Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  Kar_olinka12 27.5.2010 (17:14)

  Jedno z najważniejszych dzieł św. Augustyna. Pod względem gatunkowym Wyznania są autobiografią z elementami spowiedzi publicznej - formy na owe czasy nowej, obowiązującej w ówczesnym kościele katolickim. Tytuł dzieła - Confessiones - znaczy z jęz. łac. „wyznajemy”. Jest to zarówno wyznanie grzechów jak i wyznanie wiary w Boga poprzez oddanie Mu chwały. Celem św. Augustyna było wyrażenie miłości do Boga oraz dowiedzenie, że tylko życie w Bogu może człowiekowi przynieść prawdziwe szczęście. Spowiada się ze swojego życia, z błędów młodości, upadków, aby pokazać potęgę miłości Boga, który nigdy nie odrzuca grzesznika, ale jak dobry ojciec zawsze jest gotów przyjąć jego skruchę i przebaczyć. O swoich Wyznaniach św. Augustyn mówi: „Trzynaście ksiąg moich Wyznań chwali Boga sprawiedliwego i dobrego za to, co było dobre i złe, a nadto pobudza ku Niemu ludzki umysł i uczucie”.
  Na poglądy św. Augustyna miały wpływ: myśli Cycerona, neoplatonizm, manicheizm.
  Zagadnienia filozoficzno-etyczne poruszone w Wyznaniach:
  • Bóg: początkowo, zgodnie z teoriami manichejskimi Bóg był dla św. Augustyna bytem duchowym oddalonym od świata i stworzenia. Za twórcę świata i człowieka manichejczycy i św. Augustyn uważali Demiurga - złego Boga, stąd świat przenikają pierwiastki zła. Stopniowo św. Augustyn doszedł do idei Boga - miłości i miłosierdzia, który jest celem i jedynym prawdziwym szczęściem człowieka i z którym człowiek potrafi nawiązać prawdziwy, żywy kontakt, czego dobitnym dowodem są Wyznania. Według św. Augustyna wszystko, co istnieje, zawdzięcza swoje istnienie Bogu, On też narzuca bytom granice: „... wszystko znajduje się nie tylko w odpowiednim dla siebie miejscu, ale także w odpowiednim czasie, (...) Ty, który jedynie jesteś wieczny, nie zacząłeś działać dopiero po upływie niezmierzonego przeciągu czasu - i ten, który minął, i ten, który nadejdzie - nie mógłby ani przeminąć ani nadejść, gdybyś Ty bez przerwy nie działał”;
  • problem zła: według manichejczyków zło było wynikiem działania złego Demiurga, Platon nauczał, że zło to brak dobra. Pod wpływem neoplatonizmu św. Augustyn uznał, że zło nie jest bytem, tylko jego brakiem, jest nicością.
  • duch i materia: św. Augustyn pisze: „w tym czasie lektura dzieł platoników zachęciła mnie do szukania prawdy niecielesnej i zobaczyłem, że „niewidzialne rzeczy” Twoje przez dzieła Twoje „zrozumiałymi się stały”. Filozof rozróżnia więc byty materialne i duchowe, a samego Boga uznaje za byt duchowy i najdoskonalszy;
  • poznanie: według św. Augustyna poznaniem było przede wszystkim doświadczeniem wewnętrznym a nie zmysłowym; w akcie poznania współdziała Bóg, który dzięki iluminacji (oświeceniu) pozwala człowiekowi poznać to, co dla niego niewyobrażalne;
  • antropologia: filozof głosił dualizm człowieka, który posiada ciało i duszę od ciała niezależną, która nad nim dominuje; choć człowiek kieruje się w swoim postępowaniu rozumem, wyższa nad rozum jest wolna wola;
  • etyka: św. Augustyn uważał miłość za wartość najwyższą, z której wynikają inne.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie