Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  betty1234 30.5.2010 (11:45)

  Może coś takiego się przyda:
  Zadaniem sądów jest wymierzanie sprawiedliwości (rozstrzyganie spraw cywilnych i karnych). Wykonując to zadanie sądy opierają się na przepisach prawa. Charakterystyczną cechą sądów, różniącą je od innych organów państwowych i znamionującą ich działalność, jest niezawisłość (zasada niezawisłości sędziowskiej).
  Niezawisłość oznacza, że przy rozpatrywaniu sprawy i wydawaniu orzeczenia sędzia jest niezależny. Nie podlega nikomu, nawet najwyższym organom państwowym, ma jedynie obowiązek kierować się przepisami prawa.
  Drugą charakterystyczną cechą sądów jest oparcie ich funkcjonowania na zasadzie instancyjności. Zasada instancyjności polega na tym, że od wydanego orzeczenia każdej stronie przysługuje prawo odwołania się do sądu wyższego szczebla, czyli sądu drugiej instancji Wskutek wniesienia odwołania następuje ponowne rozpatrzenie sprawy, skontrolowanie prawidłowości postępowania sądu pierwszej instancji i trafności wydanego orzeczenia.
  Sąd drugiej instancji może zaskarżone orzeczenie utrzymać w mocy, zmienić lub uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, nie może natomiast nakazać sądowi pierwszej instancji wydania orzeczenia o określonej treści, gdyż naruszałoby to niezawisłość tego sądu. Kontrola instancyjna następuje tylko na skutek wniesienia odwołania. Sąd drugiej instancji nie sprawdza prawidłowości orzeczenia z urzędu.
  W polskim sądownictwie rozpatrywanie spraw opiera się obecnie na systemie trójinstancyjnym. Od orzeczenia rozstrzygającego sprawę każda ze stron może wnieść apelację do sądu bezpośrednio wyższego szczebla. W większości spraw od orzeczenia sądu drugiej instancji strony mogą wnieść kasację do Sądu Najwyższego. Wyrok prawomocny, a więc taki, od którego nie przysługuje odwołanie, stwarza tzw. powagę rzeczy osądzonej ( res iudicata ).
  Sądy dzielą się na: a) sądy powszechne, b) sądy szczególne.
  Kompetencje sądów szczególnych są w przepisach proceduralnych wyraźnie określone, natomiast sądy powszechne rozpatrują wszystkie pozostałe sprawy. Podstawową role odgrywają sądy powszechne: rejonowe, wojewódzkie i apelacyjne.
  Najwyższym organem sądowym jest Sąd Najwyższy, zarówno w odniesieniu do sądów powszechnych, jak i do sądów szczególnych. W ten sposób sądownictwo wojskowe jest także podporządkowane Sądowi Najwyższemu.
  
  
  13. SĄD NAJWYŻSZY
  
  Sąd Najwyższy jest naczelnym organem sądowym w Polsce, sprawującym nadzór w zakresie orzekania nad wszystkimi innymi sądami - powszechnymi i szczególnymi. Do jego istotnych zadań należy zapewnienie prawidłowości oraz jednolitości wykładni prawa i praktyki sądowej w dziedzinach należących do jego właściwości.
  Sąd Najwyższy może opiniować projekty ustaw, które zostaną mu w tym celu przekazane.
  W celu wykonywania swoich funkcji Sąd Najwyższy posługuje się środkami przekazanymi mu przez ustawę. Należą do nich:
  l) rozpoznawanie środków odwoławczych od orzeczeń sądowych, stosownie do przepisów prawa procesowego, w tym kasacji w sprawach cywilnych i karnych,
  2) rozpoznawanie rewizji nadzwyczajnych od prawomocnych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego,
  3) podejmowanie uchwał zawierających interpretacje przepisów, które budzą wątpliwości w praktyce lub których stosowanie wywołuje rozbieżność w orzecznictwie sądowym,
  4) udzielanie odpowiedzi na pytania prawne, formułowane przez sądy rozpoznające konkretną sprawę,
  5) rozpoznawanie innych spraw przewidzianych przez ustawy.
  Z wnioskiem o wyjaśnienie przepisów budzących wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie mogą wystąpić pierwszy prezes i prezesi Sądu Najwyższego, Rzecznik Praw Obywatelskich i minister sprawiedliwości. Ponadto - ale tylko w sprawach dotyczących zakresu ich działalności - o dokonanie interpretacji mogą się zwrócić minister pracy i polityki socjalnej, prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego i prezes Urzędu Patentowego.
  Uchwałę zawierająca wyjaśnienie przepisów Sąd Najwyższy podejmuje w składzie siedmiu sędziów, w składzie całej izby, w składzie połączonych izb lub w pełnym składzie Sądu Najwyższego. Uchwały Sądu Najwyższego podjęte w większych składach uzyskują automatycznie moc zasad prawnych.
  Sąd Najwyższy dzieli się na cztery izby:
  l) Izbę Cywilną,
  
  2) Izbę Karną,
  
  3) Izbę Administracyjną, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych,
  
  4) Izbę Wojskową.
  
  Na czele Sądu Najwyższego stoi pierwszy prezes, powoływany przez Sejm na wniosek Prezydenta spośród sędziów Sądu Najwyższego. Jego zastępcami są prezesi, których powołuje Prezydent. Prezesi zastępują pierwszego prezesa w ustalonym przez mego zakresie, a jednocześnie stoją na czele poszczególnych izb.
  
  Niezawisłość sędziowska - konstytucyjna zasada wymiaru sprawiedliwości, zgodnie z którą sędzia rozstrzygając sprawę podlega wyłącznie Konstytucji i ustawom, nie podlega żadnym naciskom i żadnym zależnościom z zewnątrz, szczególnie ze strony władzy wykonawczej. Niezawisłość jest niezależnością sędziego w orzekaniu, nie oznacza natomiast braku podporządkowania służbowego. Wymaga jednakże, aby kontrola prawidłowości orzeczenia należała wyłącznie do innego sądu i odbywała się w trybie określonym prawem[1].
  
  Według Trybunału Konstytucyjnego[2] na niezawisłość sędziowską składają się następujące elementy:
  
  * bezstronność w stosunku do uczestników postępowania,
  * niezależność wobec organów (instytucji) pozasądowych,
  * samodzielność sędziego wobec władz i innych organów sądowych,
  * niezależność od wpływu czynników politycznych, zwłaszcza partii politycznych,
  * wewnętrzna niezależność sędziego.
  
  Dbałość o niezawisłość sędziów i niezależność sądów uzasadnia się interesem ogółu społeczeństwa. Ma ona zapewniać stabilność w wykonywaniu funkcji wymiaru sprawiedliwości bez względu na zmiany, jakie mogą zachodzić w organach władzy ustawodawczej i wykonawczej.
  
  Sąd Pierwszej Instancji:
  Sąd Pierwszej Instancji, Trybunał Pierwszej Instancji (ang. Court of First Instance – CFI, fr. Tribunal de Premiére Instance – TPI), powołano go w 1988 na mocy Jednolitego Aktu Europejskiego jako instytucję wspomagającą Trybunał Sprawiedliwości. Celem jego powstania było odciążenie Trybunału od spraw mniejszej rangi. Liczy obecnie 15 sędziów, po 1 reprezentancie państw członkowskich UE, wybieranych z osób niezależnych, o odpowiedniej reputacji. Sędziowie mianowani są za wspólną zgodą rządów na 6-letnią kadencję, z tym że skład jest częściowo odnawialny co 3 lata. Spośród siebie sędziowie wybierają przewodniczącego. Siedzibą sądu jest Luksemburg.
  
  Składa się z pięciu izb rozstrzygających sprawy sporów osób fizycznych i prawnych z instytucjami wspólnotowymi, sporów Wspólnot z pracownikami oraz przedsiębiorstw z Komisją Europejską. Mogą to być np. sprawy odnoszące się do interpretacji zapisów traktatowych, ważności aktów instytucji unijnych, czy też interpretacji statutów organów powołanych przez Radę Unii Europejskiej.
  
  Sąd Pierwszej Instancji nie zajmuje się sprawami, w których jedną ze stron jest państwo członkowskie – należy to do wyłącznych kompetencji Trybunału Sprawiedliwości. Odwołanie się od orzeczeń sądu do Trybunału Sprawiedliwości może nastąpić jedynie w kwestiach prawnych dotyczących uchybień procesowych, naruszenia prawa Wspólnot, lub też w sprawach zgodnych ze statutem Trybunału.
  
  Sądy II instancji w Polsce
  Postępowanie sądowe, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 176 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest co najmniej dwuinstancyjne.
  W postępowaniu karnym sądami II instancji są sądy okręgowe oraz sądy apelacyjne.
  
  Zgodnie z art. 25 § 3 kodeksu postępowania karnego sąd okręgowy rozpatruje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie rejonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę. Sądy okręgowe jako sądy II instancji rozpatrują środki apelacje i zażalenia:
  
  * w sprawach o przestępstwa, które w I instancji są rozpatrywane przez sądy rejonowe,
  * w sprawach o wykroczenia, gdy oskarżony składa apelację od wyroku, w którym sąd grodzki orzekł karę aresztu, środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres powyżej roku lub przepadek przedmiotów,
  * od zaskarżalnych czynności postępowania przygotowawczego, jeżeli sąd okręgowy jest właściwy do rozpoznania sprawy,
  * od postanowień sądu rejonowego w przedmiocie zastosowania w postępowaniu przygotowawczym środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.
  
  Zgodnie z art. 26 kodeksu postępowania karnego sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w sądzie okręgowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.
  Postępowanie karne przed sądami wojskowymi
  
  W postępowaniu karnym przed sądami wojskowymi sądami II instancji są wojskowe sądy okręgowe oraz Izba Wojskowa Sądu Najwyższego.
  
  Zgodnie z art. 654 § 2 kodeksu postępowania karnego wojskowy sąd okręgowy rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie garnizonowym oraz w wypadkach wskazanych w ustawie i z zachowaniem granic wskazanych w § 1 - od orzeczeń i zarządzeń wydanych w postępowaniu przygotowawczym.
  
  Izba Wojskowa Sądu Najwyższego jako sąd drugiej instancji, zgodnie z art. 655 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania karnego, rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i zarządzeń wydanych w pierwszej instancji w wojskowym sądzie okręgowym.
  Postępowanie cywilne
  
  W postępowaniu cywilnym sądami II instancji są sądy okręgowe oraz sądy apelacyjne.
  
  Sąd okręgowy rozpatruje środki odwoławcze od orzeczeń, zarządzeń i postanowień wydanych w pierwszej instancji w sądzie rejonowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.
  
  Sąd apelacyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń, zarządzeń i postanowień wydanych w pierwszej instancji w sądzie okręgowym oraz inne sprawy przekazane mu przez ustawę.
  Postępowanie sądowoadministracyjne
  
  W postępowaniu sądowoadministracyjnym sądem II instancji jest Naczelny Sąd Administracyjny. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych
  
  
  Lub może przyda się coś z tego załącznika.

  Załączniki

  • sady.pdf (116 KB)

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie