Treść zadania

Napisz opowiadanie w którym , przedstawisz dalsze losy bohaterów bajki pies i wilk
Adam Mickiewicz
Pies i wilk
Jeden bardzo mizerny wilk-skóra i kości,
Myszkując po zamrozkach(miejsca zamarzniete, oszronione), kiedy w łapy dmucha,
Zdybie (spotkać) przypadkiem brysia (pies) jegomości,
Bernadyńskiego karku, sędziowskiego brzucha:
Sierść na nim błyszczy gdyby szmelcowana ( błyszcząca)
Podgardle tłuste, zwisłe do kolana.
"A witaj, panie kumie (krewny)! witaj, panie brychu!
Już od lat kopy (od wielu lat) o was ni widu, ni słychu,
Wtedyś był mały kondlik (szczeniak)- ale kto nie z postem (kto nie pości kto duzo, smacznie je),
Prędko zmienia figurę!
Jakże służy zdrowie?
Niczego-brysio odpowie
I za grzeczność kiwnął chwostem (ogon)
Oj!Oj!... niczego!-widać ze wzrostu
i tuszy!
Co to za łeb- mój Boże! choć walić obuchem
A kark jaki! a brzuch jaki!
Brzuch! niech mnie porwią sobaki ( niech mnie diabli wezmą)
Jeżeli, uczciwszy uszy( nie obrażając uszu, za przeproszeniem)
Wieprza widziałem kiedy z takim brzuchem!
Żartuj zdrów, kumie wilku; lecz mówiąc bez żartu,
Jeśli chcesz, możesz sobie równie wypchać boki
A to jak, kiedyś łaskaw?
Ot tak-bez odwłoki
Bory i nory oddawszy czartu (nie przejmując się)
I łajdackich po polu wyrzekłszy się świstań (uganianie się)
Idź między ludzi- i na służbę przystań!
Lecz w tej słuzbie co robić?-wilk znowu zapyta
Co robic?-dziecko jesteś-służba wyśmienita-
Otjedno z drugim nic a nic!
Dziedzińca pilnowac granic,
Przybycie gości szczekaniem głosić,
Na dziada warknąc, Żyda potarmosić,
Panom pochlebić ukłonem,
Sługom wachlować ogonem.
A za toż, bracie, niczego nie braknie:
Od panów, paniątek, dziewek,
Okruszyn,kostej,poliwek (zupa)
Słwem, czego dusza łaknie
Pies mówił, a wilk słuchał: uchem, gebą, nosem,
Nie tracił słówka; połknął dyskurs (rozmowa, dyskusja) cały
I nad smacznej przyszłości
medytując losem,
Już obiecane wietrzył specjały!
Wtem patrzy... A to co?-Gdzie?-Ot tu, na karku.
Eh, błazeństwo (drobiazg, rzecz śmieszna)...-Cóz przecie?-Oto, widzisz, troszkę
Przyczesano- bo na noc kłada mi obróżkę,
Ażebym lepiej pilnował folwarku!
Czy tak? Pięknąś wiadomość schował na ostatku.
I cóż, wilku, nie idziesz?
Co nie,to nie, bratku:
Lepszy w wolności kęsek lada jaki
Niźli w niewoli przysmaki
Rzekł-i drapnąwszy (uciekać, pierzchać), co miał skoku w łapie,
Aż dotąd drapie.