Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  bartekdbw 31.5.2010 (07:22)

  Telewizja to ”środek masowego przekazu, który za pomocą urządzeń
  elektronicznych rozpowszechnia, adresowane do różnych kręgów programy
  informacyjne, publicystyczne, oświatowe, artystyczne i rozrywkowe”. Programy
  telewizyjne produkowane specjalnie do celów kształcących nazywamy programami
  edukacyjnymi. Programy te są bardzo pomocne w pracy nauczyciela jako pomoc
  dydaktyczna podczas realizowania jakiegoś tematu (np. o pracy górników, o
  planetach itp.)
  
  W literaturze amerykańskiej wyróżnia się trzy podstawowe formy wykorzystania
  telewizji edukacyjnej:
  
  - jako elementu wzbogacającego proces nauczania- uczenia się,
  
  - jako elementu współdziałającego w procesie nauczania- uczenia się,
  
  - jako samodzielnej metody kształcenia.
  
  Biorąc pod uwagę sposób przedstawienia rzeczywistości, telewizja nadaje
  bardzo różne programy. W jednym przekazuje się bezpośrednio obrazy
  rzeczywistości, w innych montuje się obrazy tworząc nową całość, jeszcze
  inne przedstawiają faktycznie nie istniejącą, będącą całkowicie wytworem
  fantazji ich autorów.
  
  J.Kućera pisze, że telewizja może w tak znacznym stopniu przyczynić się do
  rozwoju zainteresowań dzieci i młodzieży, iż działanie zaszczepionego w ten
  sposób ”wirusa ciekawości” przekracza niekiedy zakres publikowanego w
  telewizji materiału.
  
  Telewizja oprócz edukacji proponuje widzom także różnorodne programy
  rozrywkowe, które przyciągają uwagę dzieci. Kontakt ze środkami
  audiowizualnymi nie pozostaje bez wpływu na jego ogólny rozwój. Audycje
  telewizyjne mają duży wpływ na rozwój różnych sfer psychiki dziecka
  przedszkolnego i wczesnoszkolnego. Powszechnie wiadomo że czynniki wizualne
  dostosowane do potrzeb i zainteresowań dziecka, wpływają pozytywnie na
  odbiorcę, dostarczając przeżyć estetycznych.
  
  Dzieci w wieku przedszkolnym często oglądają programy telewizyjne w domu,
  wśród dorosłych i zapamiętują kolejne zachowania, które odtwarzają podczas
  zabaw w grupie.
  
  Programy telewizyjne rozwijają dziecięcą wyobraźnię, dostarczają doznań
  estetycznych, mają wpływ na rozwój myślenia dzieci itp. Przedszkolaki często
  uczestniczą czynnie w oglądanych programach np. wykonując polecenia płynące
  z ekranu. Programy telewizyjne przeznaczone dla dzieci w większości
  wzbogacają doznania emocjonalne , są bodźcem do podejmowania prac
  plastycznych i swobodnej twórczości w tym zakresie.
  
  Jednak nie wszystkie programy wpływają pozytywnie na rozwój emocjonalny i
  ogólny dziecka. Nieprawidłowe dobranie programów może wywołać u dziecka
  negatywne emocje tj. strach, lęk, agresja, które wzbudzają w nich bardzo
  przykre odczucia , z którymi często nie mogą sobie poradzić. Dla dzieci
  fantastyczno- telewizyjny świat jest często bardziej realny niż rzeczywisty.
  Pozbawione zdolności selekcjonowania informacji, nie są w stanie zrozumieć,
  dlaczego raniony śmiertelnie bohater raz wstaje i chodzi dalej, a drugi raz
  nie wstaje. Najsilniej wpływowi telewizji ulegają małe dzieci, 3-4 letnie,
  które mają niedojrzałą osobowość, podatną na działanie czynników
  zewnętrznych. Drastyczne sceny mogą znieczulić dzieci, rodząc w nich
  agresję, która jest sposobem odreagowania emocji.
  
  James Dobson w swojej książce ” Rozmowy z rodzicami” pisze, iż najbardziej
  czasochłonnym zajęciem dziecka nie jest nauka, uprawianie sportu, zabawa
  lecz telewizja, która pochłania 14000 sennych godzin dzieciństwa (co daje 8
  godz. przed telewizorem dziennie przez 4,9 lat).
  
  M. Ziemska- psycholog społeczny-pisze, że obserwując dziecko, które
  skończyło oglądać film zauważamy, że zachowuje się ono w szczególny sposób.
  Jego ruchy są nieskoordynowane, podryguje, skacze, nie może znaleźć miejsca
  i nie wie czym ma się zająć. Jego spojrzenie staje się ”szklane”
  nienaturalne. Dzieje się tak dlatego ,że bajki mają bardzo szybkie tempo,
  występuje eksplozja barw i świateł, ostre krzyki i dźwięki.
  
  Psychologowie i pedagodzy stwierdzili, że przeciętne polskie dziecko,
  poczynając od wieku przedszkolnego, spędza przed telewizorem ponad dwie,
  trzy godziny dziennie. Co trzeci nastolatek natomiast wpatruje się w ekran
  cztery godziny dziennie.
  
  W okresie przedszkolnym bardzo ważnym procesem w życiu jest kształtowanie
  wyobraźni. Jeśli dziecko dużo ogląda telewizję, nie ma okazji do tworzenia
  świata wyobraźni. Jego wyobraźnia wypełniona jest gotowymi tworami z
  telewizji. Zauważyć można że telewizja stanowi konkurencję dla czytania,
  może być wrogiem komunikacji w rodzinie. Dlatego bardzo ważne jest to, aby
  rodzice wybierali programy odpowiednie dla wieku ich dziecka oraz
  kontrolowali czas spędzony przed telewizorem. Warto podkreślić, że czas
  poświęcany dziecku powinien obejmować także wspólne oglądane programy i
  rozmowy na ich temat.
  
  Pomimo wielu zastrzeżeń jakie można mieć do telewizji należy stwierdzić, że
  jest ona ważnym narzędziem w życiu człowieka. Dostarcza zarówno wiedzy jak i
  rozrywki. Warto zatem nauczyć dziecko ” posługiwania” się telewizorem, a
  oduczyć tego, by telewizor ”posługiwał” się nim.
  
  LITERATURA:
  
  -Gajda , J.(1983). Dziecko przed telewizorem, W-wa, Instytut Wydawniczy

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie