Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  1 0

  kotekina18 7.11.2012 (00:08)

  moje spotkanie ze smiercią.
  Nic nie zapowiadało ze ten dzień, miał być inny od wszystkich które już przeżyłam. nikt nie pomyślał by
  wtedy co się wydarzy. siedziałam z cała rodziną w ogrodzie prowadząć miłą konwersacje. widziałam wójka który miał zamiar odremątować swoj dom, krzątał się więc po podworku i do kazdego usmiechał, byl inny niż zawsze, bardzo radosny, w swietnej formie, jak gdyby odjelo mu coś co najmiej 30 lat. wreszczie ujrzalam duży samochód dostawczy który przywiózl potrzebne wójkowi rzeczy do owego remontu. wójek wraz z kierowcą zacząl wyladowywać auto, i w pewnej chwili upadl na ziemie, podbieglismy do niego, wyglądal dziwnie,i strasznie. patrzył jakgdyby błagalnym wzrokiem abysmy mu pomogli. niestety nikt nie wiedzial co mu jest i jak pomóc. sprawdzilam jego oddech, prawie nie oddychal, bicie serca też ustepywalo, zrobil się ciemno fioletowy, przez chwile i ja zamarłam, patrzyłam tylko w jego oczy i nie mogłam uwierzyć w to co się dzieje, jego zrenice w sekundzie się poszerzyły tak ze trudno bylo powiedziec jaki ma kolor oczu, strasznie się balam, trzymalam jego glowę na kolanach i wołałam dzwoncie na pogotowie! bo nic innego do glowy mi nie przychodzilo, ogromna pustka, brak jakiego kolwiek pomyslunku,teraz wiem ze moglam zacząć go reanimować,zapisalam się nawet na kurs pierwszej pomocy, aby moc pomóc bardziej w takich sytuajach. choc mam nadzieje ze taka historia nie przydaży się już nigdy więcej.
  karetka przyjechała po okolo 15 minutach, wojkowi nie starczylo sil aby wybronić się od smierci. ratownicy reanimowali go przez godzinę, na nic ich starania, widocznie tak musialo być.pomimo ze mineło pół roku widok jego oczu siedzi mi ciągle w glowie. jest mi smutno że tak się stalo. jednak zdaję sobie sprawę że śmierc nikogo nie ominie...

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie