Treść zadania
Autor: kadylak1 Dodano: 24.11.2012 (23:32)
1.Młoda Polska – ważne zagadnienia.
2.Programy i ugrupowania poetyckie dwudziestolecia międzywojennego.
3.Postacie kobiece dwudziestolecia międzywojennego.
4.Rola codzienności w literaturze XX-lecia.
Zadanie jest zamknięte. Autor zadania wybrał już najlepsze rozwiązanie lub straciło ono ważność.
Rozwiązania
Podobne zadania
Wolna i zniewolona,w marzeniach i w rzeczywistosci,ale zawsze Polska.Przedstaw f Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: Ewelaazbw 25.5.2010 (06:24) |
Młoda Polska Przedmiot: Język polski / Liceum | 7 rozwiązań | autor: bomba 7.7.2010 (13:16) |
Młoda Polska pomóżcie ! ;( Przedmiot: Język polski / Liceum | 2 rozwiązania | autor: aga1825 12.7.2010 (15:40) |
Środki poetyckie z wiersza "Kubek" Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: Decks18 7.9.2010 (22:35) |
"wesele" jako zwierciadło w którym odbija sie polska ... czy także Przedmiot: Język polski / Liceum | 1 rozwiązanie | autor: piotrek5920 29.9.2010 (19:30) |
Podobne materiały
Przydatność 50% Wymień ugrupowania poetyckie międzywojnia i zinterpretuj wiersz J. Tuwima „Prośba o piosenkę”. (matura ustna)
-Ugrupowanie poetyckie „Skamandra”, w którym tworzyli: J. Tuwim, K. Wierzyński, J. Lechoń, J. Iwaszkiewicz. Nie mieli konkretnego programu poetyckiego, wprowadzali do poezji język potoczny, brutalizmy, prozaizmy, wulgaryzmy, zeszli z poezją na ulicę, opiewali biologizm, zachwyt urodą życia i świata (postawa dionizyjska). -Awangarda Krakowska – poeci zgromadzeni wokół...
Przydatność 100% Ugrupowania polityczne na Emigracji
Już w końcu 1831 r. skupieni w Paryżu emigranci utworzyli Komitet Narodowy Polski z Joachimem Lelewelem na czele. Komitet przyjął program walki o niepodległość w ścisłym powiązaniu z rewolucją społeczną. Walka o niepodległość miałaby się odbyć z udziałem wszystkich klas społecznych, przede wszystkim ludu, ale pod kierownictwem patriotycznej części szlachty. Polacy...
Przydatność 60% Środki poetyckie
#Homonimy - wyrazy jednakowe fonetycznie i ortograficznie, ale różne semantycznie i etymologicznie; np. para (wodna, zakochanych), klucz (do drzwi, znak muzyczny, zasada). Współcześnie rozróżniane wyłącznie na podstawie kontekstu zdania w jakim zostały użyte. #Antonimy – są to wyrazy o przeciwstawnym znaczeniu. Stosowany w stylistyce w celu wydobycia kontrastów myślowych i...
Przydatność 80% Środki poetyckie.
Środki poetyckie Alegoria – motyw zawarty w dziele literackim, np. postać, zdarzenie, który oprócz znaczenia dosłownego ma sens dodatkowy, domyślny, czyli alegoryczny. Aliteracja - to powtórzenie w celach ekspresywnych jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers. Anafora – środek poetycki polegający na...
Przydatność 80% Środki poetyckie
1. EPITET: przydawka (przymiotnik) określająca rzeczownik, służy ubawieniu przedstawianego obrazu 2. METAFORA: inaczej przenośnia, służy nadaniu pewnego podobieństwa do konkretnego wyrażenia; znaczenie przenośne 3. PORÓWNANIE: zestawienie ze sobą dwóch zjawisk, osób, elementów za pomocą łącznika: "jak" "niby""niczym" 4. ONOMATOPEJA: wyrazy dźwiękonaśladowcze, naśladujące...
0 odpowiada - 0 ogląda - 1 rozwiązań
0 0
Psychopatkax3 25.11.2012 (13:54)
1. Terminu modernizm używa się często zamiennie z określeniem Młoda Polska, a przejęto go z literatury zachodniej aby oznaczyć całokształt zjawisk przełomu wieków XIX i XX w., tak w dziedzinach sztuki jak i obyczajów, filozofii i przemian gospodarczych. Stał on w opozycji do zjawisk, wartości i konwencji poprzedzającego go pozytywizmu. Modernistą oznaczano postawę jednostki wybitnej, zbuntowanej przeciw szarości powszedniego życia. Opozycyjnymi postawami były postawy mieszczańskie - kołtuństwo i filisterstwo, które kładły nacisk tylko na przejawy pragmatyczne życia. Modernizm mieści w sobie własne, nowe prądy myślowe i artystyczne, jak symbolizm, dekadencja i impresjonizm .
2. Awangarda Krakowska – sztuka musi podążać za cywilizacją,dlatego jej tematami powinny być miasta, masy i maszyny (program 3 x M). Artyści dążyli do maksymalnego skondensowania treści, najważniejszym środkiem językowym stała się metafora,propagowali hasło: „najmniej słów”.
Reprezentanci: Jan Brzękowski, Jalu Kurek, Tadeusz Peiper, Julian Przyboś.
Druga Awangarda – początkowo w Lublinie, później w Warszawie, posługuje się zapożyczoną od Awangardy Krakowskiej stylistyką skrótu, ale dopuszcza pisanie o tradycyjnych motywach, np. pejzażach, ale opisywanych jako marzenie senne. Krytykuje Skamandra.
Reprezentanci: Józef Czechowicz, Stanisław Piętak.
Futuryści – charakterystyczne są tu eksperymenty formalne: równoległy zapis wersów, odrzucenie ortografii, składni i logiki. Futurystów cechuje wiara w przyszłość, uwolnienie od przeszłości, a szczególnie od mitów narodowych.
Reprezentanci krakowscy (grupa Katarynka): Tytus Czyżewski, Bruno Jasieński, Stanisław Młodożeniec.
Reprezentanci warszawscy: Aleksander Wat, Anatol Stern.
Kwadryga – grupa poetycka skupiona wokół pisma „Kwadryga” w latach 1927-31. Postulowali prostotę formalną w poezji. Tematem sztuki powinna być krytyka rzeczywistości i niesprawiedliwości społecznej.
Reprezentanci: Stanisław Ryszard Dobrowolski, Stanisław Ciesielczuk, Władysław Sebyła, Włodzimierz Słobodnik, Stefan Flukowski, Lucjan Szenwald, Konstanty Ildefons Gałczyński.
Skamander – nie mieli swojego programu – program miała zastąpić młodość, przyjaźń i siła twórcza. Odrzucili wielkie tematy narodowe, w ich twórczości dominują motywy wiosny, miłości i radości z życia.
Reprezentanci: Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Julian Tuwim, Kazimierz Wierzyński.
Żagary – nazwa pochodzi od tytułu pisma, ale oznacza też regionalnie chrust na ognisko. Grupa wileńska posługująca się symboliczno-wizyjnym przedstawianiem świata w poezji, co wynika z przekonania o kryzysie i szybkim końcu ówczesnego świata.
Reprezentanci: Teodor Bujnicki, Czesław Miłosz, Jerzy Putrament, Jerzy Zagórski.
Epoka dwudziestolecia nie wypracowała jednolitej koncepcji bohatera literackiego, stworzyła dzięki temu całą galerię postaci. Wśród kreacji kobiecych ciekawe są kreacje niespełnionej artystki - tytułowej Cudzoziemki Marii Kuncewiczowej czy również tytułowej Matki Joanny od Aniołów (zakonnicy) z utworu J. Iwaszkiewicza, która sama wybrała fascynującą, a zarazem destrukcyjna siłę zła. Ciekawa jest też postać Barbary z Nocy i dni M. Dąbrowskiej czy szlachetnej i wrażliwej na krzywdę biednych Elżbiety Bieckiej z Granicy. W literaturze tego okresu znajdziemy tez postacie skrzywdzonej dziewczyny z ludu, np. Justyny ze wspomnianej Granicy i wiele innych. Spośród wspomnianych bohaterek warta szerszego omówienia jest tytułowa Cudzoziemka. Życie Róży to nieustanna i dramatyczna pogoń za harmonią.
Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie