Treść zadania

Unia, wbrew zamierzeniom inicjatorów i zwolenników, nie ułatwiła Rzeczypospolitej polityki wobec kresów. Do istniejących już problemów doszły nowe, te na tle religijnym. Opozycja była zbyt silna by można było zaprowadzić unię siłą. Król popierał unitów, prawosławni więc występując przeciwko unii kwestionowali politykę monarchy. Ponadto Kozacy w całości opowiedzieli się po stronie prawosławia. Rzeczypospolita znalazła się w sytuacji, której tak chciałam uniknąć, ponieważ zwolennicy dawnej wiary zaczęli szukać poparcia dla swych dążeń w państwie moskiewskim. W 1620 r. dzięki patriarsze jerozolimskiemu Teofanesowi, doszło do nielegalnego wskrzeszenia metropolii kijowskiej i podporządkowanej jej hierarchii. Nowym metropolitą kijowskim został Hiob Borecki. Rzeczpospolita nie uznała nowych biskupów i nie pozwoliła im objąć stanowisk. Coraz częściej zaczęło dochodzić do ostrej walki na kresach, zaczęła lać się krew. Dopiero Władysław IV w 1632 r. uznał hierarchię prawosławną, godząc się w ten sposób na istnienie równoległe dwóch przeciwstawnych i prowadzących ze sobą walkę obozów. Unici szukali oparcia w rządzie polskim, natomiast prawosławni w Rosji.