Treść zadania
Autor: Justyna1416104 Dodano: 25.5.2010 (17:25)
Jan Kochanowski Ku Muzom plis jakąś interpretacje
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Najlepsze rozwiązanie
Rozwiązania
Podobne zadania
Interpretacja tytułu Syzyfowe Prace Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 4 rozwiązania | autor: asia95r 30.3.2010 (17:52) |
analiza i interpretacja wiersza "Z głową na karabinie" Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: adaska94 7.4.2010 (17:11) |
Interpretacja wiersza Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 3 rozwiązania | autor: lovelower1 16.4.2010 (15:51) |
Interpretacja wiersza Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 2 rozwiązania | autor: theforceinhoof 22.4.2010 (19:58) |
opisz obraz jana matejki pt jan kochanowski nad zwlokami urszulki Przedmiot: Język polski / Gimnazjum | 1 rozwiązanie | autor: tulipann4 10.5.2010 (16:57) |
Podobne materiały
Przydatność 70% Jan Kochanowski - interpretacja wybranych trenów
1530-1584 Rozpoczynał karierę pisarska jako poeta łaciński, lecz najbogatsza i najważniejsza jest jego twórczość w języku narodowym. Mówi się, ze jest on twórcą polskiego języka poetyckiego. Był rozmiłowany w kulturze antycznej. Kochanowski przyswoił literaturze polskiej wiele gatunków literackich m.in. tren, fraszka i tragedia. Opowiadał się za odkrywaniem urody...
Przydatność 75% Interpretacja "Pieśń o spustoszeniu Podola" Jan Kochanowski
Pieśń o spustoszeniu Podola Jana kochanowskiego jest pieśnią patriotyczną. Podmiot liryczny apeluje w nim do Polaków, aby podjęli walkę z Tatarami. W pierwszej części utworu narrator przedstawia sytuację Polaków po najeździe Turczynów, a także los osób pojmanych przez Tatarów. Polakom zostaje wytknięte to, że pozwolili przejąć władzę narodowi mieszkającemu w namiotach....
Przydatność 50% Kochanowski - Pieśń XXV - czego chesz... analiza i interpretacja.
Kochanowski to z pewnością jeden z najwybitniejszych poetów polskich i europejskich. Nie ulega wątpliwości, że żyjący w XVI w. liryk w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju i ukształtowania polskiego renesansu. W swoich fraszkach i pieśniach ukazuje swoje pragnienie życia w harmonii z naturą i całym światem. Przedkłada zdrowie i czyste sumienie nad dobra materialne, ceni...
Przydatność 75% Jan Kochanowski "O żywocie ludzkim" - interpretacja.
O ŻYWOCIE LUDZKIM TEZA – „Wszystko z czasem przemija” KTO Podmiot liryczny jest zbiorowy, fraszka refleksyjna. DO KOGO JAK Wiersz 8-wersowy, jedenstogłoskowiec, Rymy parzyste: Myślemy- czyniemy, rzeczy- pieczy, sława-trawa, porządkom – łątkom. Występuje anafora : Fraszki to wszystko, cokolwiek myślemy, Fraszki to wszystko, cokolwiek czyniemy. Wyliczenia:...
Przydatność 60% Jan Matejko - interpretacja obrazu pt. "Jan Kochanowski u zwłok Urszulki"
Jan Matejko… Najwybitniejszy przedstawiciel polskiego malarstwa XIX wieku. Jest to autor wielu obrazów, portretów, rysunków i polichromii, m.in. „Bitwa pod Grunwaldem”, „Stańczyk”, „Autoportret artysty”, „Poczet królów i książąt polskich” i wiele innych. Na uwagę zasługuje także dzieło Matejki „Jan Kochanowski u zwłok Urszulki”. Płótno przedstawia...
0 odpowiada - 0 ogląda - 1 rozwiązań
0 0
klaudia26045 25.5.2010 (17:27)
Fraszka Jana Kochanowskiego „Ku Muzom” oraz wiersz Juliana Tuwima „Do Losu” są podobne, gdyż wiąże je motyw „non omnis moriar” (nie wszystek umrę). W obydwóch utworach podmiotami lirycznymi są autorzy. Poeci w obu wierszach nawiązują do Horacego i jego „Ody XXX” („Wybudowałem pomnik...”). Znajdują się w tej samej sytuacji, chcą, by ich utwory zyskały nieśmiertelność i wiedzą, że umrą bo śmierć jest nieunikniona.
Podmiotem lirycznym w wierszu „Do Losu” Juliana Tuwima jest autor, a adresatem Los. Utwór zaczyna się od apostrofy do Losu. W pierwszej strofie poeta ukazuje swój stosunek do sukcesów, bogactwa, chwały i talentu, które powinny uczynić go szczęśliwym. Jest to refleksja na temat całego jego życia i twórczości poetyckiej. Apostrofa podmiotu lirycznego przepełniona jest goryczą, rozczarowaniem i ironią. Autor najbardziej ze wszystkich darów, które otrzymał od Losu, ceni sobie dar twórczy, natchnienie artystyczne, które wyróżniają go spośród innych ludzi i sprawia, że zwykły szary świat jawi się jako bogactwo kolorów i muzyka. Podmiot liryczny w trzeciej strofie wydaje się być zadowolony, pełen życia i wigoru. Cieszy się, że udało mu się być szczęśliwym. Dzięki swojemu talentowi poeta może w chaosie rzeczywistości i natłoku codziennych zdarzeń szukać jakiegoś ładu i sensu. Autor nawiązuje do antyku, a mianowicie do Apolla – patrona sztuki i rzemiosła. Podmiot liryczny przekonany jest o nieśmiertelności własnej poezji, wspomina Horacego i jego „Ode XXX” („Wybudowałem pomnik...”), ale w utworze budzi smutek i gorzki śmiech.
I smutnie brzmi: „Dun Capoitolum...”
I smutne jest „non omnis moriar”
Poeta wie, że umrze, więc wyraża się z ironią o sławnej horacjańskiej maksymie „non omnis moriar” (nie wszystek umrę). Użycie tego stwierdzenia to przekonanie o wielkiej roli poezji i poety w życiu wszystkich ludzi. Blask sławy, jaki może osiągnąć poeta, okazuje się być blaskiem zimnym i okrutnym, nie dającym poczucia bezpieczeństwa ani spełnienia. Podmiot liryczny uważa, że sława nie jest prawdziwą wartością, którą trzeba cenić, a podstawą dla sławy jest życie, które niestety kończy się śmiercią, a jest ona nieunikniona. Dla autora śmierć jest źródłem smutku, ale w utworze wyraża się o niej z ironią.
Podmiot liryczny w utworze Jana Kochanowskiego „Ku Muzom” to autor, a adresatem są Muzy (Panny). Jest to fraszka autotematyczna, czyli opowiadająca o poezji autora. Utwór zaczyna się od apostrofy do Muz. Występują nawiązania do antyku. Muzy mieszkały na Parnezie, a ich opiekunem był Apollo – patron sztuki i rzemiosła. Innym nawiązaniem do mitologii greckiej jest ippokreńska rosa. Według mitu od uderzenia kopyta Pegaza – skrzydlatego konia Zeusa, powstało źródło Hippokrene. Ippokreńska rosa, czyli woda z tego źródła, dawała poetom natchnienie. Poeta nie pisze utworów dla celów materialnych, jego poezja zawiera wartości duchowe. Wychwala cnotę, nie chce pieniędzy, złota, pereł i nie zazdrości ich królom. Cnota była ceniona najbardziej przez antycznych stoików, którzy chcieli żyć w harmonii i spokoju. Autor nie chce rozłączać się z Muzami, lecz musi, bo wie, że śmierć jest nieunikniona. Jan Kochanowski prosi, by jego twórczość nie zginęła, lecz przetrwała. Talent wynosi ponad tłum i zapewnia sławę oraz nieśmiertelność. Śmierć poeta traktuje bez lęku, bo dzieła, jakie stworzył, zapewnią mu obecność w pamięci potomnych. Autor zwraca się do Muz z prośbą o zapewnienie mu sławy, jest to typowa cecha epoki starożytności i renesansu. Poeta zdaje sobie sprawę z tego, że wszystko przemija – nawet ludzkie życie, a dzieła zostają po autorze i w ten sposób go unieśmiertelniają. Do Muz „czuje” szacunek i ufność, gdyż są opiekunkami sztuki, dlatego właśnie je prosi o zachowanie jego utworów dla potomnych. Jan Kochanowski własną pracą zdobywa sławę i nieśmiertelność. Nawiązuje do Horacego i do motywu „non omnis moriar” – co znaczy „nie wszystek umrę”. Poeta chce uzyskać nieśmiertelność dzięki swoim dziełom.
Oba utwory ukazują motyw „non omnis moriar” w innym świetle. Autorzy „pokazują” tak swoje prace, gdyż żyją w innych epokach, obaj mają zupełnie inny pogląd na śmierć, ale chcą być zapamiętani. Utwór Juliana Tuwima napisany jest energicznie i żywiołowo, a Jan Kochanowski pisze poważnie i z rozmysłem. Różni ich także sposób patrzenia na świat i postrzeganie go.
Może to ci troszkę pomoże:)
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie