Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  studentka9001 22.5.2010 (12:58)

  Narodzenie Najświętszej Maryi Panny – historia apokryficzna z Protoewangelii Jakuba.
  
  Sama ewangelia nie weszła do kanonu Kościoła katolickiego, lecz Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny obchodzone jest oficjalnie przez kościół 8 września.
  
  
  Apokryf opisuje dzieciństwo Maryi, jej życie u boku starszych już rodziców Joachima i Anny w Jerozolimie - miejscu urodzenia. Rodzice przez wiele lat bardzo starali się i modlili o dziecko, a gdy wreszcie ich prośba została spełniona i narodziła się Miriam, oddali ją z wdzięczności na wychowanie do świątyni, gdy skończyła 3 lata. Wychowywała się tam wśród pobożnych niewiast.
  
  Święto obchodzono w pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Jerozolimie, potem w Konstantynopolu. We Francji (Reims) od VII w.n.e. (614—631). W Rzymie w VIII wieku papież zaliczył je do czterech najważniejszych uroczystości maryjnych w roku liturgicznym.
  
  W Polsce Narodzenie Najświętszej Maryi Panny świętowano jako święto Matki Boskiej Siewnej. Przynoszono do kościoła ziarno przeznaczone na jesienny zasiew a kapłan święcił je. Dopiero wtedy można było przystąpić do jesiennego siewu.
  
  
  
  
  Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny - święto liturgiczne obchodzone w Kościele katolickim 31 maja[1].
  
  Powstało w 1263 z inicjatywy Św. Bonawentury i aż do Reformy liturgicznej Pawła VI wprowadzonej w 1969[2] obchodzono je 2 lipca. Papież Bonifacy IX polecił je obchodzić w 1389, a oficjalnie ustanowione zostało w 1441 podczas Soboru w Bazylei.
  
  Święto w kościele
  
  Święto wspomina nawiedzenie Św. Elżbiety przez Maryję.
  
  Pierwsze czytanie mszalne jest fragmentem proroctwa Sofoniasza (3, 14-18). Czytany jest również fragment Ewangelii wg Łukasza, w której opisane jest spotkanie Maryi z Elżbietą (1, 39-56).
  
  Matka Boża Jagodna
  
  Lud polski nazwał Maryję w tajemnicy nawiedzenia Matką Bożą Jagodną, gdyż w tym czasie (2 VII) znajdowały się w lasach jagody.
  
  Według legendy Maryja szła do Elżbiety odludnymi ścieżkami. Na skałach można było spotkać jaszczurki, a jadowite skorpiony nieraz wychodziły na drogę, po której wędrowała Matka Boża. Nic złego nie mogły jednak zrobić Maryi, gdyż straciły wzrok. Matka Boża zatrzymywała się w drodze, aby pożywić się rosnącymi tam jagodami.
  
  Tradycja ludowa zakazywała w dniu 2 lipca zrywania jagód i innych owoców leśnych, gdyż powinno być tego dnia dużo jagód, którymi żywiła się Maryja. Ten kto złamał ludowe prawo, nie uczcił Maryi, ale też mógł narazić siebie na ukąszenie żmii lub innych gadów.
  
  
  
  Bożej Rodzicielki Maryi (1 stycznia, zamyka oktawę Bożego Narodzenia) jest to najstarsze święto Maryjne podkreślające aspekt macierzyństwa Maryi związane z jednym z najstarszych dogmatów Kościoła o Bożym Macierzyństwie Maryi (gr. Theotokos)[1]. Dogmat ten został oficjalnie włączony do kanonu Kościelnego na soborze w Efezie w 431 roku[2]. Wiązał się on ze sporem między biskupami Kościoła, Nestorianami i Monofizytami. Kościół apelował i przeforsował ideę dwóch pierwiastków istniejących równolegle w Chrystusie - ludzkiego i boskiego. Tym samym Maryja stawała się matką Boga a nie tylko Chrystusa.
  
  Święto istnieje oficjalnie od 1931 roku, kiedy Pius XI włączył je do obrzędów na pamiątkę soboru w Efezie. Pius XI wyznaczył na coroczną pamiątkę tego święta dzień 11 października. Reforma liturgiczna w roku 1969 nie zniosła tego święta, ale podniosła je do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na 1 stycznia[3]. Wybrano bardzo stosowny dzień: ostatni w oktawie Bożego Narodzenia, aby po wyśpiewaniu hymnów dziękczynnych Wcielonemu Słowu, złożyć odpowiedni hołd Jego Świętej Rodzicielce[4].
  
  
  
  Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny (łac. Assumptio Beatae Mariae Virginis in coelum) – przedmiot wiary dotyczącej wzięcia do nieba z ciałem i duszą Najświętszej Marii Panny po dopełnieniu biegu jej ziemskiego życia. Dogmat ten uznawany jest w Kościele rzymskokatolickim i innych Kościołach w unii z Rzymem. Według teologii rzymskokatolickiej Jezus Chrystus własną mocą wstąpił do nieba, Najświętsza Maryja Panna mocą Bożą została wzięta do nieba. Prawosławie Wniebowzięcie NMP uznaje pod nazwą Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. W teologii prawosławnej i starokatolickiej Wniebowzięcie Marii wypływa z faktu, że jest Matką Jezusa-Życia, który po Jej śmierci zabiera Ją do nieba. Śmierć Chrystusa była dobrowolna, natomiast śmierć Jego Matki była zgodna z ogólnym prawem natury. W Kościele Starokatolickim Mariawitów Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny mimo szczególnego szacunku, jakim się je otacza, traktowane są jako prawda wiary, a nie jako dogmat, co znaczy, że wiara w nie nie jest uważana za konieczną do zbawienia.
  
  Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny jest również przedmiotem dogmatu Kościoła rzymskokatolickiego, ogłoszonego w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus (Najszczodrobliwszy Bóg) w 1950 roku przez papieża Piusa XII. Dogmat ten stwierdza, że po zakończeniu swojego ziemskiego życia Najświętsza Maryja Panna została z ciałem i duszą wzięta do wiecznej chwały. Kościoły wschodnie od V wieku obchodziły koimesis (gr. zaśnięcie) Najświętszej Marii Panny. Wniebowzięcie zajęło miejsce Zaśnięcia, kiedy w VII wieku przyjęte zostało to święto w Rzymie.
  
  W Polsce święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (15 sierpnia) jest dniem wolnym od pracy. Święto nazywane jest także Świętem Matki Boskiej Zielnej (Polska), Matki Boskiej Znakomitej (Kongo) bądź Matki Boskiej Korzennej (Czechy) w Kościele jest obchodzone, pod tą pierwszą nazwą, od V wieku. Wywodzi się ono z przeświadczenia, że Maryja nie umarła jak zwykły człowiek lecz została zabrana do Nieba. W Polsce i w krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi i jej bujnej roślinności. W niektórych rejonach Polski w czasie obrzędów religijnych związanych z tym świętem błogosławi się wiązanki kwiatów, kiedyś ten zwyczaj był bardzo popularny. Wierzono, że taki bukiet nabiera cudownych, leczniczych właściwości. Podczas powrotu z kościoła zostawiano go wśród upraw gdzie miał przynieść szczęście w zbiorach po czym, po kilku dniach, zabierano go do domu. Był przechowywany bardzo pieczołowicie, okadzano nim izbę, trzymano w miejscu które było widoczne i dawało pewność, że moc bukietu będzie działała.
  
  W całym kraju święto to jest obchodzone bardzo uroczyście, jednak największe obchody mają miejsce w Kalwarii Zebrzydowskiej, odbywają się tam inscenizacje Zaśnięcia Marii oraz jej Wniebowzięcia, a także na Jasnej Górze, dokąd zmierzają pielgrzymki z całej Polski właśnie na to święto. W innych częściach Polski często wiąże się ono ze świętem dożynek.
  
  Protestanci przeciwstawiają się dogmatowi o wniebowzięciu podając jako argument brak jakiejkolwiek wzmianki na ten temat w Piśmie Świętym.

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie