Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  betty1234 29.5.2010 (20:47)

  Badania prenatalne polegają na rozpoznawaniu wad i ciężkich chorób płodu we wczesnym okresie ciąży. Mogą one dostarczyć rodzicom informacji o wadzie bądź chorobie genetycznej dziecka oraz sposobie dziedziczenia i skutkach, jakie pociąga za sobą urodzenie dziecka z wadą wrodzoną. Wskazują również na możliwości leczenia i rehabilitacji jak i na prognozy związane z postępem medycyny. Badania takie mają oczywiście swoich licznych zwolenników i przeciwników. Ci ostatni twierdzą, że to furtka do przeprowadzania selektywnej aborcji. Podkreślają również, że pozwalają one wykryć tylko kilkaset z kilku tysięcy chorób uwarunkowanych genetycznie. Co to oznacza? Badanie wyklucza tylko jedną konkretną chorobę, w kierunku której zostało wykonane, i nadzieje rodziców, że dziecko urodzi się zdrowe, mogą okazać się złudne i - co się zdarza - trudno będzie im nawiązać więź emocjonalną z chorym malcem. Nie wolno jednak nie docenić faktu, że badania prenatalne dają szansę na podjęcie leczenia dziecka jeszcze w łonie matki, interwencji lekarskiej natychmiast po jego narodzinach czy zastosowania odpowiedniej diety od pierwszych dni życia. Dzięki nim rodzice mają możliwość podjęcia dojrzałej i zgodnej ze swoim światopoglądem czy systemem wartości decyzji o urodzeniu dziecka z ciężką chorobą wrodzoną. Stanowisko wobec dylematów moralnych związanych z badaniami prenatalnymi każdy musi zająć sam.Niektóre wskazania do wykonania badań prenatalnych:
  1. Wiek matki powyżej 35 lat, bo wraz z wiekiem kobiety rośnie ryzyko urodzenia dziecka z anomaliami chromosomowymi (np. zespołem Downa),
  2. Wcześniejsze urodzenie dziecka z chorobą chromosomową lub wadą cewy nerwowej,
  3. Wynik badania USG, który wskazuje na wystąpienie anatomicznych wad płodu,
  4. Nosicielstwo ojca lub matki tzw. zrównoważonej aberracji chromosomowej lub innej nieprawidłowości w budowie chromosomów (stwierdzonej w badaniach genetycznych).
  Badanie prenatalne to badanie materiału genetycznego płodu. Materiał uzyskuje sie drogą punkcji a więc metoda pobrania materiału do badań jest metodą inwazyjną i w związku z tym nie jest wolna od powikłań. Powikłania na szczęście zdarzają się bardzo rzadko ( w około 1%punkcji), dlatego jest to stosunkowa bezpieczna metoda. Najczęstsze powikłania to krwawienia, odpłynięcie płynu owodniowego, zakażenie a więc istnieje ryzyko wcześniejszego ukończenia ciąży. Podstawowe przeciwwskazanie do wykonania tego badania to brak wskazań.
  Niestety badania prenatalne wciąż rzadko są proponowane przez lekarzy, co więcej zdarza się nawet, że lekarz wręcz odmawia ich wykonania. Natomiast w świetle obowiązujących przepisów płód jest traktowany jak pacjent, który ma pełne prawo do świadczeń zdrowotnych już na etapie prenatalnym. Czyli innymi słowy nienarodzone jeszcze dziecko ma prawo do ochrony jego zdrowia poprzez działania diagnostyczne oraz ewentualnego leczenia wewnątrzmacicznego. Rodzice natomiast mają pełne prawo do informacji na temat stanu zdrowia małego pacjenta.
  
  Szacuje się, że około 3% dzieci rodzi się z wadami wrodzonymi, z czego 85% defektów jest uwarunkowanych genetycznie. Wciąż jeszcze bardzo mała liczba rodziców z grupy ryzyka genetycznego trafia do odpowiedniej poradni, gdzie może liczyć na specjalistyczną pomoc. W Polsce zaledwie ułamek procenta przyszłych mam decyduje się na nieinwazyjne badania prenatalne, podczas gdy w większości krajów Unii Europejskiej badaniom takim poddaje się niemal połowa ciężarnych!
  
  Większość rodziców nie decyduje się na badania prenatalne „żeby nie kusić losu”, a przecież badania takie wykonuje się w interesie dziecka a nie przeciw niemu. W 95% przypadków wyniki badania nie dają powodów do niepokoju. Dają jedynie pewność przyszłym rodzicom, że ich pociecha przyjdzie na świat zdrowa. Tylko w przypadku 5% badanych płodów wykrywa się mniej lub bardziej poważne wady. Ich wykrycie na tym etapie jest bardzo ważne. Pozwala podjąć rodzicom oraz lekarzom trudną decyzję, co do dalszych kroków oraz przygotować się na przyjście chorego maluszka na świat.
  METODY SZTUCZNEGO ZAPŁODNIENIA
  Metody medycznie wspomaganego poczęcia człowieka można sprowadzić do dwóch rodzajów ingerencji: zapłodnienie wewnątrzustrojowe (in vivo) oraz pozaustrojowe (in vitro). To pierwsze zwane jest inaczej sztuczną inseminacją lub sztucznym zapłodnieniem. Polega na wprowadzeniu wcześniej pobranej od mężczyzny spermy w żeński organy rozrodcze celem umożliwienia jej połączenia z komórką jajową.
  
  Najwięcej kontrowersji wzbudza zapłodnienie pozaustrojowe zwane FIVET. Polega ono na połączeniu komórek rozrodczych w tzw. probówce czyli poza organizmem matki. To połączenie dokonuje się w warunkach laboratoryjnych i w tym środowisku zachodzi proces podziału komórkowego. Gdy embrion ludzki osiągnie stadium ośmiu blastometrów, zostaje z "probówki" przeniesiony i implantowany w macicy matki.
  
  Drugie rozróżnienie dotyczące sztucznej prokreacji, to rozróżnienie ze względu na dawców komórki rozrodczej. Rozróżnia się dwa zasadnicze układy dotyczące sztucznego zapłodnienia "in vitro" i sztucznej inseminacji: heterologiczny i homologiczny. Ocena moralna tych sztucznych interwencji różnicuje się w zależności od rodzaju, tzn. czy są one heterologiczne, czy homologiczne. Chodzi o to, czy dawcami tymi są małżonkowie, czy tez osoby nie związane ze sobą węzłem małżeńskim. W drugim przypadku kombinacje dostarczycieli gamet mogą być rozmaite, np. żona i pozamałżeński dawca plemników - za zgodą lub bez zgody męża, osoba wolna i dawca plemników wolny lub żonaty.Zapłodnieniu heterologicznemu metodą in vitro lub in vivo mogą poddać się samotne kobiety, które z "powodu wad anatomicznych nie są zdolne do zapłodnienia w wyniku naturalnego współżycia bądź współżycie takie z góry wykluczają. Rozwój tej praktyki został spowodowany odkryciem możliwości zamrażania spermy z jednoczesnym zachowania jej zdolności do reprodukcji. Skutkiem tego odkrycia było powstanie ośrodków badań i konserwacji spermy, zwanych również bankami spermy."Również w metodzie in vitro występuje rozróżnienie na zapłodnienie homologiczne gdy gamety pochodzą z jednego małżeństwa oraz heterologiczne, gdy nasienie pochodzi od dawcy z poza małżeństwa lub komórka jajowa nie pochodzi od innej kobiety. Stało się to możliwe dzięki technice przechowywania komórek jajowych. Przechowywanie jajeczek jest znacznie trudniejsze niż przechowywanie nasienia męskiego. Po wielu latach prób w 1997 roku w Stanach Zjednoczonych pacjentka urodziła bliźnięta poczęte z komórek jajowych - pochodzących od innej kobiety - które były zamrożone przez ponad dwa lata. Podobne sukcesy zanotowano również we Włoszech, Niemczech i Austrii. Technika ta jest wciąż kosztowna i zawodna - tylko dwoje urodzonych dzieci w pierwszych 23 próbach w Stanach Zjednoczonych ale w ciągu następnych kilku lat niewątpliwie zostanie poprawiona.Techniki wspomaganej prokreacji dają również możliwość na zapłodnienie dokonane po śmierci dawcy komórek rozrodczych. Taki przypadek nazywany jest sztucznym zapłodnieniem postmortalnym.
  
  Jeśli w organizmie kobiety nie może rozwinąć się embrion, wtedy istnieje możliwość posłużenia się metodą tzw. zastępczej matki. Zastępcze macierzyństwo jest to umowa, na której mocy kobieto nosi dziecko, które po urodzeniu zostanie przekazane innej kobiecie. W niektórych przypadkach nie jest potrzebna żadna technologia; w innych wykorzystuje się sztuczną inseminację albo zapłodnienie in vitro. Najczęściej z zastępczego macierzyństwa korzystają pary, w których kobieta jest bezpłodna. Jeśli jest ona niezdolna do wytwarzania jajeczek, to wówczas w umowie ustala się, że zastępcza matka pocznie dziecko z partnerem bezpłodnej kobiety. Aby akt ten jak najmniej przypominał niewierność między mężczyzną a zastępczą matka zwykle nie dochodzi do stosunku. Zamiast tego stosuje się sztuczna inseminację.Gdy u zlecającej kobiety dochodzi do jajeczkowania, ale nie może ona donosić ciąży, zlecająca para może otrzymać embrion przez zapłodnienie in vitro, który umieszcza się w macicy zastępczej matki.
  Należy się poważnie zastanowić nad granicami badań naukowych nad ludzkim rozmnażaniem i wyraźnie oddzielić to, co do przyjęcia od tego, co zakazane. Mój pogląd na tą kwestię nie jest jednoznaczny i dokładnie określony. Sądzę, że tego typu badania powinny być prowadzone, a decyzja o zastosowaniu ich efektów pozostawiona osobom zainteresowanym. Publiczna debata z udziałem pana, wójta i plebana jest tu zbędna. Trudno większości społeczeństwa i rozmaitym decydentom obradować nad problemem, którego nigdy nie doświadczyli. Jeśli metody sztucznego zapłodnienia nie są niebezpieczne dla zdrowia i życia, a jedynie niejednoznaczne moralnie, to powinny być dozwolone w razie potrzeby. Każdy powinien słuchać swojego sumienia.
  
  Osobiście jestem za sztucznym zapłodnieniem. W końcu to natura wpoiła człowiekowi pragnienie przekazania następnym pokoleniom swojego materiału genetycznego. Ojcostwo i macierzyństwo jest w końcu pewną, i jedyną dostępną człowiekowi, formą nieśmiertelności...(to jest zlepek informacji z internetu,powstały w ten sposób aby nikogo nie urazić, a innemu pomóc;))

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie