Treść zadania

Najlepsze rozwiązanie

• 

  0 0

  natalia665 29.3.2010 (17:59)

  Staś Tarkowski to główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza pt. "W pustyni i w puszczy". Urodził się i wychował w Port-Saidzie pod opieką ojca - Polaka, który pracował przy budowie Kanału Sueskiego. Matka chłopca - Francuzka zmarła przy jego urodzeniu.
  
  Staś miał czternaście lat. Był blondynem o niebieskich oczach. Miał szczupłą budowę ciała. Od swoich rówieśników był wyższy i silniejszy. Doskonale strzelał, pływał i jeździł konno. Był bardzo inteligentny i dobrze się uczył. Chodził do szkoły angielskiej i biegle znał kilka języków. Choć od urodzenia mieszkał w Port-Saidzie, znał doskonale język ojczysty. Jego ojciec jako Polak wychowywał syna w duchu patriotycznym.
  
  Staś był chłopcem towarzyskim. Potrafił nawiązywać kontakty z ludźmi bez względu na rasę i pochodzenie. Przyjaźnił się z Arabami, później - w czasie wędrówki opiekował się Kalim i Meą.
  
  Miał też pogodne usposobienie, był chłopcem wesołym. Lubił bawić się z ośmioletnią Nel. Wobec swojej młodszej koleżanki był nieco przemądrzały i zarozumiały. Przy niej uważał się za dorosłego. Dokuczał jej, że jest od niego młodsza, lecz gdy Nel było smutno, przepraszał ją.
  
  Staś zawsze chciał dokonać czegoś wielkiego, zostać bohaterem. Jego marzenie spełniło się, gdy wraz ze swoją małą przyjaciółką znaleźli się w trudnej sytuacji. Podczas wędrówki przez pustynię i puszczę był skazany tylko na własne siły i pomysłowość. Nie załamywał się w bardzo trudnych sytuacjach. Podejmował mądre i dojrzałe decyzje, choć sam był dzieckiem. Chłopiec bardzo się troszczył o Nel i poświęcał się dla jej dobra. Był szlachetny i ofiarny. Wielokrotnie odmawiał sobie picia, aby ostatnie krople wody oddać dziewczynce. Innym razem głodował, byle ona miała co jeść. Niemal cudem zdobył chininę, która uratowała jej życie, gdy Nel była chora na febrę. Był zmuszony pracować na utrzymanie swoje i małej Angielki. Gotów był poświęcić dla niej życie.
  
  Staś wiedział jak zachować się w trudnych sytuacjach i był wierny swoim przekonaniom. Dowiódł tego podczas spotkania z Mahdim. Taktownie i mądrze odmówił przyjęcia obcej wiary, choć wiedział, że może przez to zginąć.
  
  Podczas ciężkiej, niebezpiecznej wędrówki Staś wykazał się pomysłowością. Uwolnił słonia Kinga ratując go przed śmiercią głodową. Innym razem wpadł na pomysł zrobienia latawca, którym przesłał wiadomość. To ostatecznie uratowało im życie.
  
  Staś to postać pozytywna, godna naśladowania. Mimo swoich czternastu lat zachowywał się jak człowiek dojrzały. Przy nim można było czuć się bezpiecznie i można było mu ufać. Chciał być bohaterem i został nim.
  
  
  
  Nel Rawlison
  Ośmioletnie mała Angielka, podobnie jak Staś, była półsierotą. Jej matka zmarła na gruźlicę, gdy ona była jeszcze mała i od tamtej pory wychowywał ją samotnie ojciec. Dziewczynką przez całe dzieciństwo opiekowały się czarnoskóre nianie i piastunki. Od najmłodszych lat uczyła się języków od prywatnych nauczycieli. Jej ojciec, podobnie jak ojciec Stasia, pracował jako inżynier przy budowie Kanału Sueskiego. Dzięki przyjaźni obu panów dziewczynka traktowała młodego Tarkowskiego jak starszego brata.Jej wygląd we wszystkich wzbudzał zachwyt. Często napotykający ją na swojej drodze ludzie nazywali ją aniołem: (…) pan Tarkowski unosił się nad słodyczą i anielską twarzyczką Nel. Tego obrazu dopełniały ponadto zielone oczy i burza loków. Jak na swój wiek była dość wysoka i szczupła. Czytając powieść można odnieść wrażenie, że mała Nel przypomina lalkę: Czupryna z powodu ciągłych podskoków pokryła znów nie tylko oczy, ale całą twarz Nel, a nóżki jej odbijały się tak od ziemi, jakby były z kauczuku.
  
  Jak przystało na angielską arystokratkę dziewczynka prezentowała nienaganne maniery. Poza tym byłą bardzo otwarta, uprzejma i pogodna, a czasami lekkomyślna. Nie była zapatrzona w siebie i starała się pomagać innym. Często wykazywała się swoją dziecinną naiwnością i łatwowiernością.
  
  Dziewczynka była bardzo chorowita, dlatego trudy podróży dały się jej bardzo we znaki. Wysokie gorączki
  , omdlenia, poty z takimi objawami
  musiała zmagać się przez niemal cały czas trwania powieści. Pod koniec podróży przez pustynię niemal zmarła z wycieńczenia.
  
  Ponieważ brzydziła się przemocą i złem bardzo wystraszyła się, gdy Staś zastrzelił czterech więżących ich Beduinów: Nel podniosła oczy i poczęła na niego spoglądać jakimś szczególnym wzrokiem, takim, jakim nie patrzyła nigdy przedtem. Po twarzy Stasia przemknęło wielkie zdziwienie, albowiem w jej słowach i spojrzeniu wyczytał wyraźnie obawę. Przez długi czas nie mogła ponownie zaufać
  Stasiowi.
  
  Podróż bardzo ją odmieniła. Z małej dziewczynki zamieniła się w małą kobietkę: Mała, chytra kobietka rozumiała, że jej zaufanie pochlebi chłopcu i że od tej chwili zacznie rozmyślać, jakby uwolnić słonia. Nauczyła się manipulować Stasiem. Widać to zwłaszcza w drugiej połowie powieści, kiedy to chłopiec spełnia wszelkie jej zachcianki. Jedną z nich było darowanie życia słoniowi Kingowi, oswojenie go i zabranie ze sobą w dalszą podróż.
  

  Dodawanie komentarzy zablokowane - Zgłoś nadużycie