Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  bozkoz 26.5.2010 (10:27)

  Kmicica można uznać za bohatera dynamicznego, ponieważ w trakcie rozwoju akcji dokonuje się jego wewnętrzna przemiana. Z pospolitego hulaki, który wokół sieje spustoszenie, zmienia się w człowieka przelewającego krew w obronie ojczyzny. Staje się prawdziwym patriotą. Powodem przemiany głównego bohatera Potopu jest uczucie, którym darzy Aleksandrę Billewiczównę. Na początku ukazano negatywne postępowanie Kmicica (pijatyki, strzelanie do portretów, spalenie Wołmontowiczów, zdradę ojczyzny), potem, kiedy podczas rozmowy z Bogusławem odkrył prawdę, Andrzej wpadł w rozpacz, wiedział, że popełnił błąd. Spotkanie z Bogusławem było punktem zwrotnym w jego dziejach. Postanowił działać dla dobra ojczyzny, zrehabilitować się w oczach ukochanej. Pragnął odzyskać serce Oleńki, zdobyć jej rękę. Do najważniejszych czynów odradzającego się duchowo Kmicica można zaliczyć: ostrzeżenie księdza Kordeckiego o grożącym klasztorowi niebezpieczeństwie ze strony Szwedów, udział w obronie Jasnej Góry, ocalenie życia Janowi Kazimierzowi w górach, walka podjazdowa ze Szwedami na czele oddziału Tatarów oraz ocalenie Wołmontowicz. Prawda o czynach Kmicica została ujawniona podczas mszy w kościele w Upicie, kiedy ksiądz odczytał list od króla informujący o zrehabilitowaniu Andrzeja. Obecna w kościele Oleńka wybacza ukochanemu i zgadza się zostać jego żoną.
  Kmicic to przywódca, którego boją się poddani, jest honorowy i dumny. "- Co widzę? ot, co widzę... Familiant to jest pan Kmicic, z wielkiej krwi, a my chudopachołki ! Żołnierz przy tym sławny; sam on jeden oponował się nieprzyjacielowi, gdy wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej." W zemście okrutny i bezlitosny. Po przemianie wewnętrznej zaczyna żyć zgodnie z prawem, poświęca się dla ojczyzny. Przemiana spowodowana jest miłością do Oleńki. Kmicic to postać dynamiczna, początkowo nieobliczalny i dumny. Za sprawą Oleńki zmienia się, chce służyć ojczyźnie. Jest dobrym dowódcą, ma swój honor. Kocha Oleńkę i dla niej zrobi wszystko. "Przez następne dni kilka codziennie bywał pan Andrzej w Wodoktach i co dzień wracał więcej rozkochany, i coraz bardziej podziwiał swoją Oleńkę. Przed kompanionami też ją pod niebiosa wychwalał, aż pewnego dnia rzekł im:
  - Moi mili barankowie, pojedziecie dziś czołem bić, potem zaś umówiliśmy się z dziewczyną, że do Mitrunów wszyscy wyruszymy, aby sanny w lasach zażyć i tę trzecią majętność obaczyć. Ona też nas tam podejmować będzie gościnnie, a wy się przystojnie zachowajcie, bo na bigos posiekam, któren by jej w czymkolwiek uchybił..." Uświadamia sobie, że zdradził ojczyznę i to był błąd, zmienia nazwisko i zaczyna odkupywać winy.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie