Treść zadania

Rozwiązania

• 

  0 0

  niuncia93 16.12.2012 (13:59)

  Odmiedniczkowe zapalenie nerek:
  Powodowane jest przez bakterie E. coli lub inne. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, co wiąże się z odmiennością cewki moczowej oraz okresami ciąż, które sprzyjają zaleganiu moczu w pęcherzu i powstawaniu zakażeń.
  Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest to typ zapalenia nerek, w którym proces zapalny przenika w miąższ organu od strony miedniczki nerkowej. Bakterie wywołujące wcześniej zakażenie dróg moczowych wnikają poprzez kielichy miedniczek nerkowych. Jest to nazwyczaj pierwotnie przewlekły proces zapalny, bądź też powikłanie wcześniejszego ostrego zapalenia miedniczek. Choroba ta występuje stosunkowo późno, gdyż równie późno w proces zapalny wciągnięte są kłębki nerkowe.
  W obrazie klinicznym wyraźniejsze są dolegliwości bólowe w okolicy lędźwiowej oraz zmiany w moczu. Przebieg choroby jest ostry lub przewlekły.
  Diagnostyka: testy krwi i moczu, USG, cystoskopia (1).
  
  Kamienica nerkowa (moczowa):
  Polega na tworzeniu się kamieni w drogach moczowych. Występuje dwukrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet.
  Tworzeniu się kamieni sprzyja zastój moczu oraz obecność w nim, np. złuszczonych nabłonków, wokół których wykrystalizowują się sole. Wytrącaniu się soli sprzyja również zagęszczony mocz powstający w wyniku przyjmowania zbyt małej ilości płynów. Wytrącanie się składników mineralnych lub organicznych w postaci zlepiających się ze sobą kryształów, rozpuszczonych w moczu kamieni szczawianowych, moczowych, fosforanowych, cystynowych (2) , zaburzenia przemiany materii, zbyt długie przetrzymywanie moczu, nieleczone infekcje dróg moczowych.
  Kamienie moczowe są to złogi powstałe w wyniku skrystalizowania się różnych składników moczu. Większość kamieni składa się z wapnia, magnezu, fosforu i szczawianów w różnych proporcjach. Formują się w miedniczkach nerkowych. Duże kamienie wędrując moczowodami, rozciągają je, powodując silny ból i blokując odpływ moczu.
  Diagnostyka: USG oraz RTG.
  Objawy: ostry, pulsujący ból w okolicy lędźwiowej, nudności i wymioty, obfite poty oraz krwiomocz, kolka nerkowa, oddawanie moczu przerwanymi strumieniami. W przypadku infekcji układu moczowego mogą występować także gorączka, dreszcze, częstomocz.
  Leczenie: W większości przypadków kamienie wydalane są samoistnie a leczenie jest leczeniem wspomagającym. Lekarze zalecają picie dużej ilości płynów, gorące okłady i leki przeciwbólowe. Większość kamieni zbudowanych jest ze szczawianów wapnia – ich tworzeniu zapobiega przyjmowanie diuretyków tiazydowych (3). Interwencja chirurgiczna klasyczna lub endoskopowa (4) jest konieczna w przypadku dużych kamieni, zakażeń lub blokady moczowodu. Nowa metoda nieinwazyjnego usuwania kamieni to litotrypsja – kruszenie kamieni falami ultradźwiękowymi emitowanymi poza ciałem pacjenta.
  
  Mocznica (uremia) - przewlekła niewydolność nerek:
  Choroba ta nie stanowi odrębnej jednostki chorobowej. Jest to jedynie zespół dolegliwości wielonarządowych, będących efektem toksycznego ich uszkodzenia przez powstające substancje toksyczne, upośledzające przesączanie kłębków nerkowych. Przyczyną uremii są najczęściej różne choroby doprowadzające do niszczenia miąższu nerkowego, rzadziej do utrudnienia odpływu moczu lub zmian naczyniowych pogarszających ukrwienie nerek, cukrzyca, przewlekłe choroby innych narządów, częste i długotrwałe stosowanie środków przeciwbólowych.
  Wśród jej objawów należy wymienić narastającą drażliwość, pobudliwość lub senność, uczucie drętwienia i kurcze kończyn, niesmak w ustach, nudności, wymioty, niekiedy biegunka, niedokrwistość, uporczywe bóle głowy, zaburzenia rytmu pracy serca, ciągłe uczucie pragnienia, częste oddawanie moczu, mocznicowy zapach z ust, zwiększenie i zmniejszenie objętości płynów ustrojowych, nadciśnienie tętnicze, bladość skóry, przebarwienia, świąd, zaburzenia wzrostu, brak łaknienia, drżenia rąk. Skóra staje się sucha, łuszcząca. Na skórze pojawiają się wybroczyny (5).
  Z ust wydobywa się zapach amoniaku. Chory zapada stopniowo w głęboką śpiączkę wskutek działania substancji toksycznych na mózg. Oddech staje się wolny i głęboki.
  Leczenie jest bardzo trudne, specjalistycznie, stosunkowo mało efektywne. W dobranych przypadkach podejmuje się zastępujące czynności nerek odtruwające organizm zabiegi dializacyjne w postaci tzw. dializy otrzewnowej (6) lub hemodializy(7). Jeżeli upośledzona jest sprawność jednej nerki, podejmuje się ich przeszczep.
  
  Rak nerki:
  Jak w większości innych narządów, tak i w nerkach początkowy rozrost nowotworu jest bezobjawowy. Dotyczy on zwykle jednej z nerek.
  Objawami są uporczywe bóle w okolicy lędźwiowej oraz widoczny gołym okiem krwiomocz. Często też jednym z wcześniejszych objawów jest długo utrzymująca się gorączka niewiadomego pochodzenia. Gorączka ma przeważnie charakter sceptyczny i nie reaguje na intensywne leczenie przeciwbakteryjne. Obserwowana początkowo niedokrwistość z czasem przechodzi w poliglobulię (8).
  Rozpoznanie raka nerki opiera się na stwierdzeniu wyczuwalnego często w okolicy nerki guza, krwiomoczu, gorączki i bólów w okolicy nerki. Rozpoznanie musi być potwierdzone badaniem urograficznym (9), tomograficznym lub scyntygraficznym (10) układu moczowego.
  Leczenie polega na operacyjnym usunięciu guza nowotworowego. W razie istniejących przeciwwskazań stosuje się chemioterapię. Wyniki tego postępowania zależą od stopnia zaawansowania i rozprzestrzeniania procesu w momencie rozpoznania i podjęcia ukierunkowanego leczenia.
  
  Ostre toksyczne zapalenie nerek:
  Ostre toksyczne zapalenie nerek jest zazwyczaj efektem zewnętrzno-ustrojowego toksycznego wpływu substancji chemicznych (np.: jadów, toksyn lub leków) na miąższ nerki. W ten sposób dochodzi do ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, zespołu nerczycowego. Zespół objawów tego typu zmian zależy od czasu, rodzaju i nasilenia działania szkodliwej substancji.
  Rozpoznanie choroby opiera się na wykazaniu związków przyczynowych między działaniem czynnika szkodliwego a wystąpieniem uszkodzenia i upośledzenia czynności nerek.
  Leczenie zmierza do przerwania toksycznego działania danej substancji i usunięcia niekorzystnych skutków tego działania.
  
  Zapalenie pęcherza moczowego:
  Zapalenie pęcherza moczowego powodowane jest przez infekcję bakteryjną E. coli. Jest to najczęstszy stan zapalny dróg moczowych.
  Zapobieganie: picie dużej ilości płynów, dbanie o higienę osobistą oraz nie wstrzymywanie moczu.
  Objawy: uczucie bólu i pieczenia w czasie oddawania moczu; częstomocz; mocz o nieprzyjemnym zapachu; obecność w moczu białych ciałek krwi, bakterii i złuszczonych nabłonków; oddawanie jednorazowo niewielkiej ilości moczu.
  Leczenie: kuracja antybiotykami i lekami przeciwzapalnymi.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie