Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  Ewelaazbw 25.5.2010 (06:35)

  Antoni Dobrowolski (1872 – 1954), który podczas wyprawy „Belgiki” przeprowadził bardzo cenne obserwacje geofizyczne na nie zbadanych jeszcze wtedy obszarach Ziemi Grahama, po powrocie do kraju w 1907 r. poświęcił się pracy naukowej i popularyzacji badań polarnych wśród społeczeństwa polskiego. Jako dyrektor Państwowego Instytutu Meteorologicznego w latach 1924 – 1929 doprowadził do wzięcia przez Polskę udziału w pracach drugiego Międzynarodowego Roku Polarnego (1932-33) i wysłania ekspedycji na Wyspę Niedźwiedzią. Dzięki jego poparciu i częściowej inicjatywie wyruszały również dalsze wyprawy polskie na Spitsbergen (w latach 1934, 1936, i 1938) i na Grenlandię (1937 r.). najwybitniejszym dziełem Dobrowolskiego, prócz publikacji popularnonaukowych jest „Historia naturalna lodu”, jedyne tego rodzaju dzieło w literaturze światowej.
  
  
  Henryk Arctowski (1871-1958), który w czasie wyprawy „Belgiki” prowadził również badania oceanograficzne, meteorologiczne, glacjologiczne i geologiczne wysunął jako pierwszy potwierdzoną później koncepcję, że łańcuch Andów przedłuża się łukiem poprzez wyspy Sandwich Południowy, Szetlandy Południowe i Ziemię Grachama na Antarktydę. Dziś używa się na oznaczenia tych gór zaproponowanej przez Arctowskiego nazwy – Antarktandy. Na podstawie wykonywanych przez siebie sondaży Arctowski stwierdził także silne obniżenia szelfu antarktycznego, co słusznie przypisywał skutkom obciązenia kry lodowej przez lądolód. W roku 1910 Arctowski zwiedził Spitsbergen, następnie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, a w 1921 r. wrócił do Polski, gdzie do samej wojny pełnił obowiązki profesora geofizyki i meteorologii na uniwersytecie we Lwowie. Przed wybuchem drugiej wojny światowej wyjechał do Stanów Zjednoczonych na kongres Unii Geodezyjnej i pozostał tam aż do śmierci w 1958 r
  
  
  Wyprawa Marka Kamińskiego
  
  Zupełnie inne znaczenie ma wyczyn dokonany przez polarnika-sportowca Marka Kamińskiego mającego już na swoim koncie pierwsze polskie przejście w 1993 w poprzek Grenlandii ( z Wojciechem Moskalem) oraz piesze dotarcie 23 maja 1995 do Bieguna Północnego ( z tym samym towarzyszem).
  
  15 listopada 1995 Kamiński wyruszył z Wyspy Berknera, w lodzie szelfowym Filchnera, z zamiarem samotnego przejścia bez pomocy z zewnątrz, w poprzek kontynentu do Zatoki McMurdo na Morzu Rossa. wspiął się na lądolód wlokąc 120 kg ładunku na saniach, i przy huraganowych wiatrach i mrozach sięgających -40˚C, poprzez obszary szczelin i pola zastrug, pokonał 1400 km, stając na drugim wierzchołku Ziemi, jako pierwszy człowiek, który dokonał tego w czasie jednego obiegu Planety dookoła Słońca. Stało się to 14 stycznia 1996 roku. Czterdzieści kilometrów i trzy dni później przerwał wyprawę mając na uwadze bezpieczeństwo własne i osób asekurujących go z obozu Patriot Hills. Decyzję tę podjął w obliczu kończącego się antarktycznego lata i pogarszającej się pogody. Pomimo, że wyprawa nie opierała się o głębszy plan naukowy, to jednak oprócz sławy dla Kamińskiego przyniosła nowe dane dotyczące logistyki wypraw polarnych i uwarunkowań psycho-fizycznych jakim podlegają śmiałkowie na Białym Kontynencie.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie