Treść zadania
Autor: ~ciachotek Dodano: 14.10.2015 (22:40)
Ciało o ciężarze P spada pionowo bez prędkości początkowej w polu sił ciężkości. Na ciało działa siła oporu
R = k^2Pv^2
, gdzie k jest dodatnią stałą. Znaleźć prędkość ciała jako funkcję czasu. Wyznaczyć jego prędkość
graniczną. Znaleźć również równanie ruchu.
Odp. v(t) = 1/k*(1 −2/e^2kgt+1 ),
Wyprowadzony wzór
dv/dt = g- k^2Pv^2/m
Komentarze do zadania
-
antekL1 16.10.2015 (08:24)
Tam jeszcze namotałem z tą stałą "C". No ale to jest zadanie z fizyki, przepraszam za nieco bałaganu matematycznego
-
antekL1 16.10.2015 (08:07)
A, jeszcze dodam: te kwadraty A^2 i q^2 to załapiesz czytając dalej rozwiązanie.
Są celowo wprowadzone, choć sensu fizycznego nie mają. -
antekL1 16.10.2015 (08:04)
W rozwiązaniu użyłem LaTeX'a
Jeśli wzory nie wyświetlają się "ładnie" [ u mnie np. są z tym czasem problemy ]to spróbuj:
-- kilka razy odświeżyć stronę
-- użyć innej przeglądarki
-- przekopiować w ostateczności wzory na stronę:
https://latex.codecogs.com/eqneditor/editor.php?lang=pl-pl
Blokada wyświetlania obrazków powinna być WYłączona,
bo wzory z LaTeX'a renderują się jako obrazki.
Antek
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Rozwiązania
Podobne zadania
Oblicz na jaka wysokosc doleci kulka o masie 0,2kg wyrzucona pionowo w gore z Przedmiot: Fizyka / Studia | 1 rozwiązanie | autor: sylcia123 25.10.2010 (18:51) |
W windzie poruszającej sie pionowo w górę z przyspieszeniem a znajduje sie Przedmiot: Fizyka / Studia | 1 rozwiązanie | autor: ivonn 19.11.2010 (22:08) |
Ciało A zostało wyrzucone pionowo do góry z prędkością v=40m/s, a Przedmiot: Fizyka / Studia | 1 rozwiązanie | autor: Kasia90 15.11.2011 (18:13) |
1.jak zmieni sie czas spadania ciala,jezeli wysokosc z jakiej spada cialo Przedmiot: Fizyka / Studia | 1 rozwiązanie | autor: edyciak 10.1.2012 (14:47) |
Hej, ogarnie to ktos dla mnie? prosze :) W jednorodnym pionowym polu Przedmiot: Fizyka / Studia | 1 rozwiązanie | autor: ~arcadiuss92 16.9.2012 (11:41) |
Podobne materiały
Przydatność 50% Praca i energia w centralnym polu grawitacyjnym.
PRACA I ENERGIA W CENTRALNYM POLU GRAWITACYJNYM. OGóLNE WIADOMOśCI O POLU GRAWITACYJNYM. Na ciało umieszczone w skończonej odległości od innego ciała, działa siła grawitacji (ciężkości), a wytworzone przez to ciało pole sił nazywamy polem grawitacyjnym Podstawową właściwością pola grawitacyjnego jest to, że na każdy punkt materialny...
Przydatność 65% Elektrotechnika magnetyzm. Podstawowe zjawiska w polu magnetycznym.
1. Wielkości opisujące pole magnetyczne i ich interpretacja fizyczna. 2. Reguły opisujące własności magnetyczne 4. Podstawowe prawa dla obwodów 5. Paramagnetyki i diamagnetyki. 6. Charakterystyka ferromagnetyków. 7. Obwody magnetyczne. 8. Zjawisko indukcji własnej i wzajemnej . 9. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej. 10. Wykorzystanie zjawisk elektromagnetycznych. 11....
Przydatność 50% Znaczenie prawa powszechnej grawitacji dla ruchu ciał w polu grawitacyjnym ziemi i układzie słonecznym
w załączniku praca moze nie calkiem naukowa ale dla potrzebujacych wystarczy
Przydatność 100% "Miłość - jeśli jedno spada w dół, drugie ciągnie je ku górze" - rozwiń myśl ukazując różne aspekty miłości.
Wielu z nas prędzej czy póżniej sie zakochuje. Miłość to przecież uczucie, które przejawia się w relacji do drugiej osoby. Właśnie dzięki tej relacji ludzie znajduja sens życia i są z tego powodu bardzo szczęśliwi. Osoba zakochana zaczyna w pełni odróżniać dobro od zła i z tego właśnie powodu zaczyna dbać i troszczyć sie o siebie i swojego adoratora. Dlatego warto...
Przydatność 65% Omów wkład Stephena Hawkinga w OTW, w szczególności na polu rozwiązywania problemów kosmologicznych; ewolucja kosmosu, zagadnienie, tzw. Osobliwości, twierdzenie o osobliwościach, „parujące” czarne dziury.
Gdy 300 lat po śmierci Galileusza na świat przyszedł Stephen Hawking, nikt nie spodziewał się, że oto urodził się jeden z najwybitniejszych fizyków teoretycznych na świecie. Chociaż miał zostać lekarzem, przypadek sprawił, że w końcu zaczął studiować fizykę, której nauka przychodziła mu z niespodziewaną łatwością. Niestety, w dość młodym wieku Hawking zachorował...
0 odpowiada - 0 ogląda - 1 rozwiązań
0 0
antekL1 16.10.2015 (07:53)
Ten wzór na końcu to wniosek z II zasady dynamiki Newtona:
wypadkowa siła = masa * przyspieszenie.
ma = mg - R ; gdzie przyspieszenie a = dv/dt.
Oznaczmy dla uproszczenia wszystkie stałe jako: A^2 = k^2 * P / m
oraz q^2 = g
Mamy równanie różniczkowe:
\frac{dv}{dt}=q^2-A^2v^2
czyli:
\frac{dv}{q^2-A^2v^2}= dt
Całkujemy obie strony. Po prawej mamy "t".
Po lewej - mianownik to iloczyn (q - Av)(q + Av) ; [ po to pisałem kwadraty powyżej ]
więc cały ułamek to funkcja wymierna, którą rozkładamy na sumę ułamków:
\frac{1}{q^2-A^2v^2}= \frac{1}{2q}\cdot\left(\frac{1}{q-Av}+\frac{1}{q+Av} \right )
Po scałkowaniu dostajemy dwa logarytmy po lewej (L = ... ) stronie:
L =\frac{1}{2Aq}\cdot\left[-\log(q-Av) + \log(q+Av)\right ]=\frac{1}{2Aq}\cdot\log\left(\frac{q+Av}{q-Av}\right) + C'
gdzie C' to jakaś stała, zaraz będzie mnożona przez "exp",
więc nie bardzo nas obchodzi czy jest ona po prawej, czy po lewej stronie,
ważne, że "exp" jest mnożone przez jakąś (inną niż C' ) stałą.
Mnożymy obie strony przez 2Aq; bierzemy "exp" z obu stron i mamy do "rozwikłania" coś takiego:
\frac{q+Av}{q-Av}= Ce^{2Aqt}
z czego wychodzi:
v(t)=\frac{q}{A}\cdot \frac{Ce^{2Aqt}-1}{Ce^{2Aqt}+1}
Ponieważ początkowa prędkość v(0) = 0 to musi być C = 1 we wzorze powyżej
(gdyż e^0 = 1; tylko wtedy gdy C = 1 licznik się wyzeruje).
Jak z tego dojść do wyniku podanego w zadaniu - nie wiem,
poza tym nie bardzo rozumiem Twój zapis końcowego rozwiązania.
Najpierw jednak policzmy wymagane rzeczy.
Prędkość graniczna:
dla t --> oo zaniedbujemy "1" w liczniku i mianowniku, exp(...) się skraca i mamy:
v_{\infty}=\frac{q}{A}=\sqrt{\frac{q^2}{A^2}}=\sqrt{\frac{g}{k^2P/m}}=\frac{1}{k}\sqrt{\frac{mg}{P}}=\frac{1}{k}
ponieważ mg = P (ciężar ciała).
Wymiarem wyniku są m/s ponieważ ze wzoru: R = k^2Pv^2
wynika, że aby R było w niutonach to k ma mieć wymiar s/m.
Mamy q/A = 1/k. Zamieńmy jeszcze iloczyn Aq na wielkości z zadania:
Aq=\sqrt{gk^2P/m}=k\sqrt{gP/(P/g)}=gk
Podstawiłem m = P/g; wymiar wielkości "g * k" to (m/s^2) * (s/m) = 1/s.
I dobrze, bo 1/s mnożone przez czas daje bezwymiarowy wykładnik funkcji exp(...).
Całe wyrażenie na v(t) ma więc postać:
v(t)=\frac{1}{k}\cdot\frac{e^{2gkt}-1}{e^{2gkt}+1}
Co tam jeszcze było? A, równanie ruchu. Trzeba scałkować v(t) po czasie.
Wychodzi droga s(t) [ warunek początkowy: s(0) = 0 ]
[ Wystarczy podstawić e^(2gkt) = u i trochę policzyć.
Mamy: du = 2gk * e^(2gkt) dt ; czyli dt = du * 1 / (2gk * u) ;
całka przechodzi na całkę z 2gk * (u-1) / [u * (u + 1)] po "du"
a to już prosta całka wymierna.
Ja użyłem programu Maxima do symbolicznego liczenia :) ]
s(t)=\frac{1}{k}\cdot\left[\frac{\log\left(e^{2gkt}+1 \right )}{gk} -t\right ]
Widać, że wymiarem s(t) są metry, bo "gk" ma wymiar (m/s^2) * (s/m) = 1/s,
cały ułamek ma więc wymiar czasu, cały nawias kwadratowy też,
więc całość ma wymiar [1/(s/m)] * s = metr.
Dla odpowiednio długich czasów można zaniedbać jedynkę pod logarytmem
i całość dąży do: (1/k) * [ 2gkt / (gk) - t ] = t / k.
czyli ruch jest jednostajny z graniczną prędkością 1/k, co się zgadza
z poprzednimi obliczeniami.
UFF! Jak się pomyliłem to pisz proszę na priv.
Sprawdzałem wprawdzie obliczenia programem, ale i tam też mogłem się machnąć :)
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie