Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  Piotrek_N 16.2.2013 (17:45)

  We wszystkich tych trzech cywilizacjach (Egipskiej, Babilońskiej oraz Greckiej) wyobrażano sobie, że przed stworzeniem świata istniał chaos, czyli rodzaj nieuporządkowanej materii. U Greków chaos przedstawiano zwykle jako mieszaninę powietrza, ognia, ziemi i wody oraz boskich nasion, u Egipcjan i w Mezopotamii były to raczej wypełnione tylko wodą, bezkresne ciemności.
  
  Starożytni Egipcjanie wyobrażali sobie, że początkiem świata było wyłonienie się z chaosu (nazywanego inaczej praoceanem lub rzeką Nun) niewielkiej, pagórkowatej wysepki obrośniętej pączkami lotosu. Z kwiatów rozwinął się potem Atum-Re, czyli bóg stwórca. Równocześnie z powstaniem tego boga pojawiła się po raz pierwszy jasność. Atum-Re poczuł się samotny, dlatego z części siebie stworzył syna imieniem Szu, boga powietrza, oraz córkę, lwiogłową Tefnut, boginię mgły i wilgoci. Szu i Tefnut poczęli Geba - boga ziemi - oraz córkę, Nut, boginię niebios. Geb i Nut dali z kolei życie czworgu dzieciom. Pierwszym z nich był Ozyrys, po nim zaś jego brat Set oraz dwie córki - Izyda i Neftyda. Dzieci te, w przeciwieństwie do swych przodków, mieszkały na ziemi i tam po kolei rodziła się niezliczona rzesza bóstw. Pewnego razu Atum-Re rozkazał baraniogłowemu Chnumowi, aby przyniósł koło garncarskie i na nim ulepił z gliny człowieka. Tchnąwszy życie w swoje nowe dzieło, Atum-Re postanowił podarować mu jakiś kraj - stworzył więc Egipt. Na wzór rzeki Nun, z której się wyłonił, dał Egiptowi Nil, któremu cała kraina zawdzięcza życie i dobrobyt.
  
  W mitologii greckiej pierwszą parę bogów, która wyszła z chaosu, stanowili Uranos i Gaja. Oni również rozmnażali się, tworząc wiele pokoleń różnorakich istot boskich i półboskich. Tutaj też materiał, z którego powstali ludzie, opisano jako glinę. Stało się to jednak inaczej niż w mitologii egipskiej, bo wbrew woli bogów. Stworzenia człowieka na kole garncarskim podjął się zbuntowany olbrzym Prometeusz. Za późniejsze sprzyjanie swemu wytworowi, a zwłaszcza za okradzenie bogów z ognia, aby podarować go ludziom - spotkała go odrażająca kara. Prometeusz skończył przykuty do skały, gdzie cierpiał wieczny głód, chłód i pragnienie, codziennie też sęp wyżerał mu po kawałku wątrobę.
  
  Na terenach ogólnie nazywanych Mezopotamią istniało w starożytności kilka różnych narodów, religii i wersji mitów. Ja posłużę się babilońskim "Poematem o stworzeniu świata - Enuma elisz", który historycznie spisany został na siedmiu glinianych tablicach. Niektórzy badacze uważają, że wywarł on przemożny wpływ na mitologię egipską, a później na Biblię i w mniejszym stopniu na kulturę grecką. Oto jego streszczenie:
  
  Tablica pierwsza - opisuje najpierw chaos, zamieszkany przez trzech bogów. Byli to Tiamat (personifikacja wód słonych), Absu (personifikacja wód słodkich) oraz potężny doradca Mummu. Następnie narodzili się Lahamu i Lahmu oraz inni bogowie pierwszego pokolenia, od nich wywodzili się Anszar i Kiszar, którzy stworzyli na swoje podobieństwo Anu (niebo, sąd). Od Anu pochodzi Ea (nauka, technika, sztuka, rzemioslo). Jednak Absu nie chciał pozwolić na rozwój porządku i ciągłe powstawanie nowych bytów. Zaplanował zagładę swoich dzieci, choć Tiamat próbowała go od tego odwieść. Pomysł Apsu spodobał się Mummu i Tiamat nie mogła im przeciwstawić się. Gdy młodsi bogowie dowiedzieli się o planach Apsu, przerazili się, lecz mądry Ea przy pomocy zaklęcia uśpił Apsu i porąbał go na kawałki. Uwięził także Mummu i pozbawił go jego magicznych mocy. Następnie wzniósł na ciele praojca siedzibę Apsu, w którym wraz z małżonką Damkiną spłodzili syna – Marduka. Anu podarował Mardukowi cztery wichry, które zakłócały spokój Tiamat. Dlatego teraz ona złośliwie postanowiła utrudnić życie niektórym bogom. Stworzyła potwory: węże, smoki, psy, ludzi-ryby, ludzi-skorpiony. Wzięła sobie za małżonka jednego z pierwotnych bogów – Kingu – i podarowała mu tablice losów (w zasadzie nazwa "tablice losów" oznaczała po prostu prawo).
  
  Tablica druga i trzecia - opisują przygotowania Tiamat do walki z dziećmi i gorączkowe narady bogów w sprawie jej powstrzymania. Bogowie bali się wojny, w końcu jednak powierzyli jej prowadzenie Mardukowi, który zgodził się na to pod warunkiem, że uczyni się go najważniejszym z bogów i dadzą mu wyłączne prawo do wyznaczania losu. Ta część mitu kończy się wielką ucztą połączoną ze złożeniem hołdu Mardukowi.
  
  Tablica czwarta - stanowi opis pojedynku Marduka i Tiamat. Marduk zwyciężył, co pozwoliło mu pozabijać węże, smoki, psy, ludzi-ryby i ludzi-skorpionów, a następnie dokończyć proces tworzenia nieba i ziemi. Tablica piąta (znaleziono ją uszkodzoną, dlatego część informacji o jej treści to domysły) zawiera stworzenie ciał niebieskich, roślin i zwierząt oraz hymny na cześć Marduka. Tablica szósta opisuje stworzenie człowieka, co dokonało się w wyniku krwawej ofiary z Kingu, który musiał - podobnie jak Tiamat i stworzone przez nią kreatury - zostać zabity. Na tej tablicy znajduje się również legenda związana z powstaniem świątyni E-sagila w Babilonie, poświęconej Mardukowi. Chodzi tu o budowlę rzeczywiście kiedyś istniejącą, archeologicznie potwierdzoną i składającą się z dwóch placów otoczonch kompleksem pomieszczeń oraz stawu. Jej zbudowanie zostało jednak fikcyjnie przypisane nie ludziom, lecz bogom. Po ukończeniu budowy świątyni bogowie mieli jakoby urządzić kolejną ucztę na cześć Marduka. Tablica siódma zawiera jeszcze jeden hymn ku czci Marduka, w którym wymienia piećdziesiąt nowych imion, nadanych mu przez bogów (po trzy imiona od każdego).
  
  Kosmogonia babilońska miała jednoznaczny pogląd na sens istnienia człowieka: światem rządzi panteon bogów z Mardukiem na czele, ludzkość ma natomiast za zadanie służyć bogom.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie