.
  Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy razem znajdowali się w tym samym miejscu, dał się słyszeć szum z nieba i wypełnił cały dom. Ukazały się również języki ognia i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch Święty pozwalał. Kiedy powstał szum, zbiegli się Żydzi i każdy słyszał swój ojczysty język. Wtedy Piotr przemówił do nich i powiedział, że spełniają się słowa proroka Joela. Kiedy go wysłuchali zapytali, co więc maja robić, a on odpowiedział żeby się nawrócili i przyjęli chrzest na odpuszczenie grzechów, a otrzymają w darze Ducha Świętego. Tak też tego dnia przyłączyło się do nich około trzech tysięcy ludzi.
  Kiedy Jan i Piotr wchodzili do świątyni, wnoszono tam właśnie chromego człowieka, który codziennie prosił o jałmużnę. Poprosił również Piotra i Jana, jednak oni odpowiedzieli, że nie mają pieniędzy, ale podzielą się tym, co mają i Piotr powiedział do niego „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!”. A on wyszedł ze świątyni wielbiąc Boga. Widząc zdziwienie innych Piotr Powiedział do nich, że nie dzięki nim, ale przez wiarę w imię Boga powróciły siły temu człowiekowi.
  Piotr przemawiał do ludzi, kiedy podeszli do nich kapłani, saduceusze i dowódca straży świątynnej. Zatrzymali ich i oddali pod straż do następnego dnia. Następnego dnia zebrani w Jeruzalem starsi, uczeni i przełożeni pytali ich czyją mocą i w czyim imieniu to uczynili. Wtedy Piotr odpowiedział, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego ukrzyżowali. Zabroniono im przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Jednak oni po uwolnieniu zostali napełnieni Duchem Świętym i odważnie głosili słowo Boże.
  Pewien człowiek- Ananiasz sprzedał posiadłość, odłożył część pieniędzy dla siebie, a pozostałą część przyniósł apostołom. Wtedy Piotr zapytał go dlaczego szatan zawładnął jego sercem, że skłamał Duchowi Świętemu. Słysząc te słowa Ananiasz padł i wzionął ducha. Wtedy jego żona- Safira przyszła do Piotra, który zapytał ją za ile sprzedali ziemię. Ona również skłamała i skonała.
  Coraz więcej ludzi przyjmowało wiarę w Pana. Wynoszono chorych na ulice, rzesze ludzi przybywały do Jeruzalem i wszyscy zostawali uzdrowieni. Wtedy arcykapłan i jego zwolennicy wtrącili Apostołów do wiezienia. W nocy Anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadził ich. Następnego dnia znaleziono ich nauczających w świątyni. Wtedy Piotr powiedział arcykapłanowi, że bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi. Przemówił wtedy uczony Gamaliel aby ich zostawić, bo jeśli to co czynią pochodzi od ludzi, rozpadnie się, a jeśli od Boga, to żeby nie okazało się że walczą oni z Bogiem. Wysłuchali go i ubiczowano apostołów, a potem zwolniono, a ci nie przestawali nauczać.
  Kiedy liczba uczniów zaczęła wzrastać apostołowie postanowili wybrać spośród uczniów 7 cieszących się dobra sławą. W ten sposób mogli oddać się modlitwie i posłudze słowa. Liczba uczniów wzrastała, a Słowo Boże szerzyło się.
  Szczepan czynił wśród ludu znaki i cuda. Niektórzy z synagogi przystąpili do rozmowy z nim, jednak nie potrafili sprostać jego mądrości. Porwano go i zaprowadzono przed Sanhedryn, gdzie postawiono fałszywych świadków, którzy zeznali przeciw niemu.
  Szczepan wygłosił mowę przed arcykapłanem. Najpierw o Józefie, następnie mówił o Mojżeszu. Swoją przemowę zakończył mówiąc, że zawsze sprzeciwiali się Duchowi Świętemu, otrzymali prawo za pośrednictwem aniołów, ale go nie przestrzegają. Kiedy to wszystko usłyszeli wyrzucili go poza miasto i kamienowali, aż skonał.
  Wybuchło prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Szaweł niszczył Kościół, wchodził do domów porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał ich do więzienia. Do Samarii przybył Filip i głosił Chrystusa, słuchały go tłumy i widziały znaki, które czynił.
  Pewien człowiek- Szymon, który kiedyś zajmował się czarną magią. Kiedy ludzie uwierzyli Filipowi, który nauczał o Królestwie Bożym przyjmowali chrzest. Uwierzył mu również Szymon, a kiedy przyjął chrzest, towarzyszył wszędzie Filipowi. Szymon chciał otrzymać dar, żeby jak apostołowie udzielać Ducha Świętego, dlatego przyniósł im pieniądze. Wtedy Piotr kazał mu się odwrócić od grzechu i prosić Boga aby mu je odpuścił.
  Anioł Pański kazał Filipowi iść w południe na drogę prowadzącą z Jerozolimy do Gazy. Wtedy przybył do Jerozolimy oddać pokłon Bogu urzędnik królowej etiopskiej, czytając w swoim wozie proroka Izajasza. Duch kazał Filipowi przyłączyć się do niego. Kiedy zapytał czy rozumie co czyta, tamten odpowiedział, że nie może rozumieć skoro nikt mu nie wytłumaczył. Wtedy Filip wytłumaczył mu to i ochrzcił go w najbliższej rzece.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie