Treść zadania

Tezeusz i Ariadna to bohaterowie mitologii greckiej. Tezeusz był synem Egeusza, ale wychowywała go tylko matka. Natomiast Ariadna to księżniczka z Krety, córka króla Minosa i Pasyfae.

Tezeusz był niezwykle dzielnym i odważnym mężczyzną. Jako pięcioletni chłopiec poznał Heraklesa, który przepowiedział mu wielką przyszłość. Gdy matka wskazała mu kamień bez trudu podniósł go i odnalazł pod nim ukryte przez ojca sandały i miecz. Mimo, że był bardzo młody wyruszył sam do Aten. Po drodze walczył ze złymi potworami, którzy wyrządzali ludziom krzywdę. Świadczy to nie tylko o jego odwadze, ale też o dobrym sercu. Tezeusz nie był też obojętny wobec losu dziewcząt i chłopców, którzy mieli być oddani na pożarcie Minotaurowi. Nie chciał dopuścić do śmierci dzieci, dlatego popłynął na Kretę i zabił potwora. Przebywając na zamku króla Minosa, zakochał się w jego córce Ariadnie. Dziewczyna pomogła mu wydostać się z labiryntu, w którym mieszkał potwór Minotaur. Zakochani razem odpłynęli do Aten. Jednak po drodze Tezeusz z niewiadomych powodów porzucił księżniczkę na wyspie Naksos. To zachowanie uważam za godne potępienia.

Gdyby nie Dionizos, dziewczyna mogłaby umrzeć na wyspie, ale Tezeusz nie przejął...
Tezeusz był bardzo silnym, dobrze zbudowanym, młodym mężczyzną.Jak mało który mężczyzna miał on charakterystyczny wygląd. Jego włosy były długie, niczym anielskie. Cerę miał delikatną i białą jak płat róży. Przyodziany był w płaszczyk szkarłatnej barwy, który podarowała mu przed wyjazdem matka.W życiu stawiał kroki ciężko i nie przejmował się sądem innych o jego osobie. Cechowała go między innymi bardzo duża odwaga- jako młody człowiek opuścił rodzinę
, aby zgładzić groźnego potwora- Minotaura. Był również wytrwały- przebył długą, wyczerpującą podróż
, po której musiał stanąć do walki. Kolejną jego cechą był spryt. Świadczy o tym jego czyn- wszedł do labiryntu, kóry był nie do pokonania i przy pomocy nici, którą mu dała ukochana Ariadna- córka króla Minosa wydostał się z niego.
przejął się tym. Bez słowa wyjaśnienia zostawił Ariadnę, w dodatku wyniósł ją ze statku gdy spała. W mitologii znajdują się też historię opisujące różne zdarzenia z życia bohatera, takie jak porwanie Heleny. To wydarzenie zapoczątkowało wojnę. Było to nieodpowiedzialne ze strony bohatera, doprowadziło do walki i wyniszczenia kraju. Także matka jego syna Hipolita została żoną mężczyzny z przymusu. Trudno jest ocenić Tezeusza. Z jednej strony pomagał ludziom, zabił potwora, był bardzo odważny i pewny siebie. Ale porzucił swoją ukochaną, co oceniam negatywnie.

Ariadna była księżniczką o dobrym sercu. Pomogła przybyłemu Tezeuszowi w pokonaniu potwora, mieszkającego w labiryncie. Podarowała młodzieńcowi kłębek nici, aby mógł on odnaleźć drogę powrotną. Być może także zależało jej na życiu niewinnych ofiar, które miały być składane potworowi. Zakochana w ukochanym zostawiła rodzinny dom i wyruszyła w podróż do Aten. Bardzo kochała Tezeusza, cierpiała, gdy obudziła się sama na wyspie i widziała odpływający statek. Głębokie uczucie do bohatera widać przede wszystkim w rozpaczy, jaką dziewczyna okazuje po porzuceniu. Woła Tezeusza, krzyczy, płacze, wymachuje swoim szalikiem by zawrócił, a w końcu pada na ziemię. Świadczy to o jej wrażliwości...że za Tezeuszem szła już sława nieustraszonego wojownika i obrońcy uciśnionych. Jego przymioty miał niebawem sprawdzić w walce, jaką młody bohater zobowiązał się stoczyć z Minotaurem – potworem pustoszącym Kretę, któremu Ateny zmuszone były regularnie wysyłać haracz w postaci siedmiu chłopców i siedmiu dziewcząt. Przy organizacji ryzykownej wyprawy Tezeusz wykazał się sprytem spod znaku Odyseusza – wsiadł na statek jako jeden z „ofiarnych” młodzieńców, zaś grupę dziewcząt zastąpił dwoma towarzyszami, których przebrał w kobiece stroje i nauczył poruszania się, mówienia i gestów charakterystycznych dla niewiast. Dla realizacji swojego planu wykorzystał również ogromny urok osobisty i urodę, które oczarowały Ariadnę – córkę Minosa – i zapewniły mu nieocenioną pomoc w postaci zaczarowanego kłębka, jaki przeprowadził go przez labirynt aż do pieczary Minotaura.

Po zwycięskiej batalii z potworem Tezeusz wywiózł Ariadnę z Krety na wyspę Naksos, wykazując się niedługo potem o wiele mniej chlubną, niż poznane wcześniej, cechą charakteru – ateński bohater okazał się niestałym w uczuciach bawidamkiem, który swój urok osobisty używa beż skrupułów dla osiągnięcia...
osiągnięcia własnych celów; gdy pomoc Ariadny nie była mu już potrzebna, porzucił ją, odpływając po kryjomu w dalsze podróże.

Po śmierci Egeusza Tezeusz objął ateński tron, zarządzając królestwem ze sporym rozmachem i odwagą, która popchnęła go do podboju Megary i plemienia Amazonek, wzięcia udziału w wyprawie Argonautów czy uczestnictwa w polowaniu na dzika kaledońskiego. Greckie podania przypisują mu również wielkie zasługi na polu rozwoju ateńskiej demokracji, która stała się wzorem dla wielu późniejszych systemów polityczno-społecznych. Do późnej starości nie stracił też żywego zainteresowania płcią piękną, co doprowadziło ostatecznie do jego upadku – jako dojrzały już człowiek porwał ze Sparty kilkuletnią wtedy Helenę Trojańską, ściągając na Ateny najazd jej ojca, Tyndareosa, który nie wpuścił już prawowitego króla do miasta.

Resztę życia Tezeusz spędził na wyspie Skyros ginąc w wyniku upadku z nadmorskiego klifu, który wedle jednych podań był efektem poślizgnięcia się niedołężnego już starca, a wedle innych – zepchnięcia przez Likomedesa, króla wyspy, na którą został wygnany.