Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  monisia28w8 25.5.2010 (20:01)

  Jan Gutenberg (ur. ok. 1398 r. w Moguncji, Niemcy, zmarł 3 lutego 1468 roku) - wynalazca druku. Podawane daty urodzin to także lata 1396, 1399 i 1400.
  
  Do czasu zanim Gutenberg wynalazł sposób na drukowanie książek, przepisywano je najczęściej ręcznie, a czasem odbijano na zasadzie drzeworytów. Obydwa sposoby cechowały się czasochłonnością, dlatego też książek powstawało niewiele, poza tym były bardzo kosztowne. Książki mogli nabywać jedynie bogaci ludzie, klasztory i uniwersytety. Były one tak cenne, że często, aby zapobiec kradzieżom przymocowywano je do stołów czytelni łańcuchami. Wynalazek Gutenberga przyczynił się do tego, że książki stały się powszechniejsze.
  
  Nie wiemy zbyt wiele o dzieciństwie Gutenberga, a jedynie tylko to, że pochodził z zamożnej rodziny o nazwisku Gensfleisch. Jan, a właściwie Johann przybrał jednak rodowe nazwisko matki. Gutenberg znał się na metalach, skonstruował specjalny aparat, w którym odlewał pojedyncze czcionki i zestawiał je w kolumny. Sporządził specjalną prasę, dzięki, której mógł odbijać dowolną liczbę kart z jednego składu. Gutenberg drukował nie tylko książki, ale także obrazki, kalendarze długoletnich i inne. Po długoletnich przygotowaniach wydał po łacinie 42-wierszową Biblię zwaną też Biblią Gutenberga. Do jej druku przystąpił w roku 1452, a ukończył go w 1455 r. Sporządził niestety tylko 300 kopii. Biblia ta miała 1200 stronic i kosztowała Gutenberga wiele pieniędzy i wysiłku. W 1460 r. Gutenberg, zadłużony u lichwiarza Johanna Fusta, który wyrugował go z oficyny drukarskiej, zmuszony był porzucić drukarstwo. Zmarł w biedzie. Wynalazek Gutenberga okazał się bardzo praktyczny, toteż szybko zyskał szerokie zastosowanie. Pod koniec XV w. istniało już 250 drukarni w różnych krajach europejskich. Książki przestały być kosztownym unikatem.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie

• 

  0 0

  ziomalka3 25.5.2010 (20:01)

  Hieronim Wietor (Hieronymus Vietor, 1480-1546) – drukarz pochodzący z Wlenia koło Jeleniej Góry.
  
  Przyjechał na studia do Krakowa i zadomowił się w nim. W roku 1497 zapisał się na Akademię Krakowską, w dwa lata zdobył stopień bakałarza nauk wyzwolonych. Zajął się introligatorstwem, także drukarstwem. Nie mogąc wytrzymać konkurencji ze strony Jana Hallera, Wietor przeniósł się w 1510 roku do Wiednia, gdzie zaczął drukować w spółce z wiedeńskim drukarzem. Ich drukarnia była dobrze wyposażona. Spółka przetrwała do 1515 r., kiedy to obaj założyli własne oficyny. W 1517 r. powierzył drukarnię synowi Florianowi, a sam powrócił do Krakowa. Początkowo współpracował z Markiem Szarffenbergiem, ale już rok później rozwinął własną wielką drukarnię w wieży przy Bramie Skawińskiej (zburzonej w 1816 r.) na Kazimierzu, a w 1522 r. dobudował obok niej także młyn papierniczy. W 1527 r. otrzymał godność typografa królewskiej kancelarii Zygmunta Starego.
  
  Drukarnia Wietora pod względem technicznym była oparta na wzorach zachodnich, wcześniej niespotykanych w Polsce. Wietor sprowadził antykwę Jensona, następnie kursywę aldowską i komplet czcionek greckich. Posiadał dobre drzeworyty, utrzymywał kontakty z humanistycznymi autorami, starał się o poprawne wykonanie tekstu i o dobry papier. Jego druki znane były z wysokiego poziomu artystycznego i technicznego, a on sam nazywał siebie chalcographus accuratissimus – drukarz najstaranniejszy.
  
  Drukował przeważnie w języku polskim, w łacinie i po niemiecku. W jego oficynie ukazały się pierwsze druki w języku węgierskim i greckim, a także pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego, Polskie książeczki ku uczeniu się polskiego, przedrukowany w 1539 roku pod innym tytułem, Wokabularz rozmaitych.. sentencyi. W 1536 r. został ukarany za drukowanie i rozpowszechnianie broszur innowierczych (drukował np. prace Marcina Lutra).
  
  Ogólny dorobek drukarni Wietora wynosi ponad 550 pozycji. Po śmierci drukarza oficynę przejęła żona, Barbara, która prowadziła ją przez 4 lata (1546-1550) sama, a następnie przy pomocy przyszłego męża, Łazarza Andrysowicza ze Strykowa. W 1577 roku po śmierci Łazarza, interes drukarski przejął syn jego i Barbary, Jan Januszowski, który rozwijał tłocznię jako Oficynę Łazarzową.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie