Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  klaudia95w 20.5.2010 (22:14)

  Film "Przedwiośnie" stanowi pierwsze duże przedsięwzięcie w polskiej kinematografii dwudziestego pierwszego wieku. Jest adaptacją najsłynniejszego dzieła Stefana Żeromskiego, jego produkcja pochłonęła ogromny budżet. Został wyposażony w doborową obsadę, w role postaci pierwszoplanowych wcielili się najbardziej znani polscy aktorzy. Twórcy filmu przekonywali, że stworzyli kompozycję, która może zyskać wśród widzów ogromną sławę. Jeszcze przed jego pojawieniem się na ekranach kin, rozpoczęła się kampania reklamowa mająca na celu wzbudzenie zainteresowania wśród potencjalnych odbiorców. Po premierze okazało się, że zdania co do jakości "Przedwiośnia" były bardzo podzielone.
  
  
  Chciałbym przedstawić własną opinię na temat filmu. Swoją wypowiedź skoncentruję przede wszystkim na omówieniu poszczególnych elementów wchodzących w skład warstwy artystycznej "Przedwiośnia", to znaczy np. gry aktorskiej, scenografii czy muzyki oraz jego zgodności z literackim pierwowzorem.
  
  
  W bohaterów z powieści Stefana Żeromskiego wcielili się m.in.: Krystyna Janda, Janusz Gajos oraz Daniel Olbrychski. Niewątpliwie te trzy niezwykle znane nazwiska znacznie przyczyniły się do zgromadzenia się na premierze filmu bardzo licznej publiczności. Z pewnością wszystkim jest znany wielki talent wymienionych aktorów, którzy swoją grą niejednokrotnie wzbudzali zachwyt nawet najbardziej wymagających widzów. Również w tym wypadku świetnie wywiązali się z powierzonego im przez reżysera zadania. Wykreowali postaci bardzo realistyczne i żywe. Duże brawa należą się także młodemu Mateuszowi Damięckiemu, który rewelacyjnie zagrał Cezarego Barykę - losy tej postaci determinują filmową akcję. Podobno rola głównego bohatera "Przedwiośnia" była marzeniem jego życia, z opinii twórców wypowiadanych w prasie i telewizji dowiedzieliśmy się, że włożył wiele wysiłku i poświęcił mnóstwo czasu na odpowiednie przygotowanie się do wystąpienia w poszczególnych scenach. Filip Bajon, przekonany co do zdolności młodego artysty, zostawił mu dużą swobodę. Według mnie, Damięcki zaprezentował się znakomicie, filmowy Cezary Baryka jawi się widzom jako człowiek, który nieustannie poszukuje jakiegoś sposobu na życie. Cechuje go dążenie do prawdy i idei, które by go pociągnęły. Ma duże trudności w określeniu własnej tożsamości. Obcość i poczucie niezrozumienia ze strony otoczenia prześladują go od lat dzieciństwa. Pełen entuzjazmu rozpoczyna życie w Polsce, jednakże szybko rozczarowuje się i nie może zrozumieć tradycji tego kraju. Ciągle walczy ze sobą. Kiedy trafia na wieś, z jednej strony chciałby korzystać z uroków sielankowego życia w Nawłoci, z drugiej gorąco pragnie aktywnie uczestniczyć w działaniach mających na celu poprawę warunków życia polskiego społeczeństwa. Mateuszowi Damięckiemu udało się zadziwiająco dobrze ukazać skomplikowaną psychologię wewnętrzną głównego bohatera.
  
  W filmie Bajona mogliśmy również zobaczyć dwie debiutujące aktorki - Urszulę Grabowską (Karusia) oraz Małgorzatę Lewińską (Laura). Bardzo podobała mi się ich gra, uważam, że jak na pierwszy raz spisały się świetnie. Moją uwagę szczególnie zwróciła postać Laury - jest to kobieta bardzo ponętna i kokieteryjna, ma silną osobowość i potrafi być wyrafinowana. Swoją osobą szybko zaintrygowała Cezarego Barykę, na mnie również zrobiła ogromne wrażenie.
  
  Muzyka skomponowana przez słynnego Michała Lorenca stanowi niezwykłe tło dla filmowych wydarzeń. Podkreśla emocjonalne walory przedstawianych scen (podczas miłosnych zbliżeń Cezarego i Laury dźwięki są egzotyczne, jakby orientalne, szczególnie dobrze współgrają z coraz większym podnieceniem bohaterów).
  
  Przygotowaniem kostiumów każdej z postaci zajęła się Małgorzata Braszka. Jej dokonania zasługują na pochwałę, bohaterowie są ubrani w bardzo gustowne stroje, należy podkreślić fakt, że dla Krystyny Jandy stylistka specjalnie zorganizowała autentyczną suknię z początków dwudziestego wieku, natomiast dwustu statystów, którzy wystąpili w scenie ukazującej bitwę Polaków z Bolszewikami nosiło na sobie prawdziwe mundury wojskowe z tamtych czasów.
  
  Trochę blado wypada na tle pozostałych elementów całości filmowa scenografia. W miejscach, w których rozgrywają się ukazywane zdarzenia w zasadzie nie dokonywano żadnych zmian. Ujęcia wykonywano we wnętrzach funkcjonujących do dzisiaj budynków mieszkalnych i zakładach produkcyjnych. Podobał mi się natomiast, stworzony przez specjalistów od efektów komputerowych, tankowiec przycumowany w porcie w Baku, którym zachwycił się Cezary Baryka.
  
  
  Pod względem artystycznym "Przedwiośnie" zostało zrobione według mnie bardzo dobrze. Co do jego zgodności z utworem literackim Stefana Żeromskiego, sprawa przedstawia się gorzej. Reżyser pominął niektóre znaczące wątki dzieła lub potraktował je w sposób pobieżny. Więcej uwagi poświęcił przedstawieniu jak najbardziej dynamicznej akcji niż odzwierciedleniu treści książki. Na plan pierwszy zdają się wysuwać przygody oraz miłosne perypetie Cezarego Baryki, niewiele miejsca twórca poświęcił na ukazanie sytuacji polityczno-społecznej w Polsce pierwszych dziesięcioleci dwudziestego stulecia, na których najbardziej koncentrował się Żeromski.
  
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie