Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  ewelinka4508 29.5.2010 (20:13)

  Sonet I rozpoczyna cały cykl "Z chałupy". Pierwsza, opisowa część zawiera zarysowany obraz wsi, w kolejnych wersetach poeta z malarską dokładnością dokłada kolejne szczegóły: biedna polska wieś, zaniedbane chaty i popsute płoty, wychudzone krowy, nędzne otoczenie. Z tym monotonnym obrazem kontrastuje widok zapracowanych, krzątających się w obejściu dziewek. Ich stroje są opisane z niemalże fotograficzną dokładnością. Podmiot liryczny wspomina o ciężkim losie mieszkających tu chłopów używając metafory "piołun na podwórkach". Opis postaci jest statyczny, a cały obraz ma cechy naturalistyczne. Część refleksyjna sonetu zawiera wspomnienia poety, który czuje się cząstką tego świata, nie chce się wypierać wiejskiego pochodzenia, ponieważ dzięki niemu rozumie biednych ludzi i współczuje im. W utworze elementy naturalizmu występują obok realistycznych, są prologiem do poznania realiów wsi.
  
  Sonet XV zawiera historię biednej wieśniaczki. Jej życie obfitowało w tragiczne wydarzenia. Zmarł jej mąż utrzymujący całą rodzinę i dbający o gospodarstwo. Kobieta została sama wraz z córkami. Śmierć męża spowodowała upadek gospodarstwa - przestało przynosić zyski, stało się ciężarem, bo trzeba było opłacać podatki. Biedna kobieta postanowiła sprzedać niszczejącą zagrodę, wysłała córki na służbę, a ona sama szukała jakiejkolwiek pracy w okolicznych wioskach. Ciężko pracowała, dopóki starczało jej sił. Ale gdy się zestarzała, została żebraczką błagającą o kawałek chleba. Śmierć przyszła na nią niespodziewanie - zamarzła na polu. Wiersz jest pozbawiony refleksyjnej części, a opis życia kobiety jest naturalistyczny.
  
  Sonet XXXIX przedstawia dzieje wiejskiego chłopca. Choć biedny, chłopiec odznaczał się chęciami i zdolnościami do nauki. Każdego dnia pokonywał dużą odległość między domem a szkołą, nie zważał na złą pogodę, choć nie miał ciepłego ubrania. Po powrocie do domu pomagał rodzicom w gospodarstwie i dopiero nocami się uczył. Nawet latem jako pasterz miał zawsze pod pachą "Homery, Wirgile". Gdy skończył szkołę, wyjechał do stolicy kontynuować naukę. Stamtąd wysyłał rodzicom krótkie listy, w których pisał o biedzie, pracy i nauce. Ale stęsknieni rodzice nie zobaczyli go nigdy - zmarł na suchoty. Tylko ostatni werset ma charakter refleksyjny: "I dziś skończył… Umarł na suchoty." Sonet jest utrzymany w naturalistycznym nurcie.
  Tematem cyklu "Z chałupy" jest ukazanie realiów życia dziewiętnastowiecznej wsi. Od momentu reformy uwłaszczeniowej polska wieś nie doświadczyła żadnych przemian. Pozostawiony samemu sobie chłop nie mógł liczyć na przychylność urzędników, który decydowali o jego losie. Także młode pokolenie chłopów nie mogło należycie wykorzystać swego zapału - rzeczywistość okazywała się dla niego nieprzyjazna. Nadzieją napawa fakt, że zdarzały się wyjątki - należał do nich sam Kasprowicz, któremu udało się wyzwolić z biednej wsi dzięki odwadze, wytrwałości i odrobinie szczęścia. Ale poeta nie chce stawiać siebie za wzór, lecz podkreśla swojej pochodzenie, którego nigdy się nie wyprze.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie