Treść zadania

Temat: SCHARAKTERYZUJ JAGNĘ WYKORZYSTUJĄC ANALIZĘ PODANYCH FRAGMENTÓW ORAZ WNIOSKI Z TOMU i "CHŁOPÓW" W.S.REYMONTA

A stara, że to już jego nie stało, wsiadła na Jagnę i hajże jazgotać,a wypominać wszystko co miała na wątpiach... Jaguś siedziała cicho, aż zmartwiała ze strachu , ale kiedy słowa matki dojęły ją do żywego... przecknęła , schowała głowę w pierzynę i buchnęła płaczem i wyrzekaniami... rozżalowana była srodze... bo przecież nic temu nie winna... nie zwoływała go do chałupy... sam przyszedł... a na zwiesnę , co matka wypominają... to ... spotkał ją przy przełazie ... mogła się to wyrwać takiemu smakowi? ... kiej ją tak ozebrało , że ... a potem mogła się to ognać przed nim?... zawsze się z nią tak dzieje, że nikt kto a ostro spojrzy na nią albo i ściśnie mocno ... to się w niej wszystko trzęsie moc ją odchodzi i tak mdli w dołku, że już o niczym nie wie ... co ona winowata?
A żadnej radości w sobie nie czuła żadnej. Myślała jedno ,że się wytańcuje a muzyki nasłucha i śpiewów na co łakoma była. Była jak ten dzień jasny , roziskrzony ,a martwy jesienią i ogłuchły.
Żeby jej wszystko nie przypomniało że to wesele dzisiaj nie baczyłaby o tym. Boryna wczoraj na rozpleciny dał jej osiem sznurków korali wszystkie jakie mu ostały po nieboszczkach... Leżały na dnie skrzynki nawet ich nie przymierzała ... Nie stała o nie nie stała dzisiaj o nic... Leciałaby tylko gdzieś przed się choćby w cały świat ... ale gdzie ? Abo to wiedziałą! Mierziło się jej wszystko, a do głowy wciąż wracało powiedziane matczyne o Antku... -Jakże on by wygadywał on ?.. Nie mogła wierzyć nie chciała ... bo aż się jej na płacz zbierało !... A może /..[..]
[...] Nie , nie poradziła tego , mierziło się jej życie coraz bardziej i jakoś nieopowiedziana tęskność rozrastała sie w duszy wiedziała co za czym?
Za zło płaciła złem prawda ale w sobie była zestrachana ciągiem pokrzywdzona wielce i tak rozżalona że nieraz przepłakała całe noce, aż poduszka była mokra a nieraz te dnie swarów kłótni tak sie jej przykrzyły iż była gotową uciekać choćby w cały świat !
Ale gdzie to pójdzie dokąd ?
Dookoła stał świat otwarty ale tak straszny tak nieprzenikniony tak obcy i głuchy że zamierała z bojaźni jako ten ptaszek kiej go chłopaki przychwycą i pod garnczek wsadzą.