Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  mira31130 30.5.2010 (12:22)

  Media w państwach Unii Europejskiej są uznawane za czynnik legitymizacji systemu politycznego, które również warunkują jego stabilizacje. Ta stabilizacja objawia się w prowadzeniu polityki medialnej, czyli wpływaniu na proces komunikowania masowego zgodnie z celami wynikającymi z przyjętego systemu wartości, istniejących uwarunkowań społeczno -ekonomicznych oraz występujących potrzeb i interesów społecznych.
  
  Między politykiem, a dziennikarzem jest wiele różnic, ale występują też podobieństwa. Polityk nie może pozostać obojętny na działalność prasy, zwłaszcza na przekazy które dotyczą jego bezpośrednio lub formacji politycznej, której jest członkiem. Dlatego dla każdego liczącego się polityka jest niezmiernie ważne, czy media będą się interesowały jego osobą. Kontakt przy pomocy mediów pozwala mu na komunikację z elektoratem. Dziennikarz zwłaszcza mediów ogólnoinformacyjnych, nie może się obejść bez wchodzenia w obszar problemów politycznych. Podobnie jak polityk musi zdobyć elektorat, to zadaniem dziennikarza jest zaciekawienie swoich słuchaczy lub czytelników. Brak elektoratu w przypadku polityka, powoduje jego porażkę wyborczą. Podobnie jest w przypadku dziennikarza, brak czytelników powoduje utratę pracy. Dlatego zarówno politycy jak i dziennikarze mają identyczny cel, zwrócić na swoją osobę jak największą uwagę.
  
  
  
  Nauką zajmującą się szeroko rozumianymi środkami masowego przekazu jest prasoznawstwo1. Jest to nauka o tworzeniu, zawartości, przekazywaniu i odbiorze prasy (mass mediów), w szerszym znaczeniu jest to wiedza o komunikowaniu masowym. Według Juliana Maślanki prasoznawstwo, to najkrócej mówiąc nauka o prasie jako zjawisku społecznym, politycznym, ekonomicznym i kulturowym2.
  
  Ważnym etapem dla prasy w Polsce stała się transformacja ustrojowa w 1989 roku. Symbolem przemian stała się deregulacja mediów, która polegała na demontażu monopolu państwowego w dziedzinie komunikowania społecznego. Następstwem deregulacji stał się bardzo szybki proces postępującej komercjalizacji mediów.
  
  W latach 90 -tych, prasa stanowiła istotny czynnik kształtowania się nowego stylu porozumiewania się ludzi, który charakteryzował się otwartością, różnorodnością źródeł informacji i pluralizmem opinii. Takiemu obrotowi sprawy sprzyjały warunki społeczno -polityczne, ukształtowane w dużej mierze przez ustalenia „okrągłego stołu”. W ich wyniku doszło do zniesienia cenzury oraz likwidacji koncernu RSW Prasa -Książka -Ruch, co spowodowało upadek państwowo -partyjnego systemu komunikacji społecznej. Rozpoczął się proces demonopolizacji rynku prasowo -wydawniczego poprzez prywatyzację. Niezwykle szybko zaczęła się zmieniać struktura organizacyjno -własnościowa oraz rodzajowa prasy. W szybkim tempie wzrastała liczba pism oraz postępowała ekspansja kapitału zagranicznego. Pisma wydawane były przez podmioty prywatne, w tym spółki, spółdzielnie dziennikarskie i fundacje. Przybywała liczba periodyków, głównie na rynku prasy lokalnej. Wiele pism opiniotwórczych i informacyjnych, zaangażowało się bardzo aktywnie w proces przemian społeczno -politycznych.
  
  Do negatywnych rezultatów transformacji prasy, zalicza się:
  
  *
  
  destabilizację i dekompozycję
  *
  
  rywalizacje i idącą za nią brutalizacje
  *
  
  wulgaryzację słownictwa prasowego3.
  
  
  
  Prasa na początku transformacji była najważniejszym środkiem w komunikowaniu się ze społeczeństwem. Istotę tej funkcji najlepiej charakteryzuje pojęcie mediamorfozy. Definiuje się je jako złożony proces, który dokonuje się pomiędzy subiektywnymi potrzebami odbiorców, konsumentów oraz klientów. Proces ten oparty jest na konkurencji na rynku medialnym, a więc wydawcy muszą ze sobą konkurować o czytelnika, gdyż nikt nie posiada całkowitego monopolu.
  
  Pojęcie mediamorfozy nie zmierza do tworzenia teorii, lecz jest spójną perspektywą analizowania technologicznej ewolucji środków komunikowania. Zamiast ujmować je oddzielnie, skłania ku traktowaniu wszystkich form komunikowania jako elementów systemu złożonego.
  
  Zasada mediamorfozy wywodzi się z trzech pojęć:
  
  *
  
  Współewolucji, wszystkie formy komunikowania są włączone w system komunikowania międzyludzkiego i nie mogą istnieć w naszej kulturze niezależnie od siebie.
  *
  
  Konwergencji, dotyczy głównie komunikacji na poziomie internetu. Fraktalna struktura komunikacji w sieci tworzy odmienną konstrukcję przekazu.
  *
  
  Złożoności (teoria chaosu), centralną przesłanką współczesnej teorii chaosu jest idea, że pozornie nieznaczące wydarzenia lub niewielkie zmiany w ramach systemu, mogą wywołać lawinę nieprzewidzianych wydarzeń4.
  
  
  
  Prasa obok funkcji komunikowania społecznego, pełni również rolę dialogu społecznego. Dialog zwiększa skłonność ludzi do ulegania kierowanych do nich próśb czy apeli. Przeciętny czytelnik nie angażuje się w proces refleksji nad przedstawionymi mu wydarzeniami. Gdyż nie posiada odpowiednio wszechstronnej wiedzy na temat danego wydarzenia. Dlatego w większości przypadków czytelnik przyjmuje podane informacje za prawdę. Sytuacja ta jest bardzo korzystna, jeżeli podane informacje są prawdziwe, wtedy właśnie dochodzi do budowania formy dialogu pomiędzy nadawcą , a odbiorcą.
  
  Negatywną cechą dialogu społecznego jest sytuacja gdy czytelnik zostaje poddany manipulacji lub w świadomy sposób okłamywany. Dzieje się tak w momencie, gdy prasa opiera swoje informacje na wątpliwych przesłankach. Dochodzi wtedy do powstawania pogłosek, które po pewnym czasie przeradzają się w plotki.Plotka5 jest definiowana w słownikach językowych jako nie sprawdzona lub kłamliwa pogłoska, powodujące utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy, aplotkowanie jako robienie, rozpowszechnianie plotek. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechniane, niepewnych, niesprawdzonych wiadomości.
  
  Zawartość plotki tworzy skondensowana treść wyrażona w formie hasła czy nawet symbolu językowego. Plotka w prasie opiniotwórczej jest zjawiskiem niedopuszczalnym, a charakteryzuje wyłącznie „prasę brukową”.
  
  Nadawcy posiadając jednak taki instrument jak plotka, mogą spowodować stronnicze i nieobiektywne odzwierciedlenie rzeczywistości. W skrajnych przypadkach może dojść do dezinformowania opinii publicznej. Najczęstsze metody dezinformacji przyjmują postać:
  
  *
  
  dezinformacji poprzez treść, głównymi cechami są między innymi: niesprawdzalność informacji, pomieszanie prawdy i fałszu, zniekształcenie prawdy, negatywna selekcja informacji i jej tendencyjność, modyfikacja kontekstu, rozmycie informacji, nieusprawiedliwione uogólnienia
  *
  
  dezinformacji poprzez język i formę, która polega na wypaczeniu istoty zjawisk i opinii poprzez stronniczy i fałszywy język oraz użycie formy wypowiedzi deformującej rzeczywisty stan rzeczy6.
  
  
  
  Nie ulega wątpliwości że media rozpowszechniając określoną informację oddziałują na świadomość odbiorców. Występuje wtedy wpływ społeczny, który w psychologii definiowany jest jako proces, w wyniku którego dochodzi do zmian w zachowaniach, postawach, emocjach, motywacjach ludzi. Zachodzącym pod wpływem rzeczywistych emocji lub tylko w wyobrażonych zachowaniach innych osób. Wpływ społeczny może przybierać charakter zarówno pozytywny jak i negatywny. Stąd też każdą manipulację społeczną należy zaliczyć do kategorii negatywnego wpływu społecznego. Natomiast nie każdy akt wpływu społecznego jest manipulacją. Do głównych zasad wpływu społecznego można zaliczyć: naśladownictwo, wzajemność, konsekwencję, społeczny dowód słuszności, lubienie i sympatie, autorytet oraz niedostępność.
  
  Istotne znaczenie w kwestii wpływu społecznego ma problematyka rozróżnienia świadomego (intencjonalnego) lub nieświadomego (nieumyślnego) manipulowania odbiorcami. Przedstawiając bezkrytyczne opinie cudze i własne, nadawca powinien zdawać sobie sprawę, że może umyślnie lub nieumyślnie wprowadzać odbiorce w błąd. W wielu przypadkach dzieje się tak, w celu osiągnięcia jak największych korzyści własnych.
  
  Gdy odbiorca korzysta się z prasy jako środka wpływu społecznego, należy wspomnieć o zjawisku konformizmu, które z założenia jest zjawiskiem niekorzystnym. Wiąże się on zarówno ze sposobem opisu, charakterystyki i analizy rzeczywistości przez dziennikarzy oraz zastosowaną przez nich formą przekazu. Czytelnik stosunkowo pilnie śledzi opinię wypowiedziane w prasie, które są zazwyczaj ogólnie akceptowane nie tylko z powodu ich zgodności z rzeczywistością, lecz w związku z ich częstym powtarzaniem ( co dotyczy także kłamstwa, które systematycznie powtarzane staje się prawdą). W rezultacie ludzie są przekonani, że prezentowane w mediach opinię, postawy i poglądy są powszechne. Dlatego próbują je naśladować, żeby nie odróżniać się od innych. Brakuje im wówczas nie tylko zmysłu refleksji oraz odpowiedniego zasobu wiedzy, które pozwalałyby osiągnąć formę niezależności. Normą jest jednak nie odróżnianie się od innych, w ten sposób umacniane są postawy konformistyczne7.
  
  Główną siłą prasy jest wpływanie na świadomość ludzi, tym samym na ich poglądy, postawę, a konsekwencji również na zachowanie ludzkie. Jednak prasa powinna też zmuszać do refleksji i myślenia, nad wydarzeniami, zachowaniami, opiniami czy postawami społecznymi. W społeczeństwie obywatelskim powinna też występować nieposłuszeństwo wobec narzuconego toku myślenia, czytelnik powinien wyzwalać refleksję, skłaniającą do przemyśleń. Gdyż prasa rozpowszechniając określone poglądy, stała się ważnym środowiskiem kształtowania nastrojów społecznych. W ten sposób może formować emocję pozytywne, negatywne lub zrównoważone. W wielu przypadkach odbiorca traci poczucie własnego indywidualizmu, a zaczyna mówić językiem przekazów prasowych. Prasa koncentrując świadomie swoją uwagę na tym , co ogólnie dostępne nie wypełnia solidnie swojej misji, jaką jest dążenie do poznania prawdy o złożonej rzeczywistości. W konsekwencji nie można jednak stwierdzić, że dziennikarze świadomie posługują się kłamstwem, gdyż ktoś kto nie zna prawdy, nie może kłamać8.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie